Ο φιλόσοφος Αντρέ Γκλυξμάν, γεννημένος στις 19 Ιουνίου 1937, πέθανε στο Παρίσι τη χθεσινή νύκτα. Ηταν η σύνδεση ανάμεσα σε δύο γενιές διανοουμένων, στη γενιά των Σαρτρ, Αρόν και Φουκό και την ομάδα των “νέων φιλοσόφων”, των διανοούμενων της ρήξης με τον μαρξισμό στη δεκαετία του ’70.

 

Ο φιλόσοφος Αντρέ Γκλυξμάν, γεννημένος στις 19 Ιουνίου 1937, πέθανε στο Παρίσι τη χθεσινή νύκτα. Ηταν η σύνδεση ανάμεσα σε δύο γενιές διανοουμένων, στη γενιά των Σαρτρ, Αρόν και Φουκό και την ομάδα των “νέων φιλοσόφων”, των διανοούμενων της ρήξης με τον μαρξισμό στη δεκαετία του ’70.

Ο γάλλος διανοούμενος, που πήρε το πτυχίο της Φιλοσοφίας το 1961, μεγαλωμένος μέσα στον κομμουνιστικό γαλαξία, διασταυρώθηκε με έναν από τους σπάνιους διανοητές της εποχής που ήταν τοποθετημένος στην κεντροδεξιά, το Ρεμόν Αρόν και έγινε βοηθός του στη Σορβόνη, όπου και συμμετείχε στα γεγονότα του Μάη του 68. Μαζί με τον Αρόν επεξεργάσθηκε τα μεγάλα γεωπολιτικά θέματα, το πυρηνικό ζήτημα, τη φιλοσοφία της αποτροπής, από όπου και προέκυψε το πρώτο του βιβλίο “Le Discours de la Guerre” (1967).

Ενταγμένος στους γάλλους μαοϊκούς, υπήρξε ένας από τους θερμούς θιασώτες της κινεζικής Πολιτιστικής Επανάστασης, πριν κάνει τη θεαματική του ρήξη με τον μαρξισμό με το βιβλίο του “La Cuisiniere et le Mangeur d’ homme” (1975).

Μαζί με τον Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, ο Αντρέ Γκλυξμάν συμμετέχει στην ομάδα των “νέων φιλοσόφων” , που στα τέλη της δεκαετίας ΄70 μεταδίδουν τις ιδέες της ρήξης με τα κομμουνιστικά ιδεώδη.

Στο τέλος της δεκαετίας του ΄70 αναλαμβάνει την πρωτοβουλία και επιτυγχάνει να φέρει μαζί τον Ζαν-Πολ Σαρτρ και τον Ρεμόν Αρόν στο Προεδρικό Μέγαρο για να παρέμβουν προς τον τότε πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν για τους βιετναμέζους πρόσφυγες , τους “boat people”, που διέφευγαν από το κομμουνιστικό Βιετνάμ.

Εχθρός κάθε μορφής ολοκληρωτισμού, ήταν μία από τις φωνές που υψώθηκαν κατά τη διάρκεια των πολέμων της Γιουγκοσλαβίας στη δεκαετία του ’90 για να υποστηρίξουν τη θέση της επέμβασης κατά της Σερβίας το 1999.

Υπήρξε ένας από τους πιο θερμούς υποστηρικτές του επεμβατισμού στο όνομα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, είτε επρόκειτο για τη Λιβύη ή , πιο πρόσφατα, για τη Συρία.

Τοποθετώντας τον εαυτό του στην αριστερά, δεν δίστασε να υποστηρίξει τον υποψήφιο της δεξιάς, τον Νικολά Σαρκοζί, στις προεδρικές εκλογές του 2007. “Εκανε τη σωστή διάγνωση για την ανεργία, είναι ο πιο αριστερός υποψήφιος”, είχε πει τότε, για να αποσύρει στη συνέχεια την υποστήριξή του εξαιτίας της προσέγγισης του γάλλου προέδρου με τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Στο βιβλίο του “Une Rage d’ enfant” (2006) περιέγραφε την οργή του με “τις αθλιότητες του κόσμου”.

“Η οργή, η μοίρα των λαών, η αυστηρότητα του διανοούμενου: ο Αντρέ Γκλυξμάν καθοδηγούσε τις συνειδήσεις. Η φωνή του θα λείψει”, έγραψε στο Twitter ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς.

“Εφυγε ένα αληθινά κριτικό πνεύμα μαζί και μία συνείδηση. Συγκαταλέγεται στους θαρραλέους φιλοσόφους που δεσμεύθηκαν στη ζωή της κοινότητας, στη μάχη αυτή, και έδωσαν τα φώτα τους πολύ νωρίς”, έγραψε ο υπουργός Οικονομίας Εμανυέλ Μακρόν.