Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, παρά τις αδιάκοπες εκκλήσεις από το Ισραήλ να συνδράμει στον πόλεμο με το Ιράν, επιθυμεί απεγνωσμένα να μην εμπλακεί.

Μπορεί όμως πραγματικά να τον αποφύγει; Το CNN σε ανάλυσή του θέτει τα ερωτήματα και επιχειρεί να δώσει κάποιες απαντήσεις.

Πιθανά επιχειρήματα για την εθνική ασφάλεια και εσωτερικές πολιτικές σκέψεις δείχνουν ότι είναι λογικό να σταματήσει κανείς τις άμεσες επιθετικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στην επί μακρόν τρομακτική σύγκρουση που το Ισραήλ περιγράφει ως υπαρξιακό ζήτημα.

Ωστόσο, ισχυρές δυνάμεις θα μπορούσαν να τραβήξουν την Αμερική βαθύτερα στη σύγκρουση από τον τρέχοντα ρόλο της στην προστασία του Ισραήλ από τη θανατηφόρα βροχή πυραύλων και drones του Ιράν.

Μάλιστα, σύμφωνα με το CNN, ο Τραμπ απέρριψε ένα ισραηλινό σχέδιο να σκοτώσει τον Ανώτατο Ηγέτη του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, σύμφωνα με δύο πηγές.

Αλλά μεγάλο μέρος της τύχης του βρίσκεται στα χέρια του Τραμπ.

Σε περίπτωση που το καθεστώς του Ιράν αποφασίσει ότι δεν έχει τίποτα να χάσει και επιτεθεί σε αμερικανικές βάσεις και προσωπικό στην περιοχή ή σε αμερικανικούς στόχους σε όλο τον κόσμο, η Ουάσινγκτον θα αναγκαστεί να απαντήσει σκληρά για να διατηρήσει την αξιοπιστία της και τη δυνατότητα αποτροπής. Μια άλλη πιθανότητα είναι ότι η Τεχεράνη θα μπορούσε να ασκήσει πίεση στον Τραμπ ώστε να θέσει όρια στο Ισραήλ, επιτιθέμενη στη διεθνή ναυτιλία στον Κόλπο ή την Ερυθρά Θάλασσα και να προκαλέσει μια παγκόσμια ενεργειακή κρίση.

Αυξάνεται επίσης η πίεση στον Τραμπ από το εσωτερικό του κόμματός του για δράση που μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να αναλάβουν – μια αποστολή καταστροφής της υπόγειας πυρηνικής εγκατάστασης του Ιράν στο Φόρντοου, η οποία πιστεύεται ότι είναι πέρα ​​από τις αεροπορικές δυνατότητες του Ισραήλ. Η λογική ενός τέτοιου χτυπήματος θα ήταν ότι το Ιράν είναι πλέον μοναδικά ευάλωτο και ότι μπορεί να μην υπάρξει ποτέ καλύτερη ευκαιρία για τις ΗΠΑ να καταστρέψουν την πιθανότητα ενός ιρανικού πυρηνικού όπλου.

Γιατί ο Τραμπ μπορεί να βλέπει έναν λόγο να συμμετάσχει στη σύγκρουση

Η ομάδα του Λευκού Οίκου ανέφερε ότι ο πρόεδρος είναι βαθιά επιφυλακτικός με το να ρίξει τις Ηνωμένες Πολιτείες στη μάχη. Μια τέτοια κίνηση θα ήταν γεμάτη κινδύνους. Θα μπορούσε να οδηγήσει στην επέκταση της σύγκρουσης πέρα ​​από τους τρέχοντες εμπλεκόμενοους και σε έναν εξαντλητικό πόλεμο ανοιχτού τύπου χωρίς σαφές τελικό αποτέλεσμα.

Αν υπάρχει ένα μάθημα από τις αρχές του 21ου αιώνα, είναι ότι οι πολεμικοί στόχοι και οι αναλύσεις της Μέσης Ανατολής που καταρτίζονται στην Ουάσιγκτον σχεδόν πάντα αποδεικνύονται καταστροφικά λανθασμένες. Η ιδέα ότι το κληρικό καθεστώς του Ιράν θα μπορούσε να πέσει μπορεί να είναι ελκυστική. Αλλά η ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν και ο εμφύλιος πόλεμος στη Συρία δείχνουν ότι τα έθνη της Μέσης Ανατολής μπορούν απλώς να διασπαστούν όταν ανοίγουν κενά εξουσίας.

Μια αμερικανική παρέμβαση θα διεύρυνε επίσης τις βαθιές εντάσεις στην πολιτική βάση του Τραμπ και θα διέλυε μια βασική αρχή του κινήματός του «Η Αμερική πρώτα»: ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να μείνουν μακριά από ξένα τέλματα μετά από περισσότερο από μια δεκαετία πόνου στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Έχουν περάσει μόνο λίγες εβδομάδες, άλλωστε, από τότε που ο πρόεδρος παρουσίασε ένα νέο όραμα για τη Μέση Ανατολή και την αμερικανική εμπλοκή.

Ένας νέος αμερικανικός πόλεμος είναι εντελώς ασύμβατος με ένα τέτοιο όραμα. Ωστόσο, οι υποστηρικτές της Ουάσιγκτον μπορεί να πιέσουν τον Τραμπ λέγοντας ότι έχει μια μοναδική ευκαιρία να απομακρύνει το σημαντικότερο εμπόδιο στο όραμά του, εξαλείφοντας την πορεία του Ιράν προς την απόκτηση πυρηνικών όπλων ή ακόμη και συμβάλλοντας στην ανατροπή της θεοκρατικής του ηγεσίας.

Οι πρόεδροι έχουν συχνά γράψει στα απομνημονεύματά τους για τις μνημειώδεις και αγωνιώδεις επιλογές ανάπτυξης στρατευμάτων σε ξένους πολέμους. Μερικές φορές, ωστόσο, η απόφαση να μην βιαστεί κανείς, ακόμη και όταν φαίνεται δελεαστική, απαιτεί εξίσου θάρρος.

Διλήμματα όπως αυτό που αντιμετωπίζει τώρα ο Τραμπ συνήθως έχουν αρνητικά αποτελέσματα σε κάθε περίπτωση.

Οι Ρεπουμπλικάνοι υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ μπορεί να μην έχουν άλλη επιλογή από το να εμπλακούν.

Ένας από τους παράγοντες που περιπλέκουν την κατάσταση για τον Τραμπ είναι ότι ενώ οι επιθέσεις του Ισραήλ φαίνεται να ήταν επιτυχείς στην εξόντωση κορυφαίων στρατιωτικών ηγετών και πυρηνικών επιστημόνων, παραμένει όμως ασαφές εάν το Ισραήλ έχει την ικανότητα να εξαλείψει το ίδιο το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.

Ο πρώην αντιπρόεδρος Μάικ Πενς δήλωσε την Κυριακή ότι εάν η επίθεση του Ισραήλ δεν πείσει με κάποιο τρόπο το Ιράν να κάνει σημαντικές παραχωρήσεις στην διπλωματική προσπάθεια του Τραμπ να τερματίσει το πυρηνικό του πρόγραμμα, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να είναι έτοιμες να συμμετάσχουν στη σύγκρουση.

«Τώρα, αν οι Ιρανοί θέλουν να παραιτηθούν, νομίζω ότι ο πρόεδρος έχει καταστήσει σαφές ότι είναι πρόθυμος να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις. Αλλά δεν μπορεί να υπάρξει κανένα είδος πυρηνικού προγράμματος, κανένα είδος προγράμματος εμπλουτισμού», δήλωσε ο Πενς. «Και στο τέλος της ημέρας, αν το Ισραήλ χρειάζεται τη βοήθειά μας για να διασφαλίσει ότι το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα θα καταστραφεί οριστικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής πρέπει να είναι προετοιμασμένες να το κάνουν, επειδή πρόκειται για την προστασία του πιο αγαπημένου μας συμμάχου».

Ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ υποστήριξε ότι το χειρότερο δυνατό αποτέλεσμα μιας σύγκρουσης μεταξύ Ισραήλ και Ιράν θα ήταν να παραμείνουν οι πυρηνικές δυνατότητες της Τεχεράνης – τις οποίες εδώ και καιρό αρνείται ότι έχουν σχεδιαστεί για την κατασκευή βόμβας.

«Εάν η διπλωματία δεν είναι επιτυχής και μας μείνει η επιλογή της βίας, θα παρότρυνα τον Πρόεδρο Τραμπ να καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να διασφαλίσει ότι, όταν τελειώσει αυτή η επιχείρηση, δεν θα έχει μείνει τίποτα όρθιο στο Ιράν σχετικά με το πυρηνικό του πρόγραμμα», δήλωσε ο Γκράχαμ, βασικός σύμμαχος του Τραμπ, στην εκπομπή «Face the Nation» του CBS. «Αν αυτό σημαίνει παροχή βομβών, παροχή βομβών. Αν αυτό σημαίνει πτήση με το Ισραήλ, πτήση με το Ισραήλ».

Ο Τραμπ διατρέχει τον κίνδυνο μιας εσωτερικής αντίδρασης

Αυτοί οι υπολογισμοί είναι αρκετά δύσκολοι. Αλλά ο Τραμπ αντιμετωπίζει επίσης ένα σύνθετο εσωτερικό πολιτικό σενάριο που είναι αποτέλεσμα της δικής του μετατροπής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος σε ένα πιο απομονωτικό κόμμα. Αυτό σημαίνει ότι αντιμετωπίζει ένα διαφορετικό πολιτικό σενάριο από αυτό πριν από τον Πρόεδρο Τζορτζ Μπους, όταν πήγε στο Αφγανιστάν και το Ιράκ.

Μερικές από τις πιο δυνατές φωνές της δεξιάς, συμπεριλαμβανομένων των Τάκερ Κάρλσον και Τσάρλι Κερκ, έχουν ήδη προειδοποιήσει τον Τραμπ να μην διασπάσει την εμπιστοσύνη με τη βάση του MAGA βυθιζόμενος σε έναν νέο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Ο πρόεδρος ήταν πάντα εξαιρετικά προσεκτικός με τον δικό του σύνθετο συνασπισμό. Είναι απρόθυμος να κάνει βήματα που ενοχλούν τους ψηφοφόρους του. Ένα παράδειγμα ήταν η μεταστροφή του την περασμένη εβδομάδα στην αναστολή των μαζικών απελάσεων κατά των γεωργικών εργατών – εν μέρει για να αποφύγει την οργή των αγροτών και των εργοδοτών στις αγροτικές ενδοχώρες όπου έλαβε μεγάλο μέρος της υποστήριξής του.

Η ανησυχία του Τραμπ για το πολιτικό κόστος ήταν εμφανής σε μια συνομιλία με τον δημοσιογράφο Μάικλ Σέρερ του The Atlantic την Κυριακή.

«Λοιπόν, λαμβάνοντας υπόψη ότι εγώ είμαι αυτός που ανέπτυξε το “Πρώτα η Αμερική” και λαμβάνοντας υπόψη ότι ο όρος δεν χρησιμοποιήθηκε μέχρι που ήρθα εγώ, νομίζω ότι εγώ είμαι αυτός που αποφασίζει γι’ αυτό», είπε ο Τραμπ. «Για εκείνους τους ανθρώπους που λένε ότι θέλουν ειρήνη – δεν μπορείς να έχεις ειρήνη αν το Ιράν έχει πυρηνικά όπλα. Έτσι, για όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που δεν θέλουν να κάνουν τίποτα για το αν το Ιράν έχει πυρηνικά όπλα – αυτό δεν είναι ειρήνη».

Ο πρόεδρος φάνηκε να προετοιμάζει ένα επιχείρημα για τη βάση του που θα έπρεπε να χρησιμοποιήσει αν συμμετείχε στην ισραηλινή δράση.

Η εξωτερική πολιτική του Τραμπ καταρρέει

Δεν είναι ακριβώς αυτό που ήλπιζε ο Τραμπ στις αρχές της προεδρίας του — ένας λόγος που φάνηκε τόσο αισιόδοξος ακόμη και πρόσφατα, αυτόν τον μήνα, σχετικά με την προσπάθειά του να αναγκάσει το Ιράν να συμφωνήσει σε μια συμφωνία για τον ειρηνικό τερματισμό του πυρηνικού του προγράμματος.

Ο Τραμπ ξεκίνησε τη δεύτερη θητεία του υποσχόμενος να είναι ειρηνοποιός.

Πέντε μήνες όμως μετά, δύο μεγάλοι πόλεμοι που μαίνονταν όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του είναι χειρότεροι και η επικίνδυνη νέα σύγκρουση με το Ιράν υπόσχεται τη μεγαλύτερη δοκιμασία της αυτοσυγκράτησης «Η Αμερική πρώτα».

Η εξουσία του Τραμπ έχει κατακλυστεί από τρεις βασικούς ηγέτες: τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν, τον Κινέζο πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου. Και η προσέγγισή του στην εξωτερική πολιτική της «τέχνης της συμφωνίας» είναι μια αποτυχία.

Ο Πούτιν αγνόησε τις προσπάθειες του Τραμπ να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο Σι έχει αναγκάσει δύο φορές τον ηγέτη των ΗΠΑ να αποσυρθεί από τον εμπορικό τους πόλεμο. Και η απόφαση του Νετανιάχου να ξεκινήσει τη σύγκρουση με το Ιράν, την οποία οι Αμερικανοί πρόεδροι προσπαθούσαν εδώ και καιρό να αποφύγουν, φαίνεται να έχει ναυαγήσει τη διπλωματία του Τραμπ με το Ιράν — και βασίζεται σε ένα στοίχημα ότι κανένας Αμερικανός πρόεδρος δεν θα μπορούσε να αντέξει οικονομικά να μην υπερασπιστεί το Ισραήλ, ακόμη και αν διαφωνούσε με τις αποφάσεις του.

Στο εσωτερικό, οι πρόεδροι πρέπει να δημιουργήσουν δημόσια εμπιστοσύνη για τις αποφάσεις τους να πάνε σε πόλεμο. Εδώ, ο Τραμπ μπορεί να δυσκολευτεί, καθώς έχει αποξενώσει εκατομμύρια ανθρώπους με την καυστική του προσέγγιση στις εγχώριες υποθέσεις. Αυτό περιλαμβάνει την απόφασή του να αναπτύξει τον στρατό στην Καλιφόρνια εν μέσω διαδηλώσεων κατά του ICE την περασμένη εβδομάδα και τις προειδοποιήσεις ότι σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει στρατεύματα παντού.

Η δεύτερη θητεία του Τραμπ έχει ήδη διαψεύσει την ιδέα ότι το βάρος της προσωπικότητάς του, ο υποτιθέμενος σεβασμός προς αυτόν μεταξύ των ξένων αντιπάλων θα άλλαζαν τον κόσμο.

Η πρώτη ειρηνευτική απόπειρα του Τραμπ – στη Γάζα – απέτυχε. Εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζουν τώρα την πείνα καθώς το Ισραήλ συνεχίζει το σφυροκόπημα.

Η προσπάθεια του προέδρου να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία δεν πήγε πουθενά. Η σύγκρουση διευρύνθηκε. Εξαπλώθηκε στη Ρωσία με ουκρανικές επιδρομές σε ρωσικές βάσεις που ώθησαν τον Πούτιν να εξαπολύσει άγριες επιθέσεις στο Κίεβο και αλλού. Ο Λευκός Οίκος έκανε γνωστό ότι ο Τραμπ ήταν απογοητευμένος από τον Ρώσο ηγέτη και έθεσε προθεσμία δύο εβδομάδων για να εξετάσει αυστηρότερες κυρώσεις κατά της Μόσχας. Αλλά τίποτα δεν αποκάλυψε την προκατειλημμένη στάση του Τραμπ απέναντι στον πόλεμο, περισσότερο από τον ενθουσιασμό του το Σάββατο που ο Πούτιν του τηλεφώνησε για να του ευχηθεί χρόνια πολλά.

Τα γεγονότα έχουν ξεπεράσει την απροθυμία του Τραμπ να εμπλακεί στο εξωτερικό και έχουν αποκαλύψει την επιφανειακή πολιτική του ικανότητα. Οι επιδεινούμενες κρίσεις μπορεί να προσφέρουν μια προεπισκόπηση ενός κόσμου που γίνεται πιο ασταθής ελλείψει σταθερής και σταθερής αμερικανικής ηγεσίας.

Η ολοένα και πιο εύθραυστη εγχώρια πολιτική βάση του Τραμπ και η ήδη αμφισβητήσιμη διεθνής εξουσία του μόνο θα περιπλέξουν τα διλήμματά του. Από πολλές απόψεις, η σύγκρουση με το Ιράν είναι το είδος της διεθνούς κρίσης χωρίς εύκολες απαντήσεις που απέφυγε στην πρώτη του θητεία.

Τώρα θα μπορούσε να καθορίσει τη δεύτερη.

Διαβάστε επίσης:

Κλιμακώνεται η σύγκρουση Ισραήλ-Ιράν: Διπλωματικές πρωτοβουλίες εν μέσω πυραύλων, βέτο Τραμπ σε σχέδιο στοχοθέτησης του Χαμενεΐ

Γαλλικό μπλόκο σε ισραηλινές πολεμικές βιομηχανίες από αεροπορική έκθεση λόγω «επιθετικών όπλων» – Οργισμένη αντίδραση από Ισραήλ (photos)

Τηλεφωνική επικοινωνία Ερντογάν-Πούτιν για τον πόλεμο Ισραήλ-Ιράν: «Σαφής απειλή η παράνομη στάση του Νετανιάχου»