Του Δημήτρη Κανέλλη

Μια συναρπαστική περιπέτεια καταδίωξης που μιλάει για τη διαφθορά και τη βία, με υποδειγματική και άκρως λειτουργική σκηνοθεσία και με οδηγό το συναίσθημα.

Του Δημήτρη Κανέλλη

Βαθμολογία ***

Μια συναρπαστική περιπέτεια καταδίωξης που μιλάει για τη διαφθορά και τη βία, με υποδειγματική και άκρως λειτουργική σκηνοθεσία και με οδηγό το συναίσθημα. Ο πρωταγωνιστής Ράιαν Γκόσλινγκ με τις εύγλωττες σιωπές του βάζει σοβαρή υποψηφιότητα ως αντικαταστάτης του αξέχαστου Στιβ Μακ Κουιν. Από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς.

Σκηνοθεσία: Νίκολας Γουίντινγκ Ρεφν. Πρωταγωνιστούν: Ράιαν Γκόσλινγκ, Ρον Πέρλμαν, Κριστίνα Χέντρικς, Κάρεϊ Μάλιγκαν.

Ένας λιγομίλητος άντρας που επαγγέλλεται κασκαντέρ σε ταινίες δράσης, τα βράδια συμμετέχει από τη θέση του οδηγού σε οργανωμένες ληστείες. Μια μέρα γνωρίζει την όμορφη Αϊρίν, την ερωτεύεται και αποκτά τρυφερή σχέση με τον μικρό γιο της. Όταν ο άντρας της Αϊρίν αποφυλακίζεται,  αποφασίζει να τον βοηθήσει να διαπράξει μια τελευταία ληστεία, προκειμένου να εξοφλήσει τα χρέη του στην μαφία και να προστατεύσει την οικογένειά του. Όμως εμπλέκεται σε μια θανάσιμη περιπέτεια και αναγκάζεται να  εισχωρήσει σε έναν φαύλο κύκλο βίας και φόνων. Το γκανγκστερικό αυτό φιλμ είναι σίγουρα μέσα στις καλύτερες δέκα ταινίες της φετινής κινηματογραφικής συγκομιδής. Ένα σκοτεινό, απαισιόδοξο -παρά το λυτρωτικό φινάλε- θρίλερ αγωνίας με νουάρ ατμόσφαιρα και ανατροπές, εμπνευσμένη σκηνοθεσία, υποδειγματικά αναλυμένους χαρακτήρες. Μια ταινία που θέτει σειρά υπαρξιακών και ηθικών διλημμάτων γύρω από το βρώμικο παρασκήνιο του κόσμου του θεάματος, τον εξαγνισμό του έρωτα και τη δισυπόστατη ηθική των κεντρικών χαρακτήρων. Μια πραγματικά απολαυστική περιπέτεια, διαποτισμένη από την λιτή, αλλά βαθιά ανθρώπινη και κατά βάθος συναισθηματική ερμηνεία του έξοχου Ράιαν Γκόσλινγκ, ο οποίος θέτει σοβαρή υποψηφιότητα για να θεωρηθεί διάδοχος του αξέχαστου Στιβ Μακ Κουιν. Οι σκηνές δράσης και καταδίωξης είναι απολύτως πειστικές και οι παύσεις, οι σιωπές και το βλέμμα του πρωταγωνιστή είναι από μόνα τους ένα ξεχωριστό κεφάλαιο- μάθημα για τις κινηματογραφικές σχολές. Το καταπληκτικό είναι πως κάποιες στιγμές υπέρμετρης έως και ανατριχιαστικής βίας είναι πλήρως δικαιολογημένες και αρμονικά ενσωματωμένες στην δραματουργία. Καμία σχέση δηλαδή με την γραφικότητα και την επιδειξιμανία του Κουέντιν Ταραντίνο. Μην την χάσετε με τίποτα.