Πώς μπορεί η ιστορία ενός ολόκληρου αιώνα να χωρέσει σε μια πτήση, μέσα σε 8 ώρες και 35 λεπτά ακριβώς, όπου τα λόγια είναι φτωχά για να πουν την ιστορία της Φωτεινής Τσαλίκογλου, που παρουσιάζεται με επιτυχία στον «Σταθμό»;

 

Ο σκηνοθέτης Μάνος Καρατζογιάννης, ταλαντούχος ηθοποιός και σκηνοθέτης, «ψυχή» του Θεάτρου Σταθμός του καλού φίλου Νίκου Μάκκα, μας εξηγεί: «Πιάνουμε το τραγούδι κι αναζητάμε – τι άλλο; – μια αγκαλιά, μια στέγη, μια πατρίδα. Όσο οι τρεις γενιές των ηρώων μας, η γιαγιά Ερασμία, η μάνα και ο Τζόναθαν με την Αμαλία, ξετυλίγουν την ιστορία τους. Τα θραύσματα της συλλογικής μας μνήμης παλεύουν να ενωθούν. Παλεύουν να ξημερώσει σε άλλη γη. Μέσα στο κρύο υπάρχει το φως. Κι η Ελπίδα, σαν άλλη Αλκυόνη, επιβιώνει μέσα στο καταχείμωνο. Ίσως αυτό είναι που ψάχνουμε όλοι μας.

Ναι, κάτι ψάχνεις με κάθε ταξίδι…».

 

Εκατό χρόνια μετά τον Εθνικό Διχασμό (1915-17), το Θέατρο Σταθμός αναζητά εκείνα τα σημεία αναφοράς που μας ενώνουν. Στη θεατρική γειτονιά του Μεταξουργείου, γνωστό παλαιότερα και ως «μικρό Παρίσι των Αθηνών», ξεκινάει ένα ταξίδι ταυτότητας. 

 

Όσο για το πού θα κινηθεί το ρεπερτόριο του θεάτρου, ο Μάνος είναι σαφής… 

 

«Από τα απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη ώς το σύγχρονο ελληνικό έργο ακούμε να ξαναπροφέρεται η λέξη πατρίδα. Έχουμε και λέμε:

 

«Πατρίδα τώρα – 8 ώρες και 35 λεπτά» της Φωτεινής Τσαλίκογλου με την Κατερίνα Χέλμη, τη Μάρω Παπαδοπούλου, την Αναστασία- Ραφαέλα Κονίδη και τον Μάνο Καρατζογιάννη, «Για την Ελένη» (Παπαδάκη) με τη Μαρία Κίτσου, «Αναγνωστήριο», «Κάθε Πέμπτη, κύριε Νιάρχο», «Ο καραφλομπέκατσος και η Σπυριδούλα» της Λένας Κιτσοπούλου με τον Κωνσταντίνο Αβαρικιώτη και την Ελένη Στεργίου, «Ο ουρανός… και το παντελόνι του» της Λούλας Αναγνωστάκη και του Ιάκωβου Καμπανέλλη, με τη Νένα Μεντή και τον Ηλία Λογοθέτη, και η «Θυσία του Αβραάμ» σε σκηνοθεσία του Δαμιανού Κωνσταντινίδη, αποτελούν το φετινό πρόγραμμα του θεάτρου.

 

Περισσότερες πληροφορίες στο stathmostheatro.gr