* Ο Δημήτρης Ραπίδης είναι πολιτικός σύμβουλος της ευρωομάδας της Αριστεράς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

 

Το τελευταίο ντιμπέιτ των γαλλικών εκλογών λίγο πριν το δεύτερο γύρο της Κυριακής, μεταξύ του Μακρόν και της Λεπέν, απέδειξε πως κανείς από τους δύο υποψηφίους δεν εκφράζει την αλλαγή πολιτικής που επιθυμεί η πλειοψηφία των Γάλλων ψηφοφόρων.

Από τη μία πλευρά, ο Μακρόν επιβεβαίωσε την πρόθεσή του να μην αλλάξει τους συσχετισμούς δύναμης εντός της Ευρωζώνης, επιθυμώντας τη διατήρηση του υπάρχοντος status quo, αποφεύγοντας να προτείνει μια ατζέντα που θα ενισχύει την οικονομική και κοινωνική συνοχή και ανάπτυξη. Την ίδια στιγμή, απομακρύνθηκε από τις αρχικές τοποθετήσεις του υπέρ της βελτίωσης του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου της ΕΕ, υιοθετώντας μια υποχωρητική και μετριοπαθή στάση που χαρακτήρισε τη θητεία Ολάντ, με τις γνωστές απογοητευτικές συνέπειες για τη μεγάλη πλειοψηφία των προοδευτικών δυνάμεων και πολιτών εντός και εκτός Γαλλίας, και την καταβαράθρωση του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος.

Από την άλλη πλευρά, η Λεπέν ανέπτυξε επανειλημμένως το προσφιλές για εκείνη ζήτημα της εσωτερικής ασφάλειας και της ισλαμοφοβίας, αποφεύγοντας να εμβαθύνει σε ζητήματα που αφορούν στην οικονομική και κοινωνική πολιτική. Ο πολιτικός της λόγος ήταν ρηχός και συγκρουσιακός, ενώ στο ζήτημα του κοινού νομίσματος και της πιθανότητας εξόδου της Γαλλίας από την Ευρωζώνη, μπέρδεψε τα λόγια και τις σκέψεις της.

Κανείς από τους δύο υποψήφιους δεν έπεισε και δεν πείθει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα, κάτι που επαληθεύεται και από τα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων μέχρι τώρα. Αμφότεροι οι υποψήφιοι ανησυχούν για τα ποσοστά αποχής και για το πως θα αντλήσουν δυνάμεις από τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους. Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό αποχής, τόσο μικρότερη θα είναι η διαφορά των δύο, ευνοώντας την Λεπέν, ενώ ο Μακρόν επιθυμεί τη μέγιστη δυνατή συμμετοχή και συσπείρωση των ψηφοφόρων στο δεύτερο γύρο, προσβλέποντας σε εκλογικές συμμαχίες με σοσιαλιστές και συντηρητικούς στις κοινοβουλευτικές εκλογές που θα ακολουθήσουν τον Ιούνιο.

Ένα πολύ σημαντικό στοιχείο που επιβεβαιώθηκε συνολικά σε αυτές τις γαλλικές εκλογές, αλλά και συγκεκριμένα στο τελευταίο ντιμπέιτ των δύο υποψηφίων, είναι τόσο η εμφανής απομυθοποίηση εναλλακτικών πολιτικών εκτός της Ευρωζώνης, όσο και η αδυναμία αλλαγής του οικονομικού μοντέλου που με συνέπεια και αποφασιστικότητα αναπτύσσει η γερμανική κυβέρνηση. Το ζητούμενο για την πλειοψηφία των Γάλλων και Ευρωπαίων πολιτών είναι ο ανασχηματισμός του μείγματος και της κατεύθυνσης των οικονομικών πολιτικών, ζήτημα το οποίο κανένας υποψήφιος δεν κατάφερε να αναπτύξει πειστικά.