Το άγχος να φανεί ότι η Νέα Δημοκρατία δεν κατατρύχεται από το σύνδρομο της εσωστρέφειας και ότι ενωμένη μπορεί να ξεπεράσει τον σκόπελο της ανανέωσης επιχείρησε να εμπεδώσει η ηγετική ομάδα της με το 11ο και προγραμματικό, μόνο, συνέδριο, το οποίο έγινε για την εκπόνηση θέσεων.

Ένα συνέδριο που δεν είχε πρωταγωνιστή τόσο τον Κυριάκο Μητσοτάκη όσο αυτούς που εκόντες – άκοντες έσπευσαν τον στηρίξουν. Τον Αντώνη Σαμαρά, που φρόντισε να «δεσμεύσει» τον επίγονό του ότι δεν θα «θυσιάσει» το έργο του στην πρωθυπουργική του… φόρα, τον Κώστα Καραμανλή, που επιχείρησε να βουλώσει στόματα ότι τον υπονομεύει, και την Ντόρα Μπακογιάννη, που ελίχθηκε κάνοντας τα πικρά γλυκά. Και οι τρεις συναντήθηκαν στο δρόμο της στήριξης του κόμματος από κομματικό πατριωτισμό. 

 

Η Ντόρα στην παρέμβασή της άφησε έμμεσα να διαφανεί η πικρία της θυμίζοντας τις αρετές του κοινοβουλευτισμού και αναφερόμενη στο ότι έχει πρότυπο τον πατέρα της, που υπήρξε βουλευτής επί 50 έτη. Η ομιλία της με λέξεις και φράσεις προσεκτικά διατυπωμένες άφησαν να διαφανεί η διαφωνία της με την απόφαση του Κυριάκου να τη θυσιάσει, τη μόνη έως τώρα, αφού άλλα μέτρα κατά της οικογενειοκρατίας… δεν ανακοινώθηκαν. 

 

Ο Καραμανλής ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Κυριάκου και έκανε μια δήλωση σπάζοντας τη σιωπή του μετά από δύο χρόνια, όταν και τότε είχε κάνει μια δήλωση υπέρ του «Ναι» στο δημοψήφισμα. Προχτές εμφανίστηκε με το γνωστό βλοσυρό του ύφος προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ότι κρυφοστηρίζει την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ, όπως αφήνουν να εννοηθεί πολιτικά στελέχη και από τα δύο στρατόπεδα. Η δήλωσή του, έμπλεη ενωτικών και παραταξιακών τόνων, ωστόσο, δεν έγινε χωρίς αντιστάθμισμα. 

 

Τόσο ο Καραμανλής, όσο και ο ενθουσιώδης Αντώνης Σαμαράς – ο οποίος δεν ένιωσε την ανάγκη να απολογηθεί και, χωρίς ίχνος αυτοκριτικής, εμφανίστηκε για να στηρίξει τη διακυβέρνησή του – δεν στήριξαν άκριτα την ηγεσία Μητσοτάκη. Το αντάλλαγμα ήταν να χαμηλώσουν οι τόνοι της ηγετικής πλευράς ως προς την επιχείρηση εκπαραθύρωσης στελεχών στο όνομα της ανανέωσης. 

 

«Αλλάζουμε», «αλλαγή» και άλλες τέτοιες ηχηρές αναφορές, που θύμισαν τα μεταπολιτευτικά ξεκινήματα του… ΠΑΣΟΚ, εκστόμισε αρκετές φορές ο Μητσοτάκης:

«Το 11ο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας στέλνει ένα και μόνο μήνυμα: Είμαστε έτοιμοι. Έτοιμοι να φέρουμε αληθινή ελπίδα. Δεν αρκεί όμως να μένουμε στα λόγια πως μάθαμε από τα λάθη μας και πως αλλάζουμε. Πρέπει να το δείχνουμε στην πράξη. Κάθε μέρα. Η αλλαγή, το ξέρω και το ξέρετε καλά, προκαλεί ωδίνες. Όπως και η γέννηση. Αυτό ισχύει και στην πολιτική… Η πρόοδος ενοχλεί και ξεβολεύει. Ό,τι όμως δεν αλλάζει, παρακμάζει και τελικά πεθαίνει». 

 

Ποιο είναι όμως το πεδίο των αλλαγών δεν το μάθαμε σ’ αυτό το συνέδριο, αφού δεν υπήρξαν συγκεκριμένες εξαγγελίες ή ρυθμίσεις που πραγματικά θα αλλάξουν το εσωτερικό πεδίο. 

Ο Μητσοτάκης αναγκάστηκε, αποδεχόμενος τη στήριξη, να εγκαταλείψει τη ρητορική περί φιλόδοξων προθέσεων, όπως η επιβολή θητειών σε κομματικά, κυβερνητικά και κοινοβουλευτικά πόστα, η μαζική έξοδος παλιών στελεχών και άλλα ηχηρά. Προς το παρόν οι δύο πλευρές μοιάζει να έκαναν «τάιμ άουτ» σε μια επιχείρηση διεύρυνσης της πολιτικής ανταπόκρισης του μηνύματος της Ν.Δ. 

 

Με τη στήριξη πολλών πια, εμφανώς «αντι-ΣΥΡΙΖΑ», ΜΜΕ η Ν.Δ. έχει βάλει στόχο την αυτοδυναμία. Για να τον επιτύχει, όμως, χρειάζεται ένα ενωτικό εσωτερικό μέτωπο, με αποτέλεσμα στην παρούσα φάση και μέχρι την επόμενη δημοσκοπική «στενωπό» να έχουν εγκαταλειφθεί μεγαλόστομες διακηρύξεις για ανανέωση του κόμματος. 

 

Όχι ότι δεν υπήρξαν μεγαλοστομίες, και μάλιστα γενικόλογες. Αυτές περίσσεψαν. Τι έλειψε; 

Η παρουσίαση ενός στοχευμένου προγράμματος κυρίως στη γενική οικονομική πολιτική, αφού δεν παρουσιάστηκε κανένα συγκεκριμένο μέτρο πολιτικής που θα μπορούσε να συζητηθεί και να γίνει ένας διάλογος με επιχειρήματα και πάνω σε ουσιαστικά δεδομένα. 

 

Ο Μητσοτάκης, στην εμφάνισή του στο συνέδριο, εξαντλήθηκε σε μια οριζόντια αυτοκριτική της μεταπολίτευσης, χωρίς να εμβαθύνει, αλλά κυρίως για να αντεπιτεθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, τονίζοντας χαρακτηριστικά:

«Λαϊκισμός, κρατισμός, πελατειακό κράτος, αναξιοκρατία, οικογενειοκρατία, γραφειοκρατία, ασθενείς θεσμοί, παρέμβαση στη Δικαιοσύνη, κίτρινος Τύπος, διαφθορά. Αυτές είναι μερικές από τις παθολογίες της μεταπολίτευσης για τις οποίες φέρουν ευθύνη όλα τα πολιτικά κόμματα, και πρέπει να έχουμε το θάρρος να το λέμε, δεν εξαιρώ και το δικό μας. Της Μεταπολίτευσης που είχε αναρίθμητα καλά, αλλά τα οποία σε κρίσιμες στιγμές δεν τα υπερασπιστήκαμε. Έχουμε και γι’ αυτό ευθύνες. Και έτσι επιτρέψαμε σε τυχοδιώκτες να εμφανιστούν ως δήθεν εκφραστές του νέου που θα μας λύτρωνε από τα δεινά του παλιού πολιτικού συστήματος».

 

Γενικά στο συνέδριο, εκτός του ότι αποσπάστηκε η συναίνεση του σώματος σε μια σειρά νεοφιλελεύθερες επιλογές όπως η ιδιωτική Ανώτατη Εκπαίδευση, η υγεία το νυν υπέρ πάντων προβάδισμα της επιχειρηματικότητας απέναντι στην εργασία, η ιδιωτικοποίηση της αποκομιδής σκουπιδιών, μια σειρά αλλαγών στη Δημόσια Διοίκηση, οι ιδιωτικές επενδύσεις και βέβαια η αυστηροποίηση στα ζητήματα δημόσιας τάξης και ασφάλειας. Με οδηγό λοιπόν την πλήρη δεξιά στροφή ο Μητσοτάκης αναφέρθηκε επιδερμικά στο ζήτημα της ανανέωσης, δίνοντας ραντεβού την περίοδο που θα στήνονται τα ψηφοδέλτια. 

Η πρόθεσή του λοιπόν είναι οι μισοί που θα αναφέρονται στο ψηφοδέλτιο να είναι υποψήφιοι για πρώτη φορά και σε κάθε ψηφοδέλτιο ανά εκλογική περιφέρεια να μετάσχει τουλάχιστον ένα πρόσωπο εκτός κόμματος με διάκριση επαγγελματική, επιστημονική ή επιχειρηματική στην τοπική κοινωνία. Οι νυν βουλευτές διαχειρίζονται με φαινομενική ψυχραιμία, αλλά υπόγεια αναστάτωση τις πληροφορίες ότι θέλει στις επόμενες εκλογές, αν είναι πρώτο κόμμα να έχει 70 με 80 νέους βουλευτές που θα αναφέρονται στον ίδιο και θα είναι «μουτζαχεντίν» του νεοφιλελευθερισμού, προκειμένου να προχωρήσουν το μεταρρυθμιστικό σχέδιο που ο ίδιος προωθεί. 

 

Και για να κρατήσουν «αναμμένες» τις μηχανές σε κόμμα και Κοινοβουλευτική Ομάδα, επανήλθε η εσπευσμένη προσφυγή στις κάλπες ως σενάριο Τσίπρα. Στους διαδρόμους του συνεδρίου, που γέμισε μόνο όταν μίλησαν ο Μητσοτάκης και οι πρώην πρωθυπουργοί, έδιναν και έπαιρναν τα στοιχήματα ότι το νέο εκλογικό ορόσημο είναι ο Σεπτέμβρης του 2018, με δεδομένο ότι στις 18 Αυγούστου ολοκληρώνεται τυπικά το υφιστάμενο πρόγραμμα με τους δανειστές.