Η αξιολόγηση έλαβε τέλος. Τουλάχιστον αυτή πριν λίγες μέρες. Γιατί ακολουθεί όπως όλα δείχνουν μια ακόμα τον Σεπτέμβριο και αφορά τα εργασιακά και τον δημόσιο τομέα.

Κλείνοντας αυτόν τον κύκλο της διαπραγμάτευσης μπορούμε με σιγουριά να βγάλουμε τρία συμπεράσματα.

Η συμφωνία που ψηφίστηκε περιέχει μέτρα που θα επηρεάσουν την τσέπη της πλειοψηφίας των εργαζομένων, συνταξιούχων αλλά και των επιχειρήσεων( έμμεσοι και άμεσοι  φόροι)

Η είσπραξη των φόρων αλλά κυρίως της φοροδιαφυγής, δεν θα βελτιωθεί αν δεν αναμορφωθεί και εκσυγχρονιστεί ο μηχανισμός του υπουργείου οικονομικών. Πολλές εξαγγελίες, πολλά «θα» και πενιχρά αποτελέσματα. Αυτή είναι η αλήθεια στο τέλος της ημέρας.

Το τρίτο συμπέρασμα- κατά την γνώμη μου- είναι βασικό για να ελπίζει κανείς ότι θα βγει το πρόγραμμα. Πρέπει να αναζητηθούν πολιτικές που θα αποτελέσουν αντίβαρο στα επώδυνα μέτρα που ψηφίστηκαν.( Αναπτυξιακός νομος, ΕΣΠΑ, αποκρατικοποιήσεις ,μεγάλες επενδύσεις). Όμως, για να γίνουν όλα αυτά σε συγκεκριμένο χρονικό όριο( μέχρι το 2018) χρειάζονται αλλαγές στην κυβέρνηση και σε καίριες θέσεις του κρατικού μηχανισμού. Κάποιοι έχουν… αποδείξει ότι δεν μπορούν. Τόσο απλά. Εδώ δεν χωρούν κυβερνητικές και κομματικές ισορροπίες. Ας το αποφασίσει λοιπόν ο Τσίπρας. Ούτε ο ίδιος, ούτε η κυβέρνηση και πρωτίστως η χώρα και τα προβλήματα, δεν έχουν χρόνο να περιμένουν.