Φαίνεται πως η κομματοκρατία – δηλαδή ο έλεγχος των πολιτών από τα κόμματα –, η προπαγάνδα των ΜΜΕ και η παραπληροφόρηση των πάντων από τους πάντες, καλά κρατούν.

 

Φαίνεται πως η κομματοκρατία – δηλαδή ο έλεγχος των πολιτών από τα κόμματα –, η προπαγάνδα των ΜΜΕ και η παραπληροφόρηση των πάντων από τους πάντες, καλά κρατούν. Την μοίρα μας ως προτεκτοράτο την έχουμε εξασφαλισμένη, κινδυνεύουμε όμως να οδηγηθούμε και σε χειρότερες καταστάσεις. Με άλλα λόγια, εκτελούμε με απόλυτη συνέπεια τις προθέσεις των άλλων για μας – αναφέρομαι στις προθέσεις του Βορρά της Ευρώπης για τον Νότο της και ιδιαίτερα για το νοτιοανατολικό της άκρο.

Οι τελευταίες επαναλαμβανόμενες διαδηλώσεις στο Σύνταγμα μαρτυρούν την απόλυτη διάστασή μας με την πραγματικότητα. Ξεκίνησε μια διαδήλωση, παρακινούμενη από την κυβερνώσα παράταξη, με αγαθούς προφανώς σκοπούς. Στόχος να διαδηλώσει την συμπαράταξη του ελληνικού λαού στη σκληρή διαπραγμάτευση που κάνει η σημερινή κυβέρνηση με τους δανειστές της, δανειστές που από παίχτες επενδυτές και ιδιωτικές Τράπεζες που ήταν αρχικώς, έγιναν, με φροντίδα των μέχρι τώρα κυβερνήσεών μας, τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη.

Η Ελλάς όμως δεν διαπραγματεύεται μόνο για την ίδια. Το πρόβλημά της αφορά στο ίδιο το μέλλον της Ευρώπης, όλοι οι γνωστοί επιστήμονες οικονομολόγοι το καταλαβαίνουν αυτό και το επισημαίνουν σε κάθε ευκαιρία.

Η διαδήλωση αυτή δεν στόχευε στην έξοδό μας από το ευρώ. Ούτε βεβαίως στόχευε στην έξοδό μας από την Ευρώπη (θα ήταν σα να λέγαμε πως επιδιώκουμε την έξοδο του νομού Λασιθίου από την Κρήτη). Αν τώρα με τον όρο «Ευρώπη» εννοούμε την δήθεν «Ενωμένη Ευρώπη», ούτε η συμμετοχή μας σε αυτήν τίθεται εν αμφιβόλω από την σημερινή συγκυβέρνηση (καίτοι θα είχε κάθε λόγο να το κάνει, όπως η Αγγλία, π.χ., ενώ η… φτωχή Ελβετία ουδέποτε εντάχθηκε στην «Ενωμένη Ευρώπη» και στο «κλαμπ» της ευρωζώνης. Επίσης ευρώ δεν έχουν και άλλες φτωχές χώρες, όπως η Αγγλία, η Δανία και η Σουηδία). Αυτό έχει δηλωθεί ρητώς και με απόλυτη σαφήνεια.

Την άλλη όμως ημέρα, σαφώς ανταγωνιστικά και θέλοντας εκ του πονηρού (εκ του χυδαίου πονηρού) να αλλοιώσει το νόημα της διαδήλωσης αυτής, οργανώθηκε μια άλλη διαδήλωση από τους δήθεν κατ’ αποκλειστικότητα «ευρωπαϊστές», με σύνθημα «ναι στην Ευρώπη». Μα ποιος είπε όχι στην Ευρώπη; Μόνο το ΚΚΕ το λέει αυτό. Επίσης με το σύνθημα «ναι στο ευρώ». Μα ρητώς η σημερινή κυβέρνηση δηλώνει πως θέλει να παραμείνει και στην (δήθεν) Ενωμένη Ευρώπη και στο ευρώ.

Από πλευράς ελληνικών θεσμών, μόνο ο Κος Στουρνάρας έσπευσε να εκφοβίσει για το αντίθετο. Άρα καλώς του είπε η Πρόεδρος της Βουλής ότι υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και καλώς αρνήθηκε να παραλάβει την βεβιασμένη έκθεσή του, που κατέθεσε σκοπίμως πρόωρα για να έχουν αποτέλεσμα τα εκβιαστικά διλήμματα που διατύπωνε, παραπληροφορώντας τους Έλληνες πολίτες. Έσπευσαν όμως στη συνέχεια να ενισχύσουν αυτήν την παραπληροφόρηση και αυτόν τον εκφοβισμό ο βιβλιοπώλης και οι κυρίες με τις πέρλες – αλλά και οι ανιδιοτελώς πεπεισμένοι από αυτούς. Μία άλλη έτσι διαδήλωση έλαβε χώρα, έσπευσαν τα ΜΜΕ (που χρωστάνε εκατομμύρια στο κράτος) να την εκθειάσουν ως μεγαλύτερη της προηγούμενης κ.λπ. Αυτό όμως αποτελεί καταδήλως προσπάθεια δημιουργίας, εκ του μη όντος, ενός νέου διχασμού.

Το ίδιο γαϊτανάκι δυστυχώς συνεχίζεται. Πάλι σήμερα Κυριακή οι «μεν» – που δεν κατάλαβαν σε ποια παγίδα τους οδήγησε ο βιβλιοπώλης – και πάλι αύριο οι «δε»[i] . Αλλά ούτε αυτοί οι «δε» έχουν καταλάβει την παγίδα στην οποίαν ενθουσιωδώς και οι περισσότεροι ανιδιοτελώς, έπεσαν μέσα, σπρωγμένοι από «πονηρούς πολιτευτές»: δηλώνουν πάση θυσία «ευρώ», ασχέτως αν αυτό οδηγήσει στα σχέδια μετατροπής της χώρας μας σε χώρο εργοστασίων τύπου Κίνας.

Όπως και τα υπόλοιπα Βαλκάνια δηλαδή, αλλά θα ακολουθήσει και ο υπόλοιπος Νότος. Αλλά όχι μόνο αυτό. Θα εδραιωθεί η αντικατάσταση των δημοκρατικώς εκλεγμένων πολιτικών αρχών από το παντοδύναμο πλέον και μη ελεγχόμενο χρηματοπιστωτικό σύστημα, θα εδραιωθεί η νέα φεουδαρχία. Έχει δίκιο ο Τσίπρας όταν λέει πως το θέμα μας αφορά σε όλη την Ευρώπη. Γι’ αυτό πολεμούν με τέτοια ένταση τον Βαρουφάκη, μέχρι σημείου να τον υβρίζουν ακόμα και ανώτατες τραπεζικές αρχές, επιδεικνύοντας απώλεια ψυχραιμίας.

Επί τέλους, ας δούμε και λίγο τα πράγματα όπως πραγματικά είναι. Κατανοώ την αγωνία των «δε», να πέσει αυτή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τον Ιούνιο, κατά τα προσχεδιασμένα από τα κομματικά σκοτεινά γραφεία, αλλά δεν μπορεί πια αυτή η χώρα να άγεται και να φέρεται παραπληροφορούμενη από ιδιοτελείς πολιτικούς.

Επιτρέψτε μου όσο ζω να ελπίζω. Ελπίζω γρήγορα να καταλάβουμε ότι δεν διαφέρουν ουσιαστικώς οι «μεν» από τους «δε». Σε κάθε περίπτωση, όλη αυτή η περιπέτειά μας, ασχέτως της ευτυχούς ή μη κατάληξής της, έχει θέσει σοβαρά ζητήματα, που δεν μπορούν παρά στο εξής να αλλάξουν την πολιτική σκέψη και πράξη. Αιθεροβατώ; …dum spiro spero…

 

[i] Το κείμενο αυτό γράφεται Κυριακή πρωί.

 

Νικήτας Χιωτίνης, Δρ Αρχιτέκτων/Msc Φιλοσοφίας Πολιτισμού, Καθηγητής ΤΕΙ