Ηθοποιός: το επάγγελμα που όταν το ακούνε οι φίλοι σου νομίζουν πως έχεις μια κρυφή ζωή που είσαι αλκοολικός και κοκάκιας, το ακούει η μάνα σου και νομίζει πως ντύνεσαι κλόουν και πας σε παιδικά πάρτυ, το ακούνε οι γύρω και νομίζουν πως τα βράδια σου τα περνάς σε γκαλά, το ακούνε οι άλλοι συνάδελφοι και θεωρούν πως σχεδόν κάνεις πιάτσα για να πάρεις ρόλο, το ακούει ο καθρέφτης σου κι είσαι σίγουρος πως ο Άμλετ γράφτηκε για σένα, το ακούνε οι συγγενείς και θεωρούν πως στις πανελλαδικές έπιασες 8.000 μόρια και το επάγγελμα που τυλίγουμε τις ζωές μας με το τραγούδι «Και δε χτυπάει το τηλέφωνο». 

 

Φίλε Έλληνα συνάνθρωπε, το ξέρω πως η οικονομική σου κατάσταση πλησιάζει άστεγης πόρνης σε πιάτσα στο Αφγανιστάν, πως όταν σου λέμε θέατρο σκέφτεσαι μουσικές σε πανηγύρι στα Τρίκαλα, πως όταν σου λέμε ηθοποιός ρωτάς αν έχουμε γνωρίσει τον Φιλιππίδη από κοντά, πως όταν σου λέμε τέχνη ρωτάς αν είναι αυτά τα ακαταλαβίστικα, πως όταν σε προσκαλούμε σε παράσταση θυμάσαι πως κάποτε είχες δει μια «καταπληκτική» παράσταση του Κουν στο Υπόγειο, αλλά δεν θυμάσαι πώς «τη λέγανε», που προτιμάς να «πιεις ένα ποτάκι αντί να κλειστείς δυο ώρες σε μια αίθουσα», εσύ φίλε αμόρφωτε συνάνθρωπε, έλα να δεις καμιά παράσταση, γιατί γίνονται τόσα πράγματα στην πόλη για τα οποία εμείς οι απίστευτα ταλαντούχοι ηθοποιοί/σκηνοθέτες/συγγραφείς/καλλιτέχνες φτύνουμε αίμα να πραγματοποιήσουμε κι είναι κρίμα να γίνουμε κλέφτες επειδή εσύ έχεις μάθει αλλιώς. 

 

Οι περισσότερες παραστάσεις πλέον έχουν εισιτήριο 5-12 ευρώ. Επίσης δεν εννοώ να πάει σε όλες. Σε όλες δεν πάμε ούτε εμείς που είναι η δουλειά μας. Αναφέρομαι στους ανθρώπους που θεωρούν πως το να πάνε θέατρο αποτελεί κάτι ξένο. Κι όμως, αν το σκεφτείς κοστίζει όσο δυο καφέδες, όσο ένα ποτό στα Εξάρχεια, όσο τα φιστίκια στον Βέρτη. Όπως υποστηρίζουμε νέα συγκροτήματα κι ας παίζουν σε καταγώγια, όπως βλέπουμε ανεξάρτητες ταινίες ακόμη κι αν δεν έχουν το μπάτζετ του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. Κι επίσης, δεν είπα ποτέ πως οι ηθοποιοί πρέπει να παίζουν σε οποιονδήποτε χώρο τους δώσουν. Εννοείται και πρέπει να είναι ανθρώπινες οι συνθήκες. Ίσα ίσα, ο θεατής δεν πρέπει να νιώθει πως τον κοροϊδεύεις. Δεν είπαμε, προφανώς, να παίζεις σε υπόγειο κωλόμπαρο που έκανε σκηνή την τουαλέτα 10 τετραγωνικών που είχε. Αυτό που ήθελα να πω είναι να πηγαίνει ο κόσμος θέατρο με την πρώτη ευκαιρία που θα βρει. Για κάποιο λόγο υπάρχει κι ο ηθοποιός είναι επάγγελμα κι όχι χόμπι. Και μετά, ναι, θα πάμε για ποτά.