Για τον θρύλο του ποδοσφαίρου Ντιέγκο Μαραντόνα, ο ηγέτης της επανάστασης της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο ήταν κάτι παραπάνω από φίλος: ήταν «ο δεύτερος πατέρας του».

Ο Μαραντόνα είπε ότι η είδηση του θανάτου του Κάστρο τον χτύπησε κατάστηθα σαν μπάλα του τένις που σέρβιρε ο Χουάν Μαρτίν δελ Πότρο, ο αργεντινός τενίστας που παρακολουθούσε στον τελικό του Davis Cup όταν το έμαθε.

«Άρχισα να κλαίω ανεξέλεγκτα», είπε ο Μαραντόνα στους δημοσιογράφους στο περιθώριο του τουρνουά. «Μετά (τον θάνατο) του πατέρα μου, αυτή είναι η μεγαλύτερη θλίψη που έχω βιώσει».

Οι δυο τους συναντήθηκαν για πρώτη φορά το 1987, έναν χρόνο αφότου ο Μαραντόνα συνέβαλε η εθνική ομάδα της πατρίδας του, της Αργεντινής, να κερδίσει το Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού, και τέσσερα χρόνια πριν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, που θα σηματοδοτούσε μια περίοδο ακόμη μεγαλύτερων οικονομικών δυσχερειών για την Κούβα.

Μία για πολλούς απροσδόκητη φιλία ρίζωσε ανάμεσα στον συχνά αναιδή κι αλλόκοτο ποδοσφαιριστή και τον διαβασμένο επαναστάτη, η οποία βάθυνε στις αρχές του αιώνα, όταν ο Μαραντόνα πέρασε τέσσερα χρόνια στην Αβάνα στην προσπάθειά του να απεξαρτηθεί από τα ναρκωτικά.

Η Κούβα επιβάλει βαριές ποινές για την κατοχή και τη χρήση ναρκωτικών, όμως διαθέτει ένα από τα καλύτερα συστήματα περίθαλψης του κόσμου κι είναι γνωστό πως στέλνει γιατρούς και ανθρωπιστική βοήθεια σε χώρες που το έχουν ανάγκη.

«Μου άνοιξε τις πόρτες της Κούβας όταν οι κλινικές στην Αργεντινή μου τις έκλειναν κατάμουτρα διότι δεν ήθελαν να κατηγορηθούν για τον θάνατο του Μαραντόνα», εξήγησε ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής.

 Ο Φιντέλ Κάστρο εκείνη την περίοδο τηλεφωνούσε τακτικά στον Μαραντόνα, νωρίς το πρωί, για να συζητήσουν για το ποδόσφαιρο ή για την πολιτική. Δεν έπαψε ποτέ να τον ενθαρρύνει να αναρρώσει πλήρως, συνέχισε ο παλαίμαχος των γηπέδων.

 «Μου έλεγε πως μπορούσα να τα καταφέρω. Και τα κατάφερα. Κι είμαι εδώ. Και μιλάω γι’ αυτόν», συνέχισε ο Μαραντόνα με τσακισμένη φωνή. «Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που θυμάμαι από εκείνον».

Πέρυσι ο Μαραντόνα, που έχει στο πόδι του ένα τατουάζ στο οποίο εικονίζεται ο Κάστρο, διέψευσε τις φήμες περί του θανάτου του ηγέτη της επανάστασης της Κούβας δείχνοντας στους δημοσιογράφους ένα γράμμα που του είχε στείλει.