Ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει τον αγώνα δρόμου των διαπραγματεύσεων για την υλοποίηση της συμφωνίας του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου και την άρση της οικονομικής ασφυξίας, αντιμετωπίζοντας κάθε φορά νέες πιέσεις, στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ οι τόνοι έχουν χαμηλώσει, αλλά η σκληρή κριτική και οι αιχμές καλά κρατούν.

Ενώ η κυβέρνηση συνεχίζει τον αγώνα δρόμου των διαπραγματεύσεων για την υλοποίηση της συμφωνίας του Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου και την άρση της οικονομικής ασφυξίας, αντιμετωπίζοντας κάθε φορά νέες πιέσεις, στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ οι τόνοι έχουν χαμηλώσει, αλλά η σκληρή κριτική και οι αιχμές καλά κρατούν.

Το μεγάλο ερώτημα για την κυβερνητική συνοχή στη συνέχεια, όσο η κυβέρνηση θα τελεί υπό το βάρος των πιέσεων για υποχωρήσεις και μεγαλύτερους ή μικρότερους συμβιβασμούς, αφορά την εσωκομματική μειοψηφία, δηλαδή την Αριστερή Πλατφόρμα, η οποία κινείται μεν στη γραμμή του «αριστερού ριζοσπαστισμού», αλλά ταυτόχρονα μετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό, ο οποίος υποχρεώνεται σε «ρεαλιστικές» προσαρμογές των προεκλογικών του δεσμεύσεων και των μετεκλογικών εξαγγελιών.

«Αίνιγμα» ο Λαφαζάνης

Πώς λοιπόν θα συμπεριφερθούν στο μέλλον υπουργοί όπως ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ή ο Δημήτρης Στρατούλης, που βρίσκονται με την καυτή πατάτα των ιδιωτικοποιήσεων ο ένας και του ασφαλιστικού ο έτερος εξ αυτών στα χέρια;

Με το «αίνιγμα» της Αριστερής Πλατφόρμας ασχολούνται ουκ ολίγοι δημοσιολογούντες, εγχώριοι και διεθνείς πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες κ.λπ., οι οποίοι τα βάζουν κάτω και οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι αργά ή γρήγορα ο κυβερνητικός συνασπισμός θα απειληθεί από μια ρήξη στα αριστερά του. Κι επομένως θα χρειαστεί να «συμπληρωθεί» με «φιλοευρωπαϊκές» δυνάμεις (το Ποτάμι δηλαδή, το οποίο φιγουράρει εξ αρχής ως διαθέσιμος κυβερνητικός εταίρος) είτε να οδηγηθεί σε ρήξη με τους δανειστές, όπως ζητάει το αριστερό κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ.

Η Ζωή στις επάλξεις

Πάντως, όπως έχει διαφανεί τις τελευταίες μέρες, δεν είναι μόνο η Αριστερή Πλατφόρμα η οποία διεκδικεί τον ρόλο της εσωκομματικής δύναμης που τραβάει την κυβέρνηση απ’ το «αριστερό μανίκι» αποτελώντας το αντίβαρο σε πιέσεις για προσαρμογή σε «δεξιότερες» πολιτικές.

Τον ρόλο αυτόν διεκδικεί πλέον δυναμικά και η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία προεκλογικά είχε δώσει δείγματα γραφής διά της διαφοροποίησής της από την πλειοψηφία σε εσωκομματικές ψηφοφορίες αλλά και στην ψηφοφορία σχετικά με την αναστολή χρηματοδότησης της Χρυσής Αυγής (όπως και ο Μανώλης Γλέζος).

Οι κινήσεις της όλο το τελευταίο διάστημα, ειδικά το γεγονός ότι έχει επιδοθεί σε ένα επικοινωνιακό μπαράζ, ασυνήθιστο για πρόεδρο της Βουλής με τα μέχρι σήμερα γνωστά, έχουν διαμορφώσει τη γενική αίσθηση ότι κινείται διεκδικώντας πρωταγωνιστικό και διακριτό ρόλο σε αυτό που λέγεται εσωκομματική αντιπολίτευση.

Δηλώσεις όπως «δεν θα βαφτίσουμε το κρέας ψάρι», στο ίδιο μήκος κύματος με την κριτική του Μανώλη Γλέζου, καθώς και πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να αποκλίνει από τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, ηχούν ως προειδοποιήσεις προς την ηγεσία και ταυτόχρονα μοιάζουν σαν προσπάθεια διαμόρφωσης ενός νέου αντίπαλου εσωκομματικού δέους. Ενδεχομένως η πρόεδρος της Βουλής να ανιχνεύει πρόσφορο έδαφος στο ότι η Αριστερή Πλατφόρμα θα βρεθεί αντιμέτωπη και με εσωτερικές της αντιφάσεις στον βαθμό που θα κληθεί να υλοποιήσει κυβερνητικό έργο, πιθανότατα κόντρα στις απόψεις της, και να επωμιστεί κυβερνητικές ευθύνες αλλά και τη φθορά που αυτές επιφέρουν.

Ποιες είναι οι πιθανότητες η Ζωή Κωνσταντοπούλου να εκφράσει συνολικά ή να ηγηθεί των εσωκομματικών διαφωνιών, είτε αυτές προέρχονται από το κόμμα είτε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα, μένει να φανεί. Το Μέγαρο Μαξίμου προς το παρόν παρακολουθεί προσεκτικά τις κινήσεις της και, ακόμη κι αν δυσφορεί με αυτές, δεν εκδηλώνεται ανοιχτά.

Επιφανείς αντιπολιτευόμενοι

Στους επιφανείς των διαφωνούντων ή εν πάση περιπτώσει αυτών που διαφοροποιούνται ανοιχτά από τις κυβερνητικές επιλογές, ανήκουν μεταξύ άλλων ο καθηγητής Κώστας Λαπαβίτσας, ο οποίος συντάσσεται με την Αριστερή Πλατφόρμα, η οποία τον πρότεινε ως υποψήφιο στην Ημαθία, αλλά και ο ΠΑΣΟΚογενής εργατολόγος και πρώτος αντιπρόεδρος της Βουλής Αλέξης Μητρόπουλος.

• Ο πρώτος, αναμενόμενα, τοποθετείται με βάση τη θέση του ότι είναι αναγκαία για την επιβίωση της χώρας η έξοδος από την ευρωζώνη, μια θέση η οποία καταλαμβάνει και μέρος της επιστημονικής του ενασχόλησης. Σε ό,τι αφορά το πρόσφατο Eurogroup, πάντως, χαμήλωσε τους τόνους σημειώνοντας ότι η εξέλιξη της Δευτέρας ήταν στο μήκος κύματος της 20ής Φεβρουαρίου. Δηλαδή η κυβέρνηση αποδέχεται ένα «περιοριστικό», «σφιχτό» πλαίσιο, στο οποίο καλείται να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. «Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η ελληνική αποστολή τα πήγε καλά στο μέτρο του εφικτού» δήλωσε.
• Ο δεύτερος έχει εκφράσει την άποψη ότι η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου «εμπεριέχει» το προηγούμενο μνημόνιο στον βαθμό που οι εφαρμοστικοί του νόμοι δεν έχουν ακυρωθεί.

Επιπλέον θεωρεί ότι θα υπάρξουν πιέσεις για νέα μέτρα.

Σε αντιπολιτευτικούς τόνους, υπενθυμίζεται, κινείται και η μέχρι πρότινος προσκείμενη στην πλειοψηφία ΚΟΕ με επικεφαλής τον Ρούντι Ρινάλντι, η οποία ασκεί κριτική στο περιεχόμενο της συμφωνίας, ενώ οι βουλευτές της ήταν αρνητικά διακείμενοι στο θέμα του κεντροδεξιού ΠτΔ.

 

«Μας σφίγγουν τη θηλιά στον λαιμό»

 

Σε ό,τι αφορά το Eurogroup της 9ης Μαρτίου, η Αριστερή Πλατφόρμα δεν παρέλειψε να τοποθετηθεί ηχηρά, έστω και χωρίς δηλώσεις προβεβλημένων στελεχών της.

Αν ο κυβερνητικός εταίρος Πάνος Καμμένος είδε στην κατάληξη του Eurogroup μια μεγάλη ελληνική επιτυχία, η Αριστερή Πλατφόρμα είδε τους δανειστές να «σφίγγουν τη θηλιά γύρω από τον λαιμό της Ελλάδας». Αυτός ήταν ο τίτλος ενυπόγραφου κειμένου που ανέβηκε τα μεσάνυχτα της Δευτέρας στην ιστοσελίδα Iskra, μέσα από την οποία εκφράζουν τις απόψεις τους οι δυνάμεις της Αριστερής Πλατφόρμας που πρόσκεινται στον Παναγιώτη Λαφαζάνη (καθώς υπάρχουν και οι τροτσκιστές της Πλατφόρμας – ΔΕΑ, Κόκκινο, ΑΠΟ – που κατά κανόνα εκφράζονται μέσα από την ιστοσελίδα Rproject.gr).

Το συγκεκριμένο κείμενο, το οποίο στον υπότιτλο ανέφερε ότι «μονόδρομος για την Ελλάδα είναι η ανυπακοή και η ρήξη», εστίαζε σε δύο βασικά σημεία:

1. Στον εκβιασμό, σύμφωνα με τον οποίο οι «νεοαποικιοκράτες» – κατά την προσφιλή έκφραση του Π. Λαφαζάνη και άλλων του Αριστερού Ρεύματος – ξεκαθαρίζουν ότι δεν θα γίνει καμία εκταμίευση για την Ελλάδα χωρίς συμφωνία επί του συνολικού πακέτου των μεταρρυθμίσεων και χωρίς έναρξη της εφαρμογής τους. Μάλιστα οι μεταρρυθμίσεις που βρίσκονται στο τραπέζι των συζητήσεων μεταξύ κυβέρνησης και Ευρωπαίων χαρακτηρίζονται «απορρυθμίσεις», τις οποίες εφάρμοσαν «οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις των Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ και λοιπών προθύμων».
2. Στην προειδοποίηση των δανειστών ότι δεν θα δεχθούν μονομερείς ενέργειες, όπως χαρακτήρισε ο Σόιμπλε το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση, η οποία, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, αποτελεί πίεση στην ελληνική πλευρά να παρέχει τις απαιτούμενες διαβεβαιώσεις.