Τα μάτια  και η προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης είναι στραμμένα στην εκρηκτική σχέση της Αγκυρας με τη Μόσχα. Για αυτό ίσως ελάχιστες πληροφορίες (και καμία εικόνα) υπάρχουν για τη σφαγή που ο τουρκικός στρατός πραγματοποιεί σε βάρος του κουρδικού πληθυσμού στην Νοτιοανατολική Τουρκία. Για να έχει κανείς την αίσθηση του μεγέθους αυτής της σφαγής αρκεί να γνωρίζει ότι ο αριθμός  των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων που έχουν κινητοποιηθεί για να επιβάλλουν την «τάξη» στη περιοχή, είναι μεγαλύτερος από τις δυνάμεις που πραγματοποίησαν την εισβολή στην Κύπρο!

 

Τα μάτια  και η προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης είναι στραμμένα στην εκρηκτική σχέση της Αγκυρας με τη Μόσχα. Για αυτό ίσως ελάχιστες πληροφορίες (και καμία εικόνα) υπάρχουν για τη σφαγή που ο τουρκικός στρατός πραγματοποιεί σε βάρος του κουρδικού πληθυσμού στην Νοτιοανατολική Τουρκία. Για να έχει κανείς την αίσθηση του μεγέθους αυτής της σφαγής αρκεί να γνωρίζει ότι ο αριθμός  των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων που έχουν κινητοποιηθεί για να επιβάλλουν την «τάξη» στη περιοχή, είναι μεγαλύτερος από τις δυνάμεις που πραγματοποίησαν την εισβολή στην Κύπρο!

Στις πόλεις της Νοτιοανατολικής Τουρκίας κανείς δεν μπορεί να μπει ούτε να βγει. Στρατός περισσότερος απο εκεινο που εκανε την εισβολή στη Κύπρο επιχειρεί μαζί με ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας Μαχητικά αεροσκάφη τανκς και το πυροβολικό σε πλήρη δράση.

Οι Κούρδοι κάτοικοι των πόλεων  Diyarbakir Surici, Silvan, Silopi, Gever, Kerboran, Nusaybin και Cizre είναι  κλεισμένοι στα σπίτια.

Οι νέοι έχουν στήσει  οδοφράγματα  αντιστέκονται και σφαγιάζονται.

Στα ψιλά γράμματα…

Τα τουρκικά ΜΜΕ σιωπούν, κανείς  δε μιλά , ελάχιστες είναι οι πληροφορίες που φτάνουν στον έξω κόσμο.  Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες  δραματικές ιστορίες- όπως αυτή που ακολουθεί και που περιγράφει  την καθημερινότητα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων   στην Νοτιοανατολική Τουρκία. Την μεταφέρουμε από την τουρκική ηλεκτρονική εφημερίδα DIKEN.

Η μικρή Miray Ince  γεννήθηκε στην πόλη Cizre στις 27 Σεπτ 2015. Η ζωή δεν ήταν  γενναιόδωρη μαζί της. Το μωρό, 89 ημερών, δεν έμαθε ποτέ τα στοιχεία του, ούτε καλά- καλά  το όνομά του. Έφυγε από ζωή τη νύχτα  των Χριστουγέννων. Μια σφαίρα  καρφώθηκε στο κορμί του

Είχε την ατυχία να γεννηθεί από κούρδους γονείς στη Νοτιοανατολικη Τουρκία όπου μια σειρά πόλεις πολιορκούνται από τον στρατό και ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας.

Την επόμενη των Χριστουγέννων το πρωί ο 80χρονος παππούς του μωρού ο RamazanInce πήρε  στο ένα χέρι το άψυχο κορμί του μωρού και στο άλλο χέρι μια λευκή σημαία, βγήκε από το σπίτι του  και κατευθύνθηκε  προς το νοσοκομείο. Δεν πρόλαβε να βγει στο δρόμο και δεχθηκε  τα πυρά ενός ελεύθερου σκοπευτή. Σωριάστηκε στο δρόμο μαζί με το μωρό  και την λευκή σημαία.

Στην ηλεκτρονική εφημερίδα DIKEN μίλησε ο θείος της Miray.

Abdurahman Ince :”Πήραμε το ΕΚΑΒ μας είπαν πως δεν μπορούν να έλθουν χωρίς την άδεια της αστυνομίας.Στη συνέχεια πήραμε την αστυνομία.Μας είπαν να βγούμε στον δρόμο κρατώντας μια λευκή σημαία.Να προχωρήσουμε προς τον κεντρικό δρόμο. Μόλις βγήκαν στο δρόμο ο παππούς Ramazan  και η γιαγιά Saliye δέχθηκαν τα πυρά από ελευθέρους σκοπευτές. Τον  παππού Ramazan τον βρήκε μια σφαίρα κάτω από το μάτι του”.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ:  Τα μεγάλα παιχνίδια που εξελίσσονται στα πεδία των μαχών (μάχες σαν  αυτές που γίνονται στη Νοτιοανατολική Τουρκία ή νοτιότερα στη Συρία) κρύβουν χιλιάδες τέτοιες «μικρές ιστορίες», ανείπωτου πόνου οι οποίες ουδέποτε θα φτάσουν στους καναπέδες μας από τις τηλεοπτικές μας οθόνες. Παρ όλα αυτά, υπάρχουν, ίσως και εξ αιτίας της ριζωμένης πια πεποίθησής μας πως υπάρχει μόνο αυτό που λέει και δείχνει η τηλεόραση…