Η φωτογραφία του φωτορεπόρτερ του Γαλλικού Πρακτορείου Ειδήσεων (AFP) έκανε το γύρο του Διαδικτύου μέσω των χρηστών στα social media, με αναρίθμητα επικριτικά σχόλια για την πολιτική και την αποτυχημένη διαχείριση της ελληνικής κυβέρνησης και των Ευρωπαίων ηγετών έναντι της μεγαλύτερης προσφυγικής κρίσης μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

 

Η υποστήριξη της κοινής γνώμης όμως δεν αρκεί για να αμβλύνει τον Γολγοθά που ανεβαίνουν οι περίπου 15.000 πρόσφυγες και μετανάστες οι οποίοι παραμένουν εγκλωβισμένοι στα νησιά του βορειοανατολικού Αιγαίου, με αποκορύφωση των άθλιων συνθηκών διαβίωσης το hotspot της Μόριας, όπου, σύμφωνα με την τελευταία καταγραφή της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, βρίσκονται σχεδόν 7.000 άνθρωποι στοιβαγμένοι εντός αλλά και περιμετρικά μιας δομής κατασκευασμένης να φιλοξενήσει έως 3.000 ανθρώπους.

Χιλιάδες είναι αυτοί, όπως και η μωρομάνα με το μόλις τεσσάρων ημερών βρέφος της στη φωτογραφία του Γιώργου Μουτάφη, οι οποίοι καλούνται να αντεπεξέλθουν στις δύσκολες καιρικές συνθήκες του χειμώνα μέσα σε καλοκαιρινές σκηνές και αποκλεισμένοι από την πρόσβαση σε πόσιμο ή ζεστό νερό, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και στέγαση. 

 

Καθημερινά προστίθενται μερικές δεκάδες νέοι πρόσφυγες και μετανάστες οι οποίοι φθάνουν με σαπιοκάραβα και υπερφορτωμένα φουσκωτά από τα παράλια της Μικράς Ασίας, με τις ροές να παρουσιάζουν μικρή αλλά διαρκώς αυξανόμενη ροή από τα μέσα του καλοκαιριού έως και σήμερα.

 

Όλοι όσοι βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου περιμένουν την απόφαση της Επιτροπής Ασύλου που θα αποφασίσει αν έχουν το δικαίωμα παραμονής στην Ελλάδα, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα μπορέσουν να συνεχίσουν το ταξίδι προς την κεντρική και βόρεια Ευρώπη ή τουλάχιστον θα μεταφερθούν σε κάποια οργανωμένη δομή ή χώρο φιλοξενίας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ στην ηπειρωτική Ελλάδα.

 

Σε διαφορετική περίπτωση, αν η αίτηση απορριφθεί τόσο σε πρώτο όσο και σε δεύτερο βαθμό από την Επιτροπή Ασύλου, θα παραμείνουν στα νησιά με σκοπό να επαναπροωθηθούν στην Τουρκία, από όπου έφθασαν στην Ελλάδα.

Οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των χιλιάδων εγκλωβισμένων προσφύγων στα νησιά του Αιγαίου, με τον κίνδυνο των ασθενειών και της έξαρσης επιδημιών να ελλοχεύει, καθιστά επιτακτική την ανάγκη της αποσυμφόρησης των νησιών με την κατ’ αρχήν μεταφορά των ευάλωτων ομάδων προσφύγων στην ενδοχώρα (ασθενείς, μονογονεϊκές οικογένειες, ασυνόδευτα ανήλικα, ΑμεΑ κ.ά.).

 

Το συμπέρασμα αυτό φρόντισαν να μεταφερθεί με επιστολές τους τόσο προς την ελληνική κυβέρνηση όσο και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς εκπρόσωποι των μεγαλύτερων ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης, καθώς και φορείς των τοπικών κοινωνιών, οι οποίοι βλέπουν τα νησιά τους να μετατρέπονται σε κλειστές φυλακές για δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες.

 

Σε μια προσπάθεια να αμβλυνθεί η τεταμένη κατάσταση στα νησιά, αλλά και να περιοριστούν οι αρνητικές αντιδράσεις για την Ελλάδα που προκαλούνται από τις αρνητικές εικόνες που μεταφέρουν σε όλο τον κόσμο, μέσα από ρεπορτάζ, οι ανταποκριτές μεγάλων διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων, το τελευταίο χρονικό διάστημα 

 

αυξήθηκαν οι μετεγκαταστάσεις προσφύγων από τα νησιά προς τα κέντρα φιλοξενίας στην ενδοχώρα και 

εξετάζονται άμεσες αλλαγές στη χορήγηση ασύλου, με τη διαδικασία της εξέτασης της αίτησης από τις αρμόδιες επιτροπές να μη γίνεται αποκλειστικά στα πέντε hotspots των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, όπως συμβαίνει έως και σήμερα, αλλά να μπορεί να γίνει και αφότου μετεγκατασταθούν στην ενδοχώρα οι νέοι αιτούντες πρόσφυγες και μετανάστες.

 

Η Ευρώπη πάντως εμφανίζεται διχασμένη όσον αφορά τη διαχείριση της μεταναστευτικής κρίσης, με την πρόσφατη επιστολή του Πολωνού επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ να ζητάει την αλλαγή των ποσοστώσεων από υποχρεωτικές σε προαιρετικές σε ό,τι αφορά τη φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών κατόχων ασύλου στα 28 κράτη – μέλη της Ε.Ε.

 

Η πρόταση αυτή, σύμφωνα με τους επικριτές του Τουσκ, κινείται σε συμφωνία με τη γραμμή των σκληροπυρηνικών και ξενοφοβικών κυβερνήσεων Ουγγαρίας, Πολωνίας, Τσεχίας και Σλοβακίας, οι οποίες αποτελούν την άτυπη ομάδα του Βίσεγκραντ και αρνούνται πεισματικά να φιλοξενήσουν πρόσφυγες στις χώρες τους κλείνοντας τα σύνορα.

 

Τελευταίο χτύπημα δε των θιασωτών ξενοφοβικών και ρατσιστικών αντιλήψεων, οι οποίοι αυξάνουν διαρκώς την επιρροή τους σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αποτελεί η «συμμαχία» της Δεξιάς με το ακροδεξιό Κόμμα Ελευθερίας στην Αυστρία για τη δημιουργία κυβέρνησης με κύριο άξονα την αντιμεταναστευτική πολιτική.

 

Το ερώτημα, με βάση αυτά τα δεδομένα, είναι πώς προτίθεται να απαντήσει στις αυξανόμενες προκλήσεις η δημοκρατική Ευρώπη από τη στιγμή που στα σχεδόν τρία χρόνια της προσφυγικής κρίσης έχει αποτύχει να καταστρώσει ένα αποτελεσματικό πλάνο αντιμετώπισης και διαχείρισης του θέματος.

Όποιος πει ότι είναι αισιόδοξος, μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτεί…