Του Αλέξανδρου Μερκούριου

Από την 3^η του Σεπτέμβρη του 1843 που ο Δημήτριος Καλλέργης ζήτησε Σύνταγμα για τους ‘Έλληνες από τον Όθωνα, μέχρι τα Δεκεμβριανά του 1944 που οδήγησαν στον ελληνικό εμφύλιο, και τα Ιουλιανά του 1965, η πλατεία Συντάγματος έχει συνδεθεί με ιστορικές εξελίξεις της σύγχρονης Ελλάδας. Κοιτώντας χθες τον κόσμο που συγκεντρώθηκε μπροστά από τη Βουλή, και νιώθοντας την οργή του, δεν μπόρεσα να μην μπω στον πειρασμό να αναρωτηθώ αν έχει έρθει πάλι «η ώρα».

Του Αλέξανδρου Μερκούριου

Από την 3^η του Σεπτέμβρη του 1843 που ο Δημήτριος Καλλέργης ζήτησε Σύνταγμα για τους ‘Έλληνες από τον Όθωνα, μέχρι τα Δεκεμβριανά του 1944 που οδήγησαν στον ελληνικό εμφύλιο, και τα Ιουλιανά του 1965, η πλατεία Συντάγματος έχει συνδεθεί με ιστορικές εξελίξεις της σύγχρονης Ελλάδας. Κοιτώντας χθες τον κόσμο που συγκεντρώθηκε μπροστά από τη Βουλή, και νιώθοντας την οργή του, δεν μπόρεσα να μην μπω στον πειρασμό να αναρωτηθώ αν έχει έρθει πάλι «η ώρα».

Οι καταστάσεις δεν είναι λιγότερο κρίσιμες. Ένα χρόνο μετά το δανεισμό της με 110 δις. η χώρα χρειάζεται σχεδόν άλλα τόσα όχι για να πάρει μπροστά, αλλά για να πληρώνει τα δάνεια και τους μισθούς του δημοσίου. Ο λόγος; Από αυτά που έπρεπε να γίνουν δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα.

Στην κυβέρνηση έχουν κάνει τόσο χοντρά σφάλματα που σήμερα θεωρείται πιθανόν να γίνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς! Και αυτό να γίνει όμως, θα προηγηθούν πολύ χειρότερα, τα οποία θα γίνουν άμεσα. Και αυτό είναι που κάνει πολλούς να μιλούν για ξέσπασμα μέσα στον Ιούνη. Ξέσπασμα πολιτικό, πολιτειακό, κοινωνικό, με αφορμή την οικονομία. Τα αίτια τα ξέρουμε όλοι.

Με 10 πακέτα μέτρων και αρκετά δις. στην πλάτη τους, μετά την ιστορική έκφραση του ΓΑΠ (εμπνεύσεως Παπακωνσταντίνου , για να μην είμαστε άδικοι) «λεφτά υπάρχουν», οι Έλληνες διαπιστώνουν ότι και να κάνουν δεν θα έχουν ελπίδα διαφυγής, ούτε και λύση.

Ύστερα από την φοροκαταιγίδα και τις περικοπές μισθών και συντάξεων, έρχεται το κυρίως πιάτο, με ακόμη σκληρότερα μέτρα για τους εργαζόμενους. Η προαναγγελία της Τρόικας πως «το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος αναμένεται να μειωθεί περαιτέρω στηρίζοντας την ισχυρή εξαγωγική δυναμική», δεν χρειάζεται ειδική μετάφραση. Σημαίνει απλά εργαζόμενους – είλωτες, ενώ ήδη άνοιξε το δρόμο στις συζητήσεις για την περικοπή του 13^ου και 14 ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, μαζί με τις απολύσεις από το δημόσιο.

Η κατάσταση δείχνει πλέον αυτό που είναι: ένα πηγάδι χωρίς πάτο. Και αυτός, είναι ένας από τους λόγους της επιστολής των 16 προς τον πρωθυπουργό. Οι κυβερνητικοί βουλευτές δηλώνουν παγιδευμένοι ανάμεσα στην υποχρέωση να μη ρίξουν την κυβέρνηση και στην άρνησή τους να υπερψηφίσουν το νέο πακέτο μέτρων, και δεν αποκλείουν την παραίτηση. Ακόμη κι έτσι, όμως, στο κυβερνητικό στρατόπεδο έχουν υπολογίσει πως θα περάσουν το πακέτο, έστω και με τη βοήθεια των «πρόθυμων» της Ντόρας. ΚΙ ακόμη κι αν αυτό δεν γίνει υπάρχει και η λύση των εκλογών. Τις οποίες η Τρόικα δεν τις θέλει, αλλά αν είναι να περάσει το πακέτο, δεν μπορεί να κάνεις και αλλιώς.

Η πολιτική διαχείριση σε όλο την το μεγαλείο.

Το μόνο μη διαχειρίσιμο φαίνεται να είναι το κίνημα της πλατείας Συντάγματος. Ξεκίνησε σαν αστείο, αλλά όλη την εβδομάδα που πέρασε τα κομματικά επιτελεία άρχισαν να παίρνουν «ανησυχητικές»  πληροφορίες για τον όγκο του κόσμου που θα κατέβαινε.  Το Σαββατοκύριακο επιβεβαιώθηκαν. Όχι για έκτροπα, αλλά για την ουσία. Την αντίδραση στην ανικανότητα.

Και από σήμερα που αναμένεται η επισημοποίηση των μέτρων, οι πληροφορίες μιλούν για ακόμη μαζικότερες αντιδράσεις. Αυτό φοβούνται και τα μεγαλοστελέχη της πολιτικής που ξεκίνησαν να προβοκάρουν εκφράζοντας τον «φόβο» τους για φασαρίες. Κάποιοι υπουργοί μάλιστα ανησυχούν και για θύματα…

Μα καλοί μου κύριοι, αν δεν υπήρχατε εσείς δεν θα είχαμε φτάσει στην κατάσταση, ώστε να φοβάστε για θύματα. Το Σύνταγμα την ιστορία του και την σημερινή του μετεξέλιξη δεν πρέπει να τα φοβάστε. Εκτός αν έχετε λόγους…