Δεν είναι σύνηθες ένας καλλιτεχνικός διευθυντής να δίνει συνέντευξη Τύπου με χαρακτήρα και διάθεση απολογισμού στη μέση της θητείας του. Συνήθως ο απολογισμός έρχεται όταν κλείνει ένας κύκλος, λίγο πριν ανοίξει ένας άλλος. Ο Σωτήρης Χατζάκης όμως, το έκανε, σήμερα Τρίτη, παρόλο που η θητεία του ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου λήγει τον Μάΐο του 2016-ανέλαβε τον Μάΐο του 2013.

                Υπάρχει η δική του εξήγηση για αυτό. «Είναι η εποχή που λογιστικοποιούνται τα στοιχεία. Τώρα τέλειωσαν τη δουλειά τους οι ορκωτοί λογιστές. Θέλαμε να ανακοινώσουμε αυτά τα αποτελέσματα, πριν την ανακοίνωση του ρεπερτορίου που θα γίνει το Μάρτιο», είπε ο ίδιος ξεχωρίζοντας τα οικονομικά (ισολογισμό) από τα καλλιτεχνικά (ρεπερτόριο). Υπάρχουν πάντα βέβαια, και οι φήμες που κυκλοφορούν στους διαδρόμους, ότι ενδεχομένως να δούμε αλλαγές στα θεσμικά πρόσωπα του Εθνικού. Ο αν. υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης ακόμα δεν έχει δει τον διευθυντή Σωτήρη Χατζάκη, γεγονός που ενισχύει τέτοιες φήμες. «Η θεσμική επαφή με τον υπουργό πρέπει να γίνει και θα γίνει. Σεβόμαστε τον χρόνο του και αναμένουμε», είπε ο Σ. Χατζάκης και παραδέχτηκε ότι έχει ζητήσει ραντεβού από τον αν. υπουργό.  

              Και για τις συγκρούσεις στις οποίες έχει εμπλακεί κατά καιρούς-και είναι πολλές- αναφέρθηκε όταν βέβαια, ρωτήθηκε. «Είναι αναπόφευκτες και δημιουργικές. Ο καλλιτέχνης είναι παιδί μας. Έχει την ελευθερία να πει την άποψη του. Λειτουργούμε ως θεσμός με ανεκτικότητα και αγάπη. Με τους ανθρώπους με τους οποίους βρεθήκαμε σε αψιμαχίες, θα ξαναβρεθούμε…Θα συγχωρέσουμε, όπως λέμε και στην Κρήτη», είπε. Ζήτημα συγχώρεσης βέβαια, δεν τέθηκε στη περίπτωση του Δημήτρη Καραντζά, στον οποίο ο Σ. Χατζάκης έχει κάνει μήνυση ζητώντας 300.000 ευρώ επειδή ο νεαρός σκηνοθέτης τον αποκάλεσε «κλέφτη» στο facebook. Ωστόσο, δεν αναφέρθηκε περαιτέρω στο θέμα, διότι ο Χατζάκης του έκανε μήνυση ως φυσικό πρόσωπο, κι όχι ως διευθυντής.

               Αλλά ας γυρίσουμε στα νούμερα. Αυτά είχαν, άλλωστε, τον πρώτο λόγο στη συνέντευξη Τύπου. Αναφέρθηκε μάλιστα, ότι «πρώτη φορά συντάσσεται ισολογισμός με πρότυπα ανώνυμης εταιρείας».

Συγκεκριμένα: 

 

-το Εθνικό Θέατρο από 1/6/2013 έως 28/02/2015 είχε έσοδα 5.586.010,66. Δεν συμπεριλαμβάνεται το ποσό της τακτικής επιχορήγησης-για το 2015 το ποσό αυτό είναι 6 εκατομμύρια ευρώ που ακόμα όμως, δεν έχουν εκταμιευθεί.

-το προσωπικό έχει αυξηθεί. Συγκεκριμένα οι ηθοποιοί τον Αύγουστο του 2013 ήταν 74 (ο Αύγουστος βέβαια, δεν είναι ενδεικτικός μήνας) και τον Φεβρουάριο του 2015 είναι 199. «Σε μια εποχή που η ανεργία των ηθοποιών έχει φτάσει το 97%, στο ελεύθερο θέατρο δεν πληρώνονται τις πρόβες, στις παιδικές παραστάσεις παίρνουν 100 ευρώ το τρίμηνο, εμείς αυξήσαμε το προσωπικό», είπε ο Σ.Χατζάκης.

-τα ταμειακά διαθέσιμα  είναι 3.470.248,53 που βρίσκονται στην τράπεζα και επιπλέον 250.000 που αναμένονται από την  επιστροφή του ΦΠΑ.

-το Εθνικό δεν έχει ληξιπρόθεσμες οφειλές.

-για την αναμόρφωση του προΰπολογισμού χρησιμοποιήθηκε η επιστροφή του ΦΠΑ (1.150.000) για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, νέων σκηνών, νέων παραγωγών.

-τον ενάμιση χρόνο της θητείας ανέβηκαν 36 παραγωγές, τις οποίες παρακολούθησαν 432.848 θεατές.

 

                    Εκτός από τα νούμερα, που φυσικά είναι πρωτεύον ζήτημα ειδικά στις μέρες μας, έχει σημασία και η πολιτική, η στρατηγική αλλά και η εξωστρέφεια ενός θεάτρου. Σε αυτό το κομμάτι του απολογισμού ο Σ. Χατζάκης μίλησε για τις συνεργασίες, όπως αυτές του Εθνικού Θεάτρου με το Αζερμπαΐτζάν, αλλά και την Πρεσβεία της Μπολιβαριανής Δημοκρατίας της Βενεζουέλας, για τις παραστάσεις στο εξωτερικό, σμετακλήσεις, εργαστήρια, σεμινάρια, studio συγγραφής θεατρικού έργου.

 

Ακόμα αναφέρθηκε στα εξής:

-στο Σχολείον της Ειρήνης Παπά, έναν πολυχώρο οκτώ στρεμμάτων, που πέρασε στο Εθνικό Θέατρο μέχρι το 2027 με ενοίκιο 700 ευρώ το μήνα και θα στεγάζει την θερινή σκηνή.

-μετά από μακροχρόνιο δικαστικό αγώνα, το θέατρο Ρεξ παραδόθηκε στο Εθνικό με σκοπό να ενοποιηθεί με το Θέατρο Κοτοπούλη

-με τη μεταφορά της  παιδικής σκηνής του Θεάτρου Κοτοπούλη στην κεντρική σκηνή ιδρύθηκε το Μικρό Ρεξ με στόχο την οργάνωση της πειραματικής σκηνής.

-για πρώτη φορά λειτούργησε παιδική σκηνή στο κτίριο Τσίλλερ

-στην κοινωνική πολιτική του θεάτρου με παραστάσεις  κατ’ οίκων σε ανθρώπους που είναι ακινητοποιημένοι λόγω ασθένειας ή ατυχήματος, σε νοσοκομεία, κτλ.

-στο διαδικτυακό ραδιόφωνο, το οποίο είναι έτοιμο και θα βγει σύντομα στον αέρα.