Το τέλος της σχέσης με τον ΣΥΡΙΖΑ, η απόρριψη του σημερινού πολιτικού συστήματος εν συνόλω, η χρήση σε πρώτο πλάνο της έννοιας του ήθους και η απόφαση να ξεκινήσει μια «πορεία προς τον λαό», αποτελούν τα βασικά στοιχεία της συνέντευξης του Αλέξη Τσίπρα στην Εφημερίδα των Συντακτών. Της πρώτης συνέντευξης που παραχωρεί σε ελληνικό μέσο μετά τις εκλογές του 2023.

Δεδομένου όμως ότι τα τελευταία δύο χρόνια, έχει μέσω των πυκνών παρεμβάσεών του τοποθετηθεί για τα πολιτικά πράγματα, σημασία έχει ότι είναι η πρώτη συνέντευξη μετά την παραίτησή του από τον ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία επιχειρεί να παρουσιάσει ένα τελείως διαφορετικό προφίλ – ο ίδιος χαρακτηρίζει την απόφασή του ως «αντισυμβατική πρωτοβουλία με κίνητρα ηθικά».

Αν και όλη του η επιχειρηματολογία και ρητορική δείχνει πως μεθοδεύει την πολιτική του επιστροφή, «θολό» παραμένει προς το παρόν το ζήτημα της δημιουργίας νέου κόμματος, αφού στο σχετικό ερώτημα για το αν θα κάνει κόμμα, κόμμα – ομπρέλα, ή εκλογικό συνδυασμό απαντά: «Τίποτε από αυτά. Με παλιό διαβατήριο κανένας δεν πρόκειται να περάσει στη νέα εποχή και απλώς θα διαιωνίζονται η καθεστωτική στασιμότητα και ασυδοσία. (…). Χρειαζόμαστε νέα εργαλεία σκέψης και πράξης, διαφορετικά θα βαλτώσουμε όλοι σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Οι πολίτες -αυτή είναι η δύναμη της αλλαγής σήμερα. Μόνον αυτοί, “από κάτω”, μπορούν να ανατρέψουν τα δεδομένα “επάνω”. Να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις».

Αδιευκρίνιστο αφήνει, επίσης, το ποια είναι τα πρακτικά βήματα αυτής της πορείας προς τον λαό, της προσπάθειας να λειτουργήσει έξω από το πολιτικό σύστημα εντός του οποίου «ασφυκτιά», με την «ανασφάλεια» των πολιτών όπως λέει, χωρίς προνόμια αλλά και «χωρίς δεσμεύσεις σε αξιώματα και μηχανισμούς».

O πρώην πρωθυπουργός εμφανώς προσπαθεί να απευθυνθεί και να συγκινήσει ένα όλο και αυξανόμενο κοινό που απορρίπτει την πολιτική, τους πολιτικούς και τα κόμματα, αλλά και τους θεσμούς. Είναι το κοινό που το τελευταίο διάστημα βγήκε στους δρόμους για την υπόθεση των Τεμπών, κινητοποιείται από τον λόγο της Καρυστιανού, μπορεί να στηρίζει κόμματα ΙΧ, όπως λέει, (βλέπε Κωνσταντοπούλου), στήριξε την απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, και στις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται στους απογοητευμένους της γκρίζας ζώνης. Σε αυτή τη φάση δείχνει να θέτει ως προτεραιότητα το εν λόγω κοινό, χωρίς να εγκαταλείπει την απεύθυνση στο κέντρο, αλλά και το αριστερό ακροατήριο (και όχι στα κόμματα και τα στελέχη τους).

Όπως αναφέρει το ενδιαφέρον του στρέφεται «προς την κοινωνία, τους πολίτες, όσους αρνούνται με όρους μάχης ή και με όρους σιωπηλής αποδοκιμασίας να συμμορφωθούν με τη σημερινή πραγματικότητα».

Μάλιστα, με μια αναφορά με την οποία ουσιαστικά επιτίθεται σε όλη τη δημοκρατική αντιπολίτευση, χαρακτηρίζει τη μάχη εντός του συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος, ως «βόλεμα» και «αυταπάτη».

Στο ερώτημα δε αν η προοδευτική αντιπολίτευση έχει ή όχι τα περιθώρια να ασκήσει τα αντιπολιτευτικά της καθήκοντα εντός του σημερινού πλαισίου, εμφανίζεται κατηγορηματικός: «Όχι. Δεν υπάρχουν. Όσο τουλάχιστον αυτή δείχνει συμφιλιωμένη με τη σημερινή σήψη και δεν διακινδυνεύει υπερβάσεις».

Χρειάζεται ένα «σοκ εντιμότητας» και σύνδεση της πολιτικής με την ηθική λέει, διαμορφώνοντας μια διαχωριστική γραμμή, όχι πια στη βάση ιδεολογικών αναφορών, αλλά στη βάση της ηθικής. Και με βάση αυτή η διαχωριστική εμφανίζεται ο ίδιος, διαλέγοντας την ηθική όπως ουσιαστικά λέει, απέναντι τόσο στην κυβέρνηση όσο και στην προοδευτική αντιπολίτευση.

Αιτιολογεί την επιλογή του ως προσπάθεια να δείξει στην πράξη και όχι μόνο στα λόγια ότι κάνει μια επιλογή συγκρουσιακή με το πολιτικό σύστημα: «Αν λοιπόν δεν αλλάξουμε εμείς, αν δεν κάνουμε τη διαφορά πρωτίστως ηθικά, αξιακά, πολιτισμικά, πώς θα πείσουμε ότι είμαστε άλλο; Πώς θα αλλάξουμε τον κόσμο αν δείχνουμε βολεμένοι με τον σημερινό; Ο Αριστοτέλης μάς έμαθε πως δεν αρκεί ο Λόγος, δηλαδή τα επιχειρήματα, χρειάζεται και το Ηθος, δηλαδή ποιος είσαι και τι πράττεις εσύ που μιλάς, αν θέλεις να πείσεις».

Το τέλος μια σχέσης – Η «υπέρβαση» του «εντός πλαισίου» ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων

Σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ:

-Ξεκαθαρίζει ότι πλέον τελείωσε η σχέση μαζί του, αν και ήταν σχέση ζωής. Δεν ανήκει ποια σε αυτό το κόμμα. Σημειώνει επιπλέον πως όποιος βλέπει την παραίτησή του ως ανταγωνιστική με τον ΣΥΡΙΖΑ κάνει λάθος, γιατί όπως λέει είναι «απόφαση υπέρβασης και όχι ανταγωνισμού».

-Παίρνει αποστάσεις από τοποθετήσεις βουλευτών υπέρ του, και ταυτόχρονα απαντά σε όσους τον φωτογραφίζουν ως «διασπαστή» τονίζοντας ότι ο ίδιος δεν «στρατολογεί», ούτε διασπά, δεν ζητά από κανέναν να κάνει κάτι που δεν το υπαγορεύει η συνείδησή του. Υπάρχει εδώ πάντως το στοιχείο μιας έμμεσης, συνειδησιακής και ηθικής πίεσης. Όσοι παραμείνουν στο σημερινό τους «βόλεμα» και στη συμφιλίωση με την «σήψη», δεν παίρνουν «διαβατήριο» για τη νέα εποχή (και για το νέο του εγχείρημα, συνεκδοχικά).

– Η κριτική του για τους «εντός πλαισίου» που λειτουργούν με όρους «μίζερης αναπαραγωγής» πιάνει «την κατακερματισμένη δημοκρατική αντιπολίτευση, τα ΙΧ κόμματα και τα κόμματα που γεννήθηκαν με τον εμβρυουλκό της διάσπασης -και την ιδιοποίηση βουλευτικών εδρών, που καλά κρατεί» φωτογραφίζοντας το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, κόμματα όπως η Πλεύση Ελευθερίας και το Κίνημα Δημοκρατίας, ενώ αφήνει και μια φαρμακερή αιχμή για τη Νέα Αριστερά.

Στον αντίποδα αυτών παραπέμπει σε μια «μεγάλη, τολμηρή, αποφασιστική ανανέωση στις πρακτικές, τη γλώσσα, το ύφος, το ήθος, αλλά και τα πρόσωπα». Ήρθε ο καιρός, λέει «να αλλάξει ριζικά η αντίληψή μας για τα αξιώματα, τα προνόμια που απορρέουν από αυτά και τη μιζέρια της αναπαραγωγής τους». Και προϊδεάζει για μια «εισβολή» νέων ηθών στην πολιτική που θα είναι ταυτόχρονα και «εισβολή» νέων προσώπων κάτι που όπως λέει δεν πρόκειται να γίνει με όρους εργαστηρίου, «εδώ μέσα», αλλά με όρους κοινωνίας, «εκεί έξω».

Ο γάτος που πιάνει ποντίκια – Η αποτελεσματικότητα πάνω απ’ τις ιδεολογίες

Όσο για το νέο ιδεολογικό του στίγμα, σημειώνει ότι τοποθετεί τον εαυτό του «στον εντελώς αντίθετο πόλο από τη Δεξιά» δηλαδή «στην Αριστερά της αντίστασης αλλά και της ευθύνης, των κινημάτων αλλά και της διακυβέρνησης, της Ιστορίας αλλά και του σήμερα, της προγραμματικής καθαρότητας αλλά και της ενωτικής ετοιμότητας».

Διαχωρίζεται όμως από τα σημερινά κόμματα της Αριστεράς, στα οποία μάλιστα επιτίθεται λέγοντας «μια χαρά βολεύει [τη δεξιά] η ανέξοδη ρητορεία, ο μίζερος ανταγωνισμός για το ποιος είναι πιο αριστερός, η δημοπρασία επαναστατικών φράσεων».

Εν τούτοις, καταλήγει προς το κέντρο, αναφέροντας πως «λίγη σημασία έχει πόσο αριστερά στην κλίμακα θα τοποθετήσουμε τον εαυτό μας» διότι «αυτό που μετράει είναι να είμαστε αποτελεσματικοί για τον λαό και τη χώρα μας». Παραπέμπει δε στο ρητό  «Άσπρος γάτος, μαύρος γάτος, σημασία έχει να πιάνει ποντίκια» του Κινέζου κομμουνιστή ηγέτη Ντενγκ Σιαοπίνγκ το οποίο δήλωνε το άνοιγμά του στην καπιταλιστική οικονομία.

Διαβάστε επίσης:

ΠΑΣΟΚ: Με «σκληρό ροκ» η απάντηση στον Τσίπρα

Κυβέρνηση: Μετράει την “επιστροφή” του Αλέξη Τσίπρα – Τα υπέρ και τα κατά και οι παγίδες στο νέο σκηνικό

Κατρίνης: «Να μπει τέλος στην απαξίωση των στρατιωτικών από τον κ. Δένδια»