Την περασμένη εβδομάδα ζήσαμε θλιβερά επεισόδια στη διάρκεια των εορτασμών της 28ης Οκτωβρίου. Κυριάρχησε ανάμεσα στις εν γένει αθλιότητες το στιγμιότυπο, όπως αποτυπώθηκε φωτογραφικά, ενός νέου παλικαριού, το οποίο μουντζώνει τους επισήμους.

Την περασμένη εβδομάδα ζήσαμε θλιβερά επεισόδια στη διάρκεια των εορτασμών της 28ης Οκτωβρίου. Κυριάρχησε ανάμεσα στις εν γένει αθλιότητες το στιγμιότυπο, όπως αποτυπώθηκε φωτογραφικά, ενός νέου παλικαριού, το οποίο μουντζώνει τους επισήμους. Η αποτρόπαιη όψη αυτής της εικόνας, ενός παλικαριού να μουντζώνει τους επίσημους φορείς της Ελληνικής Δημοκρατίας, θίγει πριν από όλα τον ίδιο για τον απλό και πολύ ουσιαστικό λόγο: η ενέργειά του είναι άκρως αντιαισθητική. Ένα παλικάρι, ένας πραγματικός άντρας με αξιοπρέπεια δεν μουντζώνει. Δεν είναι φτηνή κυράτσα της τελευταίας υποστάθμης. Αυτό φυσικά έπρεπε να το έχει μάθει τουλάχιστον από τους δασκάλους και καθηγητές του, οι οποίοι φέρουν την πρώτη ευθύνη, αν υποθέσουμε ότι τουλάχιστον δεν μεσολάβησαν ώστε να τον ωθήσουν σε αυτή την πράξη, πράγμα που θα τους επιβάρυνε ανεπανόρθωτα. Με την ευκαιρία να δεχτούν οι αξιότιμοι εκπαιδευτικοί την αξιολόγησή τους, ώστε στο εξής οι μαθητές να διαθέτουν την αίσθηση του ωραίου. Να μην συνηγορούν υπέρ της ασχήμιας! Αν τώρα επιβαρύνονται με την προτροπή μιας τέτοιας ενέργειας ή και την αιτιολόγησή της, να σπεύσουν να δηλώσουν αμέσως την παραίτησή τους ως ανίκανοι λειτουργοί της παιδείας. Έτσι, την επόμενη φορά ο αξιότιμος συνδικαλιστικός τους φορέας, η ΟΛΜΕ, αντί να εξαγγέλλει αμφιβόλου ποιότητος, νοημοσύνης, αισθήματος δικαιοσύνης και αισθητικής μανιφέστα, να φροντίζει τα μέλη της να κάνουν σωστά την εργασία που τους έχει αναθέσει το δημοκρατικό πολίτευμα και ο Λαός. Επιπλέον, ας μπει στον κόπο να καταθέσει επιτέλους μια μελέτη που να μας ενημερώνει σε τι ποσοστό οι καθηγητές – μέλη της κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα και σε τι ποσοστό φοροδιαφεύγουν συντηρώντας και καλλιεργώντας την παραπαιδεία.

Θα έπρεπε λοιπόν ο «ανοιχτοχέρης» μαθητής να είχε μάθει σε αυτή την ηλικία να μην συγχέει τη χυδαιότητα με τη διαμαρτυρία. Τώρα, αν τη χυδαιότητα τη νομιμοποιούν ορισμένα κόμματα προς χάριν της γενικής επενδυτικής τους πολιτικής στο χάος ή στην… επανάσταση, ορισμένοι φιλοπρόοδοι εκπαιδευτικοί προς όφελος συντεχνιακών συμφερόντων και γενικότερα «προοδευτικοί» παράγοντες και υψιπετείς προσωπικότητες που καθώς φαίνεται υποστέλλουν φτηνά την αξιοπρέπειά τους εγκλωβισμένοι σε παρωχημένους ρόλους λαϊκών ηρώων, τότε η συμμετοχή του μαθητή στο σοβαρότατο παράπτωμα ελαχιστοποιείται καθώς αυξάνονται οι ευθύνες των πρόθυμων «επίσημων» υπερασπιστών του…

Τέλος, ο μαθητής αυτός είναι ανάγκη να τιμωρηθεί παραδειγματικά, με ό,τι προβλέπεται, για έναν και μόνο λόγο: να πληρώσει τουλάχιστον «τη μαγκιά του» (βλέπε απύθμενη απρέπεια) και να μην γίνει ακόμα ένας τσάμπα μάγκας του σωρού. Αφού ανέλαβε την ευθύνη της πράξης του, ας αναλάβει και τα επίχειρα της προσβολής του, παίρνοντας ένα μάθημα το οποίο όφειλαν να του το έχουν διδάξει οι καθηγητές του και πιθανότατα οι πρόθυμοι κομματικοί ινστρούχτορες που δεν έχουν σε τίποτα την εκμετάλλευση ακόμα και παιδιών προκειμένου να πουλήσουν το ξεθυμασμένο επαναστατικό τους σπρέι στις χρεοκοπημένες τους αγορές!

Μένουμε σε αυτά τα ολίγα, γιατί αυτή η μούντζα έχει πολλές και δυστυχώς επικίνδυνες αναγνώσεις…

ΥΓ.: Η ταπεινής εμπνεύσεως χειρονομία του μαθητή προφανώς και θα βρήκε αναλόγου «ποιότητας» θαυμαστές. Αυτή η συνήθεια της προβολής του χυδαίου, του εύκολου και του τιποτένιου είναι σύμπτωμα βαθύτατης παρακμής και λειτουργεί σε βάρος κάθε σοβαρού επιτεύγματος των νέων που μένει στην εκκωφαντική αφάνεια της κοινωνίας και στην απουσία στήριξης και ανάδειξής του από τη μεριά εκείνων των «φωτισμένων» σκοταδιστών του προοδευτισμού στη χώρα μας! Όταν επικροτείται και επαινείται και ενθαρρύνεται η αχαλίνωτη χυδαιότητα και η απροσμέτρητη θρασύτητα, τότε ναι, η κοινωνία μας περνά οξύτατη πολιτισμική κρίση!