Φαίνεται ότι οι ξένοι (τρόικα, ΔΝΤ, αγορές, κερδοσκόποι κ.λπ.) εκτός από την οικονομική διαχείριση της χώρας ανέλαβαν και τα «επαναστατικά» της κινήματα.

ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Φαίνεται ότι οι ξένοι (τρόικα, ΔΝΤ, αγορές, κερδοσκόποι κ.λπ.) εκτός από την οικονομική διαχείριση της χώρας ανέλαβαν και τα «επαναστατικά» της κινήματα. Γιατί, αυτή η – μέσω Ισπανίας – αφύπνιση των επαναστατικών μας αντανακλαστικών με κάνει να ανησυχώ περισσότερο και από την οικονομία! Τι παράσταση ήταν κι αυτή του Συντάγματος; Ξαφνικά θυμηθήκαμε ότι είμαστε αγανακτισμένοι – μέσω Ισπανίας… Είχα την εντύπωση ότι τέτοιου είδους ενέργειες είναι αποτέλεσμα αυθορμητισμού κι όχι υποδείξεων, και μάλιστα έξωθεν. Γιατί είναι κακό να μας υποδεικνύουν το πώς να βολέψουμε τα ασυμμάζευτα οικονομικά μας, όταν μάλιστα μας δανείζουν έναν σκασμό λεφτά, και δεν είναι κακό όταν μας υποδεικνύουν πώς, πότε και γιατί πρέπει να αγανακτήσουμε; Αυτό δεν συνιστά ξένο δάκτυλο; Τι είναι τα κινήματα; Προϊόντα προς κατανάλωση; «Κυκλοφόρησε μια διαδήλωση μούρλια στη Βαρκελώνη· λέω να την εισαγάγουμε!…». Και για να έχουμε καλό ερώτημα, ποιο ακριβώς ήταν το πολιτικό ζητούμενο της αγανάκτησης; Να φύγει με ελικόπτερο ο Γιωργάκης, για να γίνει… τι; Να εξακολουθήσουν οι αγρότες να «επενδύουν» στα σκυλάδικα και στις Μερσεντές τις επιχορηγήσεις της «κακιάς» Ε.Ε.; Να παραιτηθεί ο αποτρόπαιος υπουργός των Οικονομικών που ξεπουλά τη χώρα για να μη θιγούν οι… κατατρεγμένοι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ; Ποιο ήταν το πολιτικό διακύβευμα, εκτός από αοριστολογίες του τύπου «φέρτε πίσω τα κλεμμένα!»; (Πού βόσκαμε όταν τα έκλεβαν;). Θέλουμε τα επαναστατικά κινήματα να εκφράζουν συγκεκριμένα αιτήματα σε συγκεκριμένους αποδέκτες με συγκεκριμένες λύσεις! Δεν θέλουμε κοινωνικές συγκεντρώσεις για τσάι, κουβεντούλα και συμπάθεια… Αυτή η επιθετικότητα εναντίον του «συστήματος», γενικά, μας κούρασε. Όλα έχουν τα όριά τους. Είναι άκρως απογοητευτικό να βαφτίζεις τον χαβαλέ και τον απογευματινό περίπατο «κίνημα» και «επανάσταση»! Καλύτερα στους καναπέδες σας, παιδιά. Μην κουράζεστε. Μην τρώμε την κοροϊδία από όλους μαζί. Αγανάκτησε κι ο καιρός και άρχισε να βρέχει μήπως και αναβαπτισθούμε. Με δυο λόγια, τι επιδίωκε το κίνημα; Να φύγει η κυβέρνηση και να έρθει ποια; Να φύγουμε από το ευρώ, να φύγουμε από την Ευρώπη, να φύγουμε από τη χώρα μας, να φύγουμε από τον πλανήτη;… Ποια ήταν η πολιτική υπόσταση αυτής της παρωδίας; Τι υποστηρίζει και τι αναδεικνύει, εκτός από ένα απύθμενο επαρχιώτικο κόμπλεξ, να φανούμε «επαρκείς», «προοδευτικοί» και «μάγκες» με ανοησίες τύπου «σηκωθείτε από τους καναπέδες σας και ξεκολλήστε από τις τηλεοράσεις σας»… Εννοείτε αυτούς τους πολυτελείς καναπέδες και τις τηλεοράσεις που η νεοελληνική κοινωνία πούλησε τον εαυτό της διακόσες φορές στον διάβολο για να τα αποκτήσει; Αυτούς;

Με τα μετεφηβικά καλαμπούρια και συνθήματα δεν φτιάχνεις κινήματα, πόσω μάλλον επαναστατικά.

 

ΥΓ. 1: Πριν απ’ όλα, η έκφραση «Αγανακτισμένοι πολίτες» είναι το λιγότερο ατυχής, γιατί είναι βεβαρημένη ιστορικά με απεχθείς και επώδυνες στιγμές του νεότερου πολιτικού βίου της Ελλάδας. Συνδέεται με τραμπουκισμούς φασιστών της Δεξιάς εναντίον δημοκρατικών – αριστερών πολιτών στην εποχή του παρακράτους τού… «Εθνάρχη». Άρα, μάλλον έχουμε να κάνουμε με άτοπη μετάφραση από τα ισπανικά, που εν μέρει οφείλεται στο ανιστόρητο των νεολαιίστικων «κινημάτων».

ΥΓ. 2: Την επόμενη φορά, προτείνω το κίνημα των Αγανακτισμένων να εισηγηθεί στον κάθε Επαναστάτη – Διαδηλωτή να «θυσιάσει» στον χώρο μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη τον καναπέ του και την τηλεόρασή του!