Η χθεσινή κοινή δήλωση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του προέδρου της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είναι ένα πολύ ισχυρό σήμα με πρώτο αποδέκτη τον κεντρικό τραπεζίτη της Ευρώπης Μάριο Ντράγκι

 

Η χθεσινή κοινή δήλωση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του προέδρου της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ είναι ένα πολύ ισχυρό σήμα με πρώτο αποδέκτη τον κεντρικό τραπεζίτη της Ευρώπης Μάριο Ντράγκι, ο οποίος είχε μιλήσει για χαλάρωση της χρηματοπιστωτικής θηλιάς, αν υπήρχαν σαφείς ενδείξεις για μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και δανειστών.

Δεδομένης της διαπιστωμένης προσέγγισης, όπως αναλυτικά θα τη βρείτε στο σημερινό «Ποντίκι», το σημαντικότερο εμπόδιο για μια «κανονική» διαπραγματευτική διαδικασία ήταν η χρηματοδότηση των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας μας, η οποία ωστόσο προϋπέθετε αμοιβαίες υποχωρήσεις.

Καθώς λοιπόν δεν έχουμε να κάνουμε με μια εικασία, αλλά με μια κοινή δήλωση υψηλού επιπέδου, καλό είναι να αποκρυπτογραφήσουμε τα βασικά της σημεία. Αφού προηγουμένως διαπιστώσουμε ότι μια κοινή δήλωση δεν συνομολογείται σε ένα τηλεφώνημα, αλλά απαιτείται προεργασία – και κατά προτίμηση μακριά από την αδηφάγο δημοσιότητα.

Κατ’ αρχάς γίνεται σαφής αναφορά σε πρόοδο των συνομιλιών επί των μεταρρυθμίσεων – το μήνυμα προς τον Ντράγκι. Εν συνεχεία γίνεται σαφές ότι οι μεταρρυθμίσεις αποσκοπούν στο «να ολοκληρωθεί επιτυχώς η αξιολόγηση», μια αναφορά που μας επιστρέφει στη συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου. Να θυμηθούμε ότι τότε η αξιολόγηση είχε γίνει σαφέστατα αποδεκτή, αλλά το πράγμα είχε στραβώσει όταν οι δανειστές ζήτησαν τη συγκεκριμένη πέμπτη αξιολόγηση που είχε μείνει ανολοκλήρωτη επί Σαμαρά.

Η επόμενη κρίσιμη αναφορά γίνεται στις μεταρρυθμίσεις «για εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος». Οι τρεις παράμετροι που καθορίζουν τον χαρακτήρα των παρεμβάσεων είναι η δικαιοσύνη, η αποφυγή της «φτώχειας της τρίτης ηλικίας» (αναφορές που καλύπτουν πολιτικά την κυβέρνηση) και η δημοσιονομική βιωσιμότητα του ασφαλιστικού (κρίσιμη απαίτηση των δανειστών).

Μία ανάλογη ισορροπία βλέπουμε και στην αναφορά στα μισθολογικά και εργασιακά, όπου τίθενται ως κριτήρια η δημιουργία θέσεων εργασίας ως κοινός τόπος, η κοινωνική συνοχή ως κυβερνητική γραμμή και η ανταγωνιστικότητα ως αγαπημένη έννοια των «θεσμών». Στο εν λόγω πεδίο υπονοείται, μέσω της «ευρείας διαβούλευσης», ότι θα δοθεί περαιτέρω διαπραγματευτικός χρόνος.

Αλλά και η κοινή δήλωση των τριών «θεσμών» (Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ) σημειώνει ότι «και οι τρεις θεσμοί εργάζονται σκληρά για να επιτύχουν απτή πρόοδο στις 11 Μαΐου». Αν συμπληρώσουμε και τις χθεσινές συνομιλίες Τσίπρα με Ολάντ, τότε προφανώς βρισκόμαστε μπροστά σε μια εντατική προσπάθεια να δοθεί το «πράσινο φως» στην ΕΚΤ να χαλαρώσει τη θηλιά. Τι σημαίνουν όλα αυτά στην πράξη; Από το έρεβος της αβεβαιότητας επιστρέφουμε στη διαπραγμάτευση. Αλλά από πιο σαφείς και προχωρημένες θέσεις…