Συνεχίζονται σε αρκετά σχολεία σε όλη την Ελλάδα οι μαθητικές καταλήψεις υπό την καθοδήγηση και την προτροπή των κομμάτων της Αριστεράς (με το ΠΑΜΕ πρωτοπορία), με αποτέλεσμα να έχουν αρχίσει διάφορα παρατράγουδα, καταστροφές και βανδαλισμοί, σε μια περίοδο που στενάζουμε οικονομικά και ψυχολογικά προσπαθώντας όπως – όπως να σταθούμε στα πόδια μας.

Συνεχίζονται σε αρκετά σχολεία σε όλη την Ελλάδα οι μαθητικές καταλήψεις υπό την καθοδήγηση και την προτροπή των κομμάτων της Αριστεράς (με το ΠΑΜΕ πρωτοπορία), με αποτέλεσμα να έχουν αρχίσει διάφορα παρατράγουδα, καταστροφές και βανδαλισμοί, σε μια περίοδο που στενάζουμε οικονομικά και ψυχολογικά προσπαθώντας όπως – όπως να σταθούμε στα πόδια μας. Αυτή τη δύσκολη κοινωνική συγκυρία, η Αριστερά στην Ελλάδα την ερμηνεύει ως «επαναστατική συνθήκη» και προσπαθεί να πυροδοτήσει τις «επαναστατικές» διαδικασίες ανατροπής του συστήματος. Έτσι, γινόμαστε μάρτυρες μιας σειράς πρωτόγνωρων παρεμβάσεων συνδικαλιστικής εκτροπής στα σχολεία, όπου νεαρά παιδιά – ανήλικα – ωθούνται σε καταλήψεις, καθοδηγούμενα από το ΠΑΜΕ κατά κύριο λόγο, το οποίο, καθώς όλα δείχνουν, θεωρεί τη μαθητιώσα νεολαία ένα ακόμα γρανάζι στο θορυβώδες τρένο της Επανάστασης!…

Πρέπει να αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία το να υπερασπίζεσαι την Παιδεία καταργώντας τη. Διότι, με το να κλείνεις το σχολείο, το καταργείς. Είναι προφανές ότι οι ανήλικοι μαθητές δεν έχουν ολοκληρωμένη συνείδηση και ευθύνη των πράξεών τους, γι’ αυτό και βρίσκονται υπό την εποπτεία των οικογενειών τους και της πολιτείας, και ΟΧΙ ΤΟΥ ΠΑΜΕ, το οποίο αγωνίζεται να επιβάλει επαναστατικώ δικαίω τη διάλυση της ελληνικής κοινωνίας. Επίσης, είναι προφανές ότι αποτελεί πράξη υψηλής ανευθυνότητας το να εκμεταλλεύεσαι τους νεαρούς μαθητές της χώρας για να αυξήσεις τα δεκαδικά ψηφία της πενιχρής εκλογικής σου δύναμης, ευαγγελιζόμενος μιαν εκτροπή με άγνωστη έκβαση. Το ΚΚΕ έχει και προϊστορία στην εκμετάλλευση του ανθρώπινου δυναμικού, υπέρ του «αγώνα».

Επίσης είναι πρωτοφανές προπαγανδιστικό ανδραγάθημα το να μπορεί το ΚΚΕ να λοιδορεί τους πάντες και τα πάντα, κάθε αντίθετη με την ορθοδοξία Του άποψη, ακόμα και τους νόμους και το Σύνταγμα, και να ενοχοποιεί με τον χυδαιότερο τρόπο την αντίθετη άποψη – σε μια δημοκρατία! Δηλαδή, όποιος δεν συμφωνεί με το ΚΚΕ, να θεωρείται προδότης, πουλημένος, φασίστας, Γκέμπελς και άλλες ανοησίες, σ’ έναν παραληρηματικό λόγο που παραπέμπει στο μοντέλο διαχείρισης των ανθρώπων στον πάλαι ποτέ υπαρκτό σοσιαλισμό που τόσα δεινά επέσυρε πάνω τους…

Με πρωτοφανή ανευθυνότητα αλλά και πολύ επικίνδυνες επιπτώσεις, παίζουν στην κυριολεξία με τις ζωές των παιδιών, με τις οικογένειές τους, αλλά και με την υπομονή της ελληνικής κοινωνίας που μέσα στα βάσανά της έχει να αντιμετωπίσει κι έναν συνδικαλιστικό φορέα ο οποίος με κάθε τρόπο πλέον εμποδίζει τη λειτουργία της, καταστρατηγώντας κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμότητας και ομαλότητας. Ταυτόχρονα, διαστρεβλώνει τη σημασία και τη δυναμική της απεργίας – του ιερού δικαιώματος στις δυτικές δημοκρατίες. Ένα δικαίωμα που αποτελούσε στις πρότυπες για το ΚΚΕ κοινωνίες κενό γράμμα· αλλά αυτά είναι γνωστά.

Τελικά, τι άλλο σημαίνει κατάλυση της δημοκρατίας αν όχι η επιβολή της θέλησης δυναμικών μειοψηφιών στις συντριπτικές πλειοψηφίες; Μέσα στις καταιγιστικές εξελίξεις, εκτός από τους μισθούς, μήπως πρέπει να ενδιαφερθούμε για το αν συρρικνώνεται και η Δημοκρατία;

Είναι φανερό ότι τίθεται υπό αμφισβήτηση η αρχή της πλειοψηφίας που – όπως στις πανεπιστημιακές σχολές έτσι και στα σχολεία – τάσσεται υπέρ των ανοιχτών σχολείων.

Τη στιγμή που όλοι μιλάμε για κρίση, τι πιο ανησυχητικό από την αμφισβήτηση της πλειοψηφίας;