Κάθε φορά που ο Ανδρέας Λοβέρδος αναλύει τις καλές του προθέσεις, «ο ήλιος είναι βέ­βαιος για τον κόσμο»… Τότε γιατί τη δημόσια Υγεία τείνει να τη φάει το μαύ­ρο σκοτάδι; Μάλλον επειδή ο δρόμος προς την κόλαση του ΔΝΤ είναι στρωμέ­νος με τις καλές προθέσεις του Ανδρέα Λοβέρδου. Μεγάλο μπέρδεμα.

Κάθε φορά που ο Ανδρέας Λοβέρδος αναλύει τις καλές του προθέσεις, «ο ήλιος είναι βέ­βαιος για τον κόσμο»… Τότε γιατί τη δημόσια Υγεία τείνει να τη φάει το μαύ­ρο σκοτάδι; Μάλλον επειδή ο δρόμος προς την κόλαση του ΔΝΤ είναι στρωμέ­νος με τις καλές προθέσεις του Ανδρέα Λοβέρδου. Μεγάλο μπέρδεμα. Αν θε­λήσει κανείς να το ξεδιαλύνει, θα αντι­μετωπίσει δύο εντελώς διαφορετικές πραγματικότητες. Την πραγματικότητα των λόγων (εξορθολογισμός δαπανών, νέα φαρμακευτική πολιτική, αλλαγή του υγειονομικού χάρτη, εθελοντι­σμός και ΜΚΟ, άμεση συρρίκνωση της λίστας αναμονής του ΟΚΑΝΑ κ.λπ.) και την πραγματικότητα της ανάγκης (λου­κέτα και συγχωνεύσεις σε νοσοκομεία και κλινικές, απόφαση για παρακράτη­ση των συντάξεων των χρονίως πασχό­ντων από ψυχικά νοσήματα, μείωση του μισθού των γιατρών του ΕΣΥ, εισβολή των ιδιωτών στην πρωτοβάθμια φροντί­δα Υγείας κ.λπ.). Κι αν όλοι οι εμπλεκό­μενοι στις εξελίξεις περνούν άσχημα, εμείς, οι αποδέκτες των αλλαγών, οι πελάτες… θα περάσουμε σίγουρα χει­ρότερα για τους παρακάτω λόγους:

To επάγγελμα του γιατρού θα ανοίξει. «Ε και;» θα πείτε. Τόσα και τόσα επαγγέλματα θα ανοίξουν. Με τους λειτουργούς της Υγείας όμως τα πράγ­ματα είναι λιγουλάκι διαφορετικά. Όλη η ουσία του ανοίγματος στην περίπτω­σή τους συμπυκνώνεται στην ψήφιση της ρύθμισης για την κατάργηση της υποχρεωτικής συμμετοχής των ιατρών (με μίνιμουμ ποσοστό 51%) στα ιατρι­κά – διαγνωστικά κέντρα και στις πάσης φύσεως εταιρείες παροχής ιατρικών υπηρεσιών. Αν ο ιατρικός πα­ράγοντας – ο μοναδικός που δεσμεύεται από τον όρκο του Ιπποκρά­τη κι από την ιατρική δεοντολογία – πάψει να θεωρείται απαραί­τητος για τη σύσταση και τη λειτουργία ιατρικών επι­χειρήσεων, οι επιχειρηματίες θα γίνουν ανεξέλεγκτοι. Όπως άλλωστε σημειώνει σε επείγουσα επιστολή που απέστειλε ο Ιατρικός Κόσμος στον πρω­θυπουργό της χώρας και στους βουλευτές «Η άσκηση της Ιατρικής στην Ελλά­δα δεν αποτελεί κλειστό επάγγελμα, γι’ αυτό και ο κλάδος είναι κορεσμένος. Ο κορεσμός αυτός έχει προέλθει από τη διαχρονική εξαπάτηση της πολιτείας προς την Ελληνική Νεο­λαία εισάγοντας, αλλά και μεταγράφοντας αριθμούς φοιτητών στις Ιατρικές Σχολές πέραν των δυνατοτήτων τους για επαρκή – ποιοτική εκπαίδευση. Με την προσθήκη που θα κληθείτε να ψηφί­σετε απλώς θα καταργήσετε τις δικλεί­δες ασφαλείας που υπάρχουν υπέρ των ασθενών για την άσκηση της Ιατρικής, καθώς στη χώρα μας δεν υπάρχει κανέ­νας άλλος μηχανισμός που να διασφαλί­ζει την ποιότητα των Ιατρικών Υπηρεσι­ών.

Επιπλέον, είναι πολύ πιθανό τα Ασφα­λιστικά Ταμεία να επιβαρυνθούν οικο­νομικά από την περαιτέρω κατάχρηση του συστήματος, όπως αποδεικνύει η εμπειρία από τις σήμερα λειτουργού­σες επιχειρήσεις».

Εφόσον πάντως η ρύθμιση ψηφιστεί, θεωρείται βέβαιη η καραμπινάτη είσο­δος των ιδιωτών στην ΠΦΥ, η δημόσια εκδοχή της οποίας είναι πολυσυζητη­μένη, αλλά σχεδόν ανύπαρκτη…

Συρρίκνωση

Οι υποδομές θα συρρικνωθούν. Στο προηγούμενο φύλλο γράψαμε για την ειλημμένη απόφαση περί μείωσης των κλινών κατά 11.000 και πλέον, περί συγχωνεύσεων νοσοκομείων (82 θα απομείνουν) και περί αμέτρητων λου­κέτων σε κλινικές. Τα ακριβή σχέδια, πάντως, κυοφορούνται μεν, παραμέ­νουν αγέννητα δε, επειδή ο υπουργός βάλλεται από ομοβροντία αιτημάτων φίλων, λυκόφιλων, γνωστών και ψηφο­φόρων που ζητούν να εξαιρεθούν οι ίδιοι και οι χώροι της δραστηριοποίησής τους από την επιχείρηση «σκούπα» ή τουλάχιστον να τύχουν ευνοϊκότερης μεταχείρισης… Οι πιέσεις έχουν προκα­λέσει αναστάτωση και παλινωδίες. Εξ ου και το γεγονός ότι άρχισε να συζητείται ως «ριζοσπα­στική λύση» η παντε­λής κατάργηση των κλινικών και η υποκατάστασή τους από Τμήματα ή Τομείς… με αδιευκρίνιστες συ­νέπειες για την ποσότητα και την ποιότητα των υποδομών και των υπηρεσιών. Να αναφέρουμε στο ση­μείο αυτό, χαρακτηριστικά, πως η χορή­γηση της μεθαδόνης που υποσχέθηκε το υπουργείο φαίνεται να προσκρούει στην έλλειψη των κατάλληλων χώρων. Πιθανότατα οι ενδιαφερόμενοι θα προ­σέρχονται σε λυόμενα και προκατα­σκευασμένα κτήρια που θα στηθούν σε περιβόλους νοσοκομείων…

Θα προκύψουν και βεντέτες. Πρό­κειται κατά κάποιο τρόπο για ένα από τα πικρά ευτράπελα της νέας τάξης πραγμάτων. Από τους 12.400 ειδικευ­μένους γιατρούς του ΕΣΥ, το ένα τρί­το είναι διευθυντές. Τι θα απογίνουν λοιπόν όλοι αυτοί οι διευθυντές τώρα που τα αντικείμενα της… διεύθυνσης θα περιοριστούν σημαντικά;;; Πιθανό­τατα, εκεί που το φιλοθέαμον πάσχον κοινό θα αναμένει τη σειρά του στην ουρά του νοσοκομείου, θα ευτυχήσει να γίνει μάρτυς ποικίλων κοκορομαχιών με θέμα το ποιος είναι περισσότερο διευθυντής από τον άλλο. Την ίδια ώρα, κάποιοι φιλότιμοι γιατροί, με κομμέ­νους μισθούς – καθότι είναι και δημό­σιοι υπάλληλοι, μην ξεχνιόμαστε – θα συνεχίσουν να τα δίνουν όλα στο πραγ­ματικό πεδίο μάχης, που είναι οι ανήλι­αγοι διάδρομοι και τα κελιά – εξεταστήρια των νοσοκομείων…

Τα δεδομένα σε ό,τι αφορά τη φαρ­μακευτική δαπάνη και γενικότερα το φάρμακο, άλλαξαν και θα αλλάξουν κι άλλο… Κοντά στους βασιλικούς που όφειλαν να μειώσουν τα φαρμακευτικά τους κόστη (ταμεία, νοσοκομεία κ.λπ.), ποτιστήκαμε κι εμείς οι γλάστρες. Οι τι­μές των σκευασμάτων έπεσαν πολύ. Ο υπουργός μάλιστα εισήγαγε το τελευ­ταίο διάστημα ένα αποδοτικό σύστη­μα διεθνών διαγωνισμών για τις προμήθειές τους. Παρ’ όλα αυτά… φωνές όπως εκείνη της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχάνων κάνουν λόγο για dumping και προκλητικές τιμές κάτω του κόστους. Καταλογίζουν στον Αν­δρέα Λοβέρδο μεροληψία υπέρ των πολυεθνικών και τον ερωτούν με νόη­μα: «Ποια θα είναι η σχέση κόστους / οφέλους όταν όλα τα φάρμακα θα εί­ναι εισαγόμενα από τρίτες χώρες, ενώ θα έχουν χαθεί 8.500 θέσεις εργασί­ας, σημαντικές επενδύσεις, ΦΠΑ και μια σειρά άλλων εσόδων για το κράτος, που συνδέονται με τη λειτουργία των ελληνικών φαρμακοβιομηχανιών;». Οι ίδιοι άνθρωποι θεωρούν ότι μεσομακροπρόθεσμα τα φαινόμενα υποκα­τάστασης (απόσυρση ενός σκευάσμα­τος και επαναφορά εναλλακτικού και ακριβότερου) θα πολλαπλασιαστούν, επιβαρύνοντας ξανά τη φαρμακευτική δαπάνη…

Στο παιχνίδι έχουν μπει οι ΜΚΟ… Μέ­σω των πολύ-καλών-για-να-είναι-αληθινές μη κερδοσκοπικών οργανώσεων, προωθούνται κάποιες περίεργες, φτη­νές εργασιακές σχέσεις. Το θέμα θέλει προσοχή… Μιλάμε για εθελοντισμό ή για super ελαστικότητα; Θα το δείξει ο καιρός…

Περαστικά σε όλους μας!