♦ Αντεικόνισμα κολάσεως! ♦ Σκεπασμένα πρόσωπα, μελαγχολικά.♦Παιδιά πεταμένα στις γωνιές που άφηνε το σκασμένο μωσαϊκό όπως συναντούσε τον τοίχο. Διάχυτη η εμπορευματοποίηση του συναισθήματος και των ιδεών σε μια ταυτότητα ασυναρτησίας του σημερινού.

♦ Αντεικόνισμα κολάσεως!

♦ Σκεπασμένα πρόσωπα, μελαγχολικά.

♦Παιδιά πεταμένα στις γωνιές που άφηνε το σκασμένο μωσαϊκό όπως συναντούσε τον τοίχο. Διάχυτη η εμπορευματοποίηση του συναισθήματος και των ιδεών σε μια ταυτότητα ασυναρτησίας του σημερινού.

♦ Πλατύπυγη η παράνοια παρερμηνεύει τον χώρο και φανερώνει την εκ του πονηρού πρόθεση. Σε έναν πόλεμο συμφερόντων, ιδεολογικών και εθνικών, σε μια συνωμοσία του περιβάλλοντος με αντίτιμο ένα τσαλακωμένο χαρτί.

♦ Η απίστευτη εκμετάλλευση των σκλάβων των αλυσοδεμένων με μια κόλλα τυπωμένων γραμμάτων. Φωνές απ’ τους καιρούς των σκοτεινών αιθουσών που μεθοδικά έφτειαχναν τις καινούργιες πολιτείες.

♦ Καταρρακωμένος ο εφήμερος βίος απεγνω-σμένως περιφέρεται στους δρόμους αναζητώντας!

♦ Και στη χώρα του Νείλου, στην αγορά τη χι-λιοτραγουδισμένη, οι πραμάτειες αγρίεψαν απ’ τα περιορισμένα όρια των αριθμών.

♦ Εξεγέρσεις φωνών, εναλλαγές εξουσιών και στο μηχανοστάσιο των κοσμογονικών ανακατατάξεων οι επιτηρητές των προτάσεων κατευθύνουν τη λαϊκή οργή υπερτέχνως, διορίζοντας μια επιτηδευμένη λεύτερη αναπνοή.

♦ Δρόμοι γεμάτοι με αίμα, λαοί προδομένοι, μάταιοι αγώνες, επιτραπέζια παιχνίδια των ολίγων. Συμπυκνωμένος θυμός για να δημιουργηθεί το καινούργιο άλλοθι της καταπάτησης των δικαιωμάτων.

♦ Ο χορός συνεχίζεται και η επικίνδυνη προσήλωση στην επιφάνεια των κειμένων φανερώνει το παρερμηνευμένο ακολούθημα. Η εκφώνηση αποπροσανατολίζεται και η διαστρέβλωση ακολουθεί τα δεδομένα δίνοντας λανθασμένες απαντήσεις.

♦ Οι δυσκολίες στο χρονικό της ζωής πάμπολλες. Πάνω σε ένα στείρο συναισθηματισμό αγκιστρωμένη η σκέψη κλαψουρίζει νηπιωδώς. Και διαφαίνονται οι ορδές εξ ανατολής να κάνουν την επανάληψη μια ιστορία χωρίς επίλογο.

♦ Στις διαφημίσεις οι θεωρίες του επιβουλεύ-ματος βρίσκουν τον χώρο τους και στα πολυεθνικά κέντρα τα παιχνίδια δοκιμάζουν τις αντοχές των πιο κρυφών κυττάρων.

♦ Η Ντόρα εμφανίζεται αγουροξυπνημένη να ομιλήσει για την ελληνική λογοτεχνία και ο Ροΐδης ο βαρήκοος γυρίζει πλευρό αδιαφορώντας πλήρως για τη μεταχείριση.

♦ Άλλωστε η μέθοδος της κολοκυνθοπληγίας δεν ευνοείται από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα και τα ρήματα κτυπούν την πόρτα των αναρριχητικών φυτών για να συλλέξουν τις νυσταγμένες συνειδήσεις.

♦ Η επιμήκυνση, γενική της αναδιαρθρώσεως, έχει καταμπερδέψει τον μικρόκοσμο των πτώσεων και η ορθογραφία ψάχνει το πρώτο της συνθετικό.

♦ Ωμή η αλήθεια έχει καταγράψει το σημάδι στον λαιμό και το βλέμμα κατάπιε για τα καλά. Χωρίς κανένα ίχνος επιείκειας! το χάπι της περιορισμένης ορατότητας!

♦ Και η νοοτροπία απείρου και φυσικού κάλλους της ημεδαπής επιπλέει στα νερά της λίμνης Κορώνειας. Διεθνές το ρεζιλίκι δεν εκπλήσσει κανέναν πλέον. Η ισοπέδωση όλων των αντιλήψεων και όλων των μηχανισμών κατανόησης και εκδήλωσης του αυτονόητου έχει κυριεύσει κάθε λογής ζώον του τόπου τούτου.

♦ Και νάτην η ωραία πεταλούδα να συντροφεύει το τακτικό αριθμητικό του ανακόλουθου λόγου και να κάνει τα χεράκια να συνθέτουν τον παρανοϊκό θόρυβο του συντεταγμένου βηματισμού.

♦ Στρατιωτάκια τα φωνήματα βολόδερναν στο πανικόβλητο σύνθεμα. Όλες οι συλλαβές μαζεμένες να προσπαθούν να διώξουν τις οξείες. Η αλαζονεία επικάθισε και ο αέρας αποχώρησε αφήνοντας πίσω του το ουτιδανό αφήγημα.

♦ Μια κόρη έκλεισε και τα βλέφαρα τη συνόδεψαν.

♦ Γέρασες κι ακόμα ονειρεύεσαι, έτριξαν τα δόντια. Ο κόσμος σου έγειρε στο χώμα, αλλοπαρμένε. Ξεπόρτισαν οι σκέψεις κι έγιναν μαχαιρώματα. Έχασε το κόκκινο η ντροπή κι έγινε ασπρόμαυρη, βλαστήμησε ο θυμός και σκαρφάλωσε.

♦ Στο απέναντι μπαλκόνι μια γριά απλώνει τα ασπροσέντονα.

♦ Και ένας παλιατζής φορτώνει την καρότσα του.

♦ Με τα σβησμένα γράμματα!

Μυογράφημα

Σύρθηκε η γερόντισσα κι άνοιξε τα παλιά μπαούλα. Ξεδίπλωσε τα κιτρινισμένα χαρτιά. Πήρε τα ιδεογράμματα τα ξεθωριασμένα, έδιωξε τη σκόνη την αρχαία, άλλαξε τον χρόνο και σταυροκοπήθηκε.

Συνθήματα πολυγράφου στην εποχή των καταιγίδων. Μονομερείς αντιλήψεις απέναντι στην πολυπλοκότητα των ζητουμένων. Πολύχρωμα σημαιάκια, ντουντούκες και η ίδια μονότονη προφορά που καθηλώνει το μέλλον σε ένα παρελθόν αγκυλωμένο. Γέροι και νιοί και κόρες κουρδισμένοι στον ίδιο σκοπό ανοιγοκλείνουν στο στόμα την επανάληψη.

Κι η ακοή ακυρώνεται κι η όραση οπισθοχωρεί αρνούμενη να εγκλωβιστεί στο παραμύθι των μονοδιάστατων δράκων. Σβησμένα τα ξύλα στη φωτιά και μια απορία διάχυτη να απομονώνει την άλλη πιθανότητα.

Η μοναδικότητα της αλαζονείας να εκπορεύεται εκ των χειλέων των αποστόλων και στο τέλος να συστηματοποιείται, δίνοντας το δικαιολόγημα το αγιογραφημένο εκ του παρελθόντος.

Και οι χρόνοι κυλούν, τα περιθώρια στις σελίδες δεν άλλαξαν, έμειναν εκεί ίδια κι απαράλλαχτα να εξυπηρετούν τα κείμενα. Μεγάλες λέξεις, φαρδιά νοήματα και πίσω σφαλισμένη η εξώπορτα.

Ο αέρας λιγόστεψε, τα όνειρα πάλιωσαν. Τα χρώματα χάσανε την ερμηνεία τους και καινούργια σχήματα σκέπασαν τα ρήματα.

Χαμένη στους κακοκέλαδους δρόμους η αναπνοή ψάχνει απεγνωσμένα.

Σκόνη και πέτρες!

Πολυπάταγες αναφορές κι αστείρευτη χαυνότητα.

Και μια ανοικτή παλάμη ανορθώθηκε και σημάδεψε ευθαρσώς και αναιδώς την εικονογραφία αυτού του ασύλληπτου ληρωδήματος.

Γραφικόν αμάρτημα

Στους ορισμούς αντιστάθηκες και φύτρωσες. Άδειασες τις πατημασιές και μύρισες. Άρπαξες λίγο απ’ τη βροχή και ψήλωσες. Κρυφάκουσες την ομορφιά και την ξεσήκωσες. Τρόμαξες το χλομό και στάθηκες. Φανέρωσες την ανυπακοή και αμάρτησες. Κοίταξες το μυστικό και το ’κρυψες. Έβγαλες φωνή και πόθησες. Μύρισες το χώμα σου κι έζησες. Έσβησες το πολύ και έκανες το λίγο. Ξέχασες τον χρόνο και φώναξες τη στιγμή. Μάζεψες τη ζωή κι έγραψες δειλά. Στα χαμηλά το όνομά σου. Τέσσερα γράμματα μικρά κι ένα κεφαλαίο. Λάθος!

[email protected]