Οι Ηνωμένες Πολιτείες μάχονται ακόμη σε δύο πολεμικά μέτωπα. Το κολαστήριο του Γκουαντάναμο παραμένει ανοικτό, χωρίς να υπάρχει σαφές σχέδιο για το κλείσιμό του καθώς το Κογκρέσο απέκλεισε το ενδεχόμενο μεταφοράς των κρατουμένων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Ιράν δεν έχει ακόμη συμφωνήσει σε τίποτα. Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή μοιάζει ακόμη πολύ μακρινή υπό- θεση.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες μάχονται ακόμη σε δύο πολεμικά μέτωπα. Το κολαστήριο του Γκουαντάναμο παραμένει ανοικτό, χωρίς να υπάρχει σαφές σχέδιο για το κλείσιμό του καθώς το Κογκρέσο απέκλεισε το ενδεχόμενο μεταφοράς των κρατουμένων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Ιράν δεν έχει ακόμη συμφωνήσει σε τίποτα. Η ειρήνη στη Μέση Ανατολή μοιάζει ακόμη πολύ μακρινή υπόθεση. Η αμερικάνικη οικονομία είναι ακόμη στα χάλια της, με την ανεργία να καλπάζει στο 10%. Η πολυδιαφημισμένη αλλαγή στην υγεία έχει βαλτώσει στα έδρανα του Κογκρέσου. Όπως και η ανάληψη μίας σοβαρής αμερικάνικης πρωτοβουλίας για την κλιματική αλλαγή, εν όψει της διάσκε- ψης της Κοπεγχάγης…

Έναν χρόνο μετά την ιστορική εκλογή του Μπαράκ Ομπάμα στην αμερικάνικη προ- εδρία, «η αλλαγή στην οποία μπορούμε να πιστεύουμε» – το κεντρικό προεκλογικό του σύνθημα – δεν φαίνεται να έχει έλθει στην Αμερική, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές του. Όπως επισήμανε ο ιστορικός Γκάρι Γουίλς στην εφημερίδα «New York Review of Books», ο πρόεδρος «πιέζεται ασφυκτικά να κρατήσει όλα τα μυστικά της αυτοκρα- τορίας… Έχει γίνει αιχμάλωτος της δικής του ισχύος… Ένας αυτο-αλυσοδεμένος γίγαντας».

Το νομοσχέδιο για την υγεία

Όπως κάθε Αμερικάνος Δημοκρατικός πρόεδρος, έτσι και ο Ομπάμα έβαλε πρώτο του στόχο τη μεταρρύθμιση του συστήμα- τος περίθαλψης, με δεδομένο ότι πάνω από 46 εκατομμύρια Αμερικάνοι παραμένουν εντελώς ανασφάλιστοι και άλλοι τόσοι μερικώς.

Με τις πρώτες, σκληρές ομολογουμένως, αντιδράσεις των ασφαλιστικών εταιρειών και των Ρεπουμπλικάνων, ο Ομπάμα υπο- χώρησε από την αρχική του επιλογή για ένα υποχρεωτικό δημόσιο σύστημα υγείας, κάνοντας πλέον λόγο για ένα μικτό σύστημα σε εθελοντική βάση. Το χειρότερο; Άφησε τις λεπτομέρειες του νομοσχεδίου να τις καθορίσει το Κογκρέσο, όπου φυσικά το λόμπι των ασφαλιστικών εταιρειών έχει το πάνω χέρι.

Όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, ο Ομπάμα, σε πλήρη αντίθεση με τον προκάτοχό του Τζορτζ Μπους, έχει αναγνωρίσει την ανάγκη για την αντιμετώπιση της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Απέτυχε όμως να πείσει το Κογκρέσο να αναλάβει ουσιαστική δράση για τον περιορισμό της εκπομπής των ρυπογόνων αερίων.

Φυσικά η ρητορική του έχει αλλάξει δρα- στικά από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 όταν, ως πολιτειακός γερουσιαστής, είχε υποστηρίξει νομοσχέδιο που καταδίκαζε τη συνθήκη του Κιότο, αλλά θα πρέπει σίγου- ρα να αναλάβει δράση αν θέλει να επιτύχει η διάσκεψη της Κοπεγχάγης τον Δεκέμβριο.

«Σοσιαλμανής και μαρξιστής»

Στην οικονομική του πολιτική, ο Ομπάμα έχει κατηγορηθεί επανειλημμένα από τους αντιπάλους του ως «σοσιαλμανής» και «μαρ- ξιστής», που σκοπεύει να εθνικοποιήσει την αμερικάνικη οικονομία. Η δημοσιονομική πραγματικότητα είναι, ωστόσο, πολύ διαφορετική Το πρόγραμμα ενίσχυσης των προβληματικών τραπεζών με τρισε- κατομμύρια δολάρια, το οποίο εγκρίθηκε επί προεδρίας Μπους, απλώς συνεχίστηκε από τον Ομπάμα στο ίδιο πνεύμα. Άλλωστε ο υπουργός Οικονομικών του Ομπάμα Τιμ Γκάιτνερ συνεργάστηκε στενά με την κυβέρνηση Μπους ως πρόεδρος του παραρτήματος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας στη Νέα Υόρκη.

Ο Ομπάμα προσπάθησε επίσης να βάλει φρένο στα υπέρογκα μπόνους των γκόλντεν μπόις και απέτυχε!

Ο Ομπάμα ήρθε επίσης στην εξουσία με μια «σταθερή δέσμευση» να μην αυξήσει με «οποιαδήποτε μορφή» τους φόρους των οικογενειών που κερδίζουν λιγότερα. Τα φορολογικά του σχέδια πάντως ελάχιστα έχουν βοηθήσει τον μέσο φορολογούμενο.