Έχοντας μέσα του τον άσβεστο, καθώς φαίνεται, καημό του μετανάστη, του ανθρώπου που θέλει να εδραιώσει κάποτε τη δική του ταυτότητα, ο αφη­γητής μοιάζει να παραδέρνει μέσα στην ίδια του την ύπαρξη. Γιος τού διανοούμενου Ναϊλή Μπέη, πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στο Παρίσι, όπου η μητρική του γλώσσα ξεθώριαζε στην αγωνία του να αποκτήσει έναν δικό του στέρεο κόσμο, να ανήκει κάπου.

David Boratav
Μετάφραση: Αριάδνη Μοσχονά 
Επίμετρο: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη 
Εκδόσεις: Πόλις 
Σελ.: 410

Έχοντας μέσα του τον άσβεστο, καθώς φαίνεται, καημό του μετανάστη, του ανθρώπου που θέλει να εδραιώσει κάποτε τη δική του ταυτότητα, ο αφη­γητής μοιάζει να παραδέρνει μέσα στην ίδια του την ύπαρξη. Γιος τού διανοούμενου Ναϊλή Μπέη, πέρασε τα μαθητικά του χρόνια στο Παρίσι, όπου η μητρική του γλώσσα ξεθώριαζε στην αγωνία του να αποκτήσει έναν δικό του στέρεο κόσμο, να ανήκει κάπου.Το αίσθημα της διπλής πατρίδας υπενθυμίζει μόνιμα την απουσία της πατρίδας. Μεγάλος πια, εγκατε­στημένος στο Λονδίνο και εγκαταλειμμένος από τη γυναίκα του, έχει αφορμές να τρέφει τις βασανιστικέςτου αϋπνίες… Ο ήρωάς μας μοιάζει να είναι απο­μονωμένος, καθώς το Παρίσι δεν έγινε ποτέ πατρίδα του και το Λονδίνο δεν υπήρξε ποτέ κάτι περισσό­τερο από μια ξένη πόλη. Όπως με τους τόπους, έτσι και με τα πρόσωπα, οι σχέσεις του αποδεικνύονται απατηλές: Η γυναίκα του Χάννα, ορθολογίστρια, τον εγκαταλείπει· η μητέρα του κινείται σαν να μην νοιάζεται για τίποτα από όσα συμβαίνουν γύρω της, οχυρωμένη σε ένα θηριώδες εγώ ο γιος του είναι πιο Άγγλος κι από τους Άγγλους… Σχεδόν από τύχη επιστρέφει στην Ισταμπούλ, την πόλη που τον βασάνιζε, μια πόλη ζωντανή και ισχυρή μέσα του. Η μετάφραση χαρίζει πνοή στο κείμενο. Στις σελίδες του βιβλίου, ο γενέθλιος τόπος με τους δρόμους, τις συνοικίες, την ιστορία και τους ανθρώπους του, αναδεικνύεται σε τόπο της προσω­πικής σωτηρίας.

Ξενοφών Μπρουντζάκης [email protected]

---