Νέα δυναμική φιλοδοξεί ν’ αποκτήσει η κυβέρνηση μετά τον ανασχηματισμό της περασμένης Παρα­σκευής τον οποίο ο πρω­θυπουργός χαρακτήρισε ανασχηματισμό «τομής και συνέχειας». Όπου την τομή αντιπροσωπεύουν τα νέα σε ηλικία στελέχη και τη συνέχεια οι παλιοί.

Η λογική του ανασχηματι­σμού δείχνει πάνω απ’ όλα να υπηρετεί την υπόθεση της γρήγορης ολοκλήρω­σης της αξιολόγησης, της συνέχει­ας στις συζητήσεις για το χρέος, της προσέλκυσης επενδύσεων και του κλεισίματος των εκκρεμοτήτων στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων.

Ο πρωθυπουργός επέλεξε ένα ευ­ρύ ανακάτεμα της τράπουλας, τόσο στα υπουργεία όσο και στο Μαξίμου, με στόχο ένα κυβερνητικό σχήμα πιο σφιχτά προσανατολισμένο στην υλο­ποίηση της συμφωνίας με τους δα­νειστές, το οποίο επιχειρεί να κλείσει μέτωπα, όπως αυτό με την Εκκλη­σία, τα οποία επιδρούν στη συμπερι­φορά των ευρύτερων συντηρητικών ακροατηρίων.

Το σχήμα αυτό θα μπορούσε να είναι και εκλογικό, ωστόσο πρω­ταρχικός στόχος είναι να ανατρέψει το κλίμα ώστε αυτό να αποτυπωθεί και στις δημοσκοπήσεις. Απώτερος στόχος να κερδηθεί κρίσιμος πολιτι­κός χρόνος εσωτερικά εν όψει μιας κρίσιμης χρονιάς που είναι μπροστά, στην οποία, κατά την κυβέρνηση, θα κριθεί το στοίχημα των επενδύσεων, της ανάπτυξης και της επιστροφής στις αγορές.

Πιο αναλυτικά τα βασικά χαρακτη­ριστικά του ανασχηματισμού έχουν ως εξής:

1. α. Διατηρήθηκε η βασική ομά­δα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, δηλαδή ο υπουργός Οι­κονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομι­κών Γιώργος Χουλιαράκης, ο Γιώρ­γος Σταθάκης, ο οποίος παραμένει στην πρώτη γραμμή παρά τη μετα­κίνησή του από το Οικονομίας και Α­νάπτυξης στο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (το οποίο τελικώς δεν «σπά­ει», αλλά πάντως έφυγε από τον Πάνο Σκουρλέτη), η Έφη Αχτσιόγλου, η οποία είναι νέο πρόσωπο (και ηλικι­ακά) στην κυβέρνηση, αλλά όχι στη διαπραγμάτευση περί τα εργασιακά, ο Τάσος Πετρόπουλος, η Θεανώ Φωτίου κ.ά. Τον εποπτικό του ρόλο στη διαπραγμάτευση φαίνεται πως διατηρεί και ο Γιάννης Δραγασάκης από τη θέση του αντιπροέδρου, η ο­ποία δεν καταργήθηκε όπως ακουγό­ταν. Νέο πρόσωπο στη διαπραγμά­τευση είναι ο υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Δημήτρης Παπαδημητρίου, επικεφαλής του Ινστιτού­του Οικονομικών Μελετών Levy της Νέας Υόρκης, πρόσωπο το οποίο λέ­γεται πως είναι καλά διασυνδεδεμέ-νο με το αμερικάνικό σύστημα επιρ­ροής, στοιχείο το οποίο δείχνει πώς η κυβέρνηση επενδύει σε αμερικανική στήριξη, και ιδιαίτερα στο κομμάτι του χρέους.

β. Οι Τσακαλώτος, Σταθάκης και Παπαδημητρίου αποτελούν το βα­σικό τρίγωνο που αναμένεται πως θα τρέξει για να κλείσει τις εκκρεμότητες στο μέτωπο των ιδιωτικοποιήσεων.

γ. Την ίδια ώρα η τριάδα του υ­πουργείου Ανάπτυξης συνολικά, δηλαδή ο υπουργός Δ. Παπαδημη­τρίου, ο αναπληρωτής υπουργός Α. Χαρίτσης, ο οποίος διατηρεί το χαρτοφυλάκιο του ΕΣΠΑ, και ο υφυ­πουργός Στ. Πιτσιόρλας (τέως επικε­φαλής του ΤΑΙΠΕΔ), σηματοδοτούν την έμφαση στην προσέλκυση επεν­δύσεων.

2. α. Το μήνυμα που προσλαμβά­νει η πλευρά της εσωκομματικής «α­ντιπολίτευσης» είναι ότι «η νέα σύν­θεση προδίδει μια προσεκτική προ­σπάθεια να λειανθούν ριζοσπαστι­κά στοιχεία», το βάρος των οποίων (φαίνεται πως κρίθηκε) δεν μπορεί να σηκώσει σε αυτήν τη φάση η κυ­βέρνηση. Ουσιαστικά δύο περίπου εβδομάδες μετά το συνέδριο ο πρω­θυπουργός έδειξε να δημιουργεί ένα σχήμα προσαρμοσμένο στους δικούς του στόχους και φιλοδοξίες, χωρίς να λαμβάνει ιδιαίτερα υπόψη το αποτέ­λεσμα των εσωκομματικών συσχετι­σμών, όπου οι «53+» εμφανίστηκαν σχετικώς ενισχυμένοι (άρα και η δι­καιωματική ατζέντα και η προτίμη­ση στις συγκρούσεις με την Εκκλη­σία, την Αστυνομία κ.λπ.), όπως και οι «κεντρώοι» Φίλης και Σκουρλέτης στην πρώτη δεκάδα των στελεχών της Κεντρικής Επιτροπής. Και τα δύο αυτά πρόσωπα απομακρύνθηκαν α­πό τις θέσεις τους, όπως άλλωστε και ο Θοδωρής Δρίτσας από το υπουρ­γείο Ναυτιλίας ή ο Νίκος Παρασκευόπουλος από το υπουργείο Δικαιο­σύνης (ο τελευταίος έδειξε να θεωρεί πως πλήρωσε τη στάση του στο θέ­μα των φυλακών).

β. Την ίδια ώρα η κόντρα του κόμ­ματος με τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη Νίκο Τόσκα δεν ελήφθη στα υπόψη, με τον υ­πουργό να παραμένει στη θέση του.

γ. Το μέτωπο με την Εκκλησία και την… ορθοδοξία φαίνεται να κλείνει με την τοποθέτηση του Κώστα Ζου-ράρι στο υπουργείο Παιδείας. Η παρουσία του Ζουράρι φαίνεται να επέφερε και το «ξήλωμα» της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, της οποίας προΐστατο ο ιστορικός Αντώνης Λιάκος, του οποίου οι φι­λικές σχέσεις με το Νίκο Φίλη είναι γνωστές.

δ. Τέλος το σχήμα δεν διευρύνθη­κε με πρόσωπα από τον χώρο της Κε­ντροαριστεράς, όπως φημολογούνταν τον τελευταίο καιρό, αντιθέτως ενισχύθηκε με την παρουσία των ΑΝΕΛΛ, οι οποίοι πλέον μετρούν εφτά κυβερνητικά στελέχη (μαζί με τον Πάνο Καμμένο, ο οποίος παρέμεινε στο Εθνικής Άμυνας).

3. Από τον ανασχηματισμό προέ­κυψε «ζήτημα Φίλη», το οποίο δεί­χνει να αφήνει ένα τραύμα στις σχέ­σεις του κόμματος με την κυβέρνη­ση. Για το μεγαλύτερο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ ο τρόπος που αποπέμφθηκε ου­σιαστικά ο τέως υπουργός Παιδείας αντανακλά με τον πιο τρανταχτό τρό­πο την παράκαμψη του κόμματος και των προγραμματικών θέσεών του για τις σχέσεις κράτους – Εκκλησίας. Και πέρα από το μεγαλύτερο τμήμα του κόμματος ακόμη και νυν και πρώην κυβερνητικά στελέχη της επιρροής του πρωθυπουργού έδειξαν να συ­ντάσσονται με τον Φίλη.

Παράλληλα η αντίδραση του Νί­κου Φίλη, με μια ομιλία γεμάτη αιχ­μές όχι μόνο κατά του αρχιεπισκό­που Ιερώνυμου, των σκοταδιστικών κύκλων της ηγεσίας της Εκκλησίας και του μιντιακού συστήματος, αλλά και κατά του ίδιου του πρωθυπουρ­γού, έδωσε έναν τόνο ευθείας αμφι­σβήτησης του Αλέξη Τσίπρα. Οι τό­νοι έπεσαν στο Πολιτικό Συμβούλιο προχθές, αλλά εκ των πραγμάτων δι­αμορφώνεται «ψυχροπολεμικό» κλί­μα μεταξύ των δύο άλλοτε συνομι­λητών, μέχρι νεωτέρας.

Το Μαξίμου από την άλλη πλευρά εκπέμπει ως βασικό μήνυμα το εξής: «προσωπικές στρατηγικές» δεν γίνο­νται ανεκτές. Στις αιτιάσεις Φίλη α­πάντησε πως δεν τίθεται υποχώρη­σης σε πιέσεις θεσμικών ή εξωθεσμικών παραγόντων, αλλά θέμα συντε­ταγμένης λειτουργίας της κυβέρνη­σης. Εν ολίγοις κατά το Μαξίμου δεν ήταν συνομολογημένη πολιτική της κυβέρνησης το άνοιγμα μετώπου με την Εκκλησία και δη με προοπτική ρήξης, και κατ’ επέκταση οι χειρισμοί Φίλη στο ζήτημα αυτό έβλαψαν την κυβέρνηση. Το μήνυμα του Μαξίμου εκπέμπεται και στην περίπτωση του Πάνου Σκουρλέτη, ο οποίος όμως τήρησε διαφορετική στάση από τον Νίκο Φίλη και επέλεξε να ρίξει τους τόνους και να δεχτεί τη μετακίνησή του και μάλιστα στο πρώτο τη τάξει υπουργείο που τον φέρνει και στον πρωινό καφέ του Μαξίμου.