Το τελευταίο διάστημα οι διασημότεροι «rock star» Γάλλοι οικονομολόγοι παίρνουν θέση στη διαμάχη. Ο πολυδιαβασμένος Τομά Πικετί με άρθρο του στη «Monde» υποστήριξε ότι μειώνοντας τα κόστη απολύσεων δεν πρόκειται να μειωθεί η ανεργία.

 

Την αντίθετη άποψη στήριξε, πάλι μέσω της «Monde», ο νομπελίστας Ζαν Τιρόλ τονίζοντας ότι η εργασιακή ανασφάλεια των νέων είναι αποτέλεσμα ακριβώς αυτού του καθεστώτος υπερπροστασίας σε πολλές δουλειές. Αυτή τη στιγμή το 90% των νέων προσλήψεων στη Γαλλία είναι για προσωρινές θέσεις εργασίας. Έτσι οι νέοι κινδυνεύουν να παραμένουν εγκλωβισμένοι σε τέτοιες εποχικές προσλήψεις για χρόνια. Ο καινούργιος εργασιακός νόμος, υποστήριξε ο Τιρόλ, θα οδηγήσει σε περισσότερες μόνιμες προσλήψεις και θα μειώσει την ανεργία και την εργασιακή ανασφάλεια των νεότερων.

 

 

Ο Φρανσουά Ολάντ, που είχε αναγάγει τη μείωση της ανεργίας των νέων σε κεντρικό στοίχημα της προεδρικής του θητείας, απέτυχε να πείσει ότι η εργασιακή μεταρρύθμιση θα αποβεί προς όφελός τους. Αυτή η αδυναμία του Ολάντ τον έφερε αντιμέτωπο με τον… δρόμο! 

 

Συνδικάτα, φοιτητές και μαθητές έχουν ενεργό συμμετοχή και οργανωτικό ρόλο στις διαμαρτυρίες που γίνονται σχεδόν επί καθημερινής βάσης τις τελευταίες εβδομάδες στις μεγάλες γαλλικές πόλεις. Σε μια χώρα με κουλτούρα μεγάλων κινητοποιήσεων. Είναι η πρώτη φορά τις τελευταίες δεκαετίες που εργατικά σωματεία, φοιτητικές και μαθητικές ενώσεις, αλλά και συνδικαλιστικές ενώσεις ελεύθερων επαγγελματιών διαδηλώνουν μαζί. Μάλιστα, αν και μόλις το 8,5% από τους 2,4 εκατομμύρια Γάλλους σπουδαστές συμμετέχει στις φοιτητικές εκλογές, οι πανεπιστημιακές παρατάξεις έχουν μεγάλη επιρροή στην πολιτική σκηνή της χώρας.

 

Η στροφή του Ολάντ προς μια πιο φιλική προς τις επιχειρήσεις οικονομική πολιτική προκάλεσε «επανάσταση» και μέσα στο ίδιο του το κόμμα, συγκεκριμένα στην αριστερή του πτέρυγα. Υπό τον φόβο ότι δεν θα διασφάλιζε κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η κυβέρνηση έκανε χρήση ενός αμφιλεγόμενου άρθρου του Συντάγματος, που σπάνια χρησιμοποιείται. Στόχος, να περάσει με προεδρικό διάταγμα την εργασιακή μεταρρύθμιση χωρίς ψηφοφορία στη Βουλή. Κάτι που προκάλεσε πρόταση μομφής και γιγάντωσε την οργή του κόσμου.

 

 

 

Το πολιτικό στοίχημα για τον Ολάντ είναι υψηλό. Έχει δεσμευτεί να μην διεκδικήσει επανεκλογή το 2017 αν δεν καταφέρει να μειώσει την ανεργία. Όμως, παραμένει ο ιστορικά λιγότερο δημοφιλής πρόεδρος της Γαλλίας με ποσοστό αποδοχής μόλις στο 13%. Υποσχέθηκε πολλά για να εκλεγεί, αλλά έκανε ελάχιστα. Προκάλεσε απογοήτευση πολύ γρήγορα, όμως πλέον αυτή η δυσαρέσκεια έχει εξελιχθεί σε θυμό. 

Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι οι αλλαγές θα καταστήσουν τη διάσημη για την… ακαμψία της γαλλική αγορά εργασίας πιο ευέλικτη. Η ανεργία στη χώρα βρίσκεται στο 10% και η ανεργία των νέων στο 24%. Ο κόσμος, όμως, που εναντιώνεται στις αλλαγές θεωρεί ότι δεν πρόκειται να μειωθούν τα ποσοστά κι ότι θα γίνει πιο έντονη η εργασιακή ανασφάλεια.

 

Βίαιες διαμαρτυρίες ξεσπούν καθημερινά από άκρη σε άκρη στη Γαλλία. Οδηγοί λεωφορείων απέκλεισαν δρόμους και λιμάνια στα δυτικά και βόρεια της χώρας. Στους δρόμους του Παρισιού οργανώνονται συνδικάτα και φοιτητές σε συγκεντρώσεις με δεκάδες χιλιάδες κόσμου. Πολύ συχνά ξεσπούν βίαια επεισόδια, οχήματα πυρπολούνται, η αστυνομία ψεκάζει με χημικά. Ο πρωθυπουργός Μανουέλ Βαλς έκανε έκκληση για διακοπή των απεργιών. 

 

Ο Ολάντ είναι αποφασισμένος να προχωρήσει την εργασιακή μεταρρύθμιση, αν και λόγω των διαδηλώσεων η κυβέρνηση φέρεται να μαλακώνει σε κάποια σημεία. Ωστόσο, τα συνδικάτα εξακολουθούν να βρίσκονται επί ποδός πολέμου. «Ο πρόεδρος δεν λειτουργεί ως αρχηγός κράτους όταν αρνείται να ακούσει τους πολίτες. Σας θυμίζω ότι το 74% των Γάλλων απορρίπτει αυτή τη μεταρρύθμιση κι ένας στους δύο πολίτες είναι ενάντια στον νέο εργατικό νόμο» δήλωσε ο συνδικαλιστής Φιλίπ Μαρτίνεζ.

 

Έντονη είναι η δυσαρέσκεια στη γαλλική κοινή γνώμη και για τη στάση πολλών ΜΜΕ. Το γαλλικό κανάλι Canal+ αφιέρωσε μόλις 10 δευτερόλεπτα για τις κινητοποιήσεις σε ολόκληρη τη Γαλλία την περασμένη εβδομάδα, όταν δεκάδες χιλιάδες κατέβηκαν στους δρόμους, ενώ άρχισαν να στεγνώνουν τα πρατήρια βενζίνης δημιουργώντας περαιτέρω προβλήματα. Ανάλογη η στάση και των μεγαλύτερων γαλλικών εφημερίδων τις περισσότερες μέρες των κινητοποιήσεων, ειδικά της περασμένης Τρίτης. 

 

Ένας άλλος πονοκέφαλος, τέλος, για τον Ολάντ και το πολιτικό σύστημα της Γαλλίας έχει να κάνει με το Κίνημα της Ολονυχτίας, που γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου, ως συνέπεια των αντιδράσεων απέναντι στην εργασιακή μεταρρύθμιση. Η «Ολονυχτία», μάλιστα, συνεχίζει να προσελκύει κόσμο τα βράδια στις πλατείες, δίχως κανείς να μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθεί…