Οι κριτικές στη μουσική συνήθως δεν επηρεάζουν το κοινό, με αποτέλεσμα άλμπουμ που έχουν δεχτεί αρνητική κριτική να απογειώνονται στα τσαρτ.

Αυτά είναι τα άλμπουμ εκείνα που έχουν διχάσει κοινό και κριτικούς, σύμφωνσα με το Business Insider.

1. The Cult – «Beyond Good & Evil» (2001)

Βαθμολογία κριτικών: 60/100

Βαθμολογία κοινού: 9/10

Διαφορά: 30%

Τι είπαν οι κριτικοί: «Ξεχειλώνοντας τα όρια της ηλιθιότητας, των κλισέ και της αναβίωσης -της παλιάς σχολής- του rock ‘n’ roll». (Μοjo)

2. Aσάντι – «Chapter II» (2003)

Βαθμολογία κριτικών: 51/100

Βαθμολογία κοινού: 8.2/10

Διαφορά: 31%

Τι είπαν οι κριτικοί: «Υπάρχουν τόσες πολλές βλακώδεις μουσικές σφήνες ανάμεσα στα κομμάτια, που αναρωτιέσαι αν έχεις συντονιστεί τυχαία σε κάποιον τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό». (Q Magazine)

3. Μισέλ Μπραντς – «Hotel Paper» (2003)

Βαθμολογία κριτικών: 57/100

Βαθμολογία κοινού: 8.8/10

Διαφορά: 31%

Τι είπαν οι κριτικοί: «Ακούγοντας το άλμπουμ, είναι δύσκολο να μην παρατηρήσεις ότι όλα τα τραγούδια ακούγονται όμοια και ακριβώς ίδια με εκείνο το κομμάτι που τραγουδούσε η Αβρίλ Λαβίν για το αναθεματισμένο εκείνο κρύο βράδυ (σ.σ. αναφέρεται στο κομμάτι “I’m With You”». (Rolling Stone)

4. Κριστίνα Αγκιλέρα – «Stripped» (2002)

Βαθμολογία κριτικών: 55/100

Βαθμολογία κοινού: 8.7/10

Διαφορά: 32%

Τι είπαν οι κριτικοί: «Η νέα Μαράια (Κάρεϊ) παίρνει τα αντικαταθλιπτικά της και ηχογραφεί ένα ποτ πουρί απομιμήσεων ημι-ποπ τραγουδιών». (Village Voice )

5. Μάικλ Τζάκσον – «Invincible» (2001)

Βαθμολογία κριτικών: 51/100

Βαθμολογία κοινού: 8.3/10

Διαφορά: 32%

Τι είπαν οι κριτικοί: «O Jackson έχει ζήσει μια παράξενη, εκτροχιασμένη ζωή γεμάτη μυστήριο και τραγωδία, αλλά μετά από μια τόσο μεγάλη απουσία, το “Invincible” μοιάζει απελπιστικό και χωρίς σκοπό». (The AV Club)

6. Billy Idol – «Devil’s Playground» (2005)

Βαθμολογία κριτικών: 52/100

Βαθμολογία κοινού: 8.4/10

Διαφορά: 32%

Τι είπαν οι κριτικοί: «Το καλογυμνασμένο σώμα και η σαγηνευτική έκφραση δεν έχουν εξαφανιστεί παρά την ηλικία του, αλλά ούτε επίσης και η πεποίθησή που έχει ότι τραγουδώντας πανκ ροκ είναι κάτι που τον κάνει αυτόματα και frontman στην ορχήστρα του Σατανά». (The Guardian)

7. Duran Duran – «Astronaut» (2004)

Βαθμολογία κριτικών: 52/100

Βαθμολογία κοινού: 8.4/10

Διαφορά: 32%

Τι είπαν οι κριτικοί: «Η πομπώδης εκδοχή της funk-pop συναντά μια τρομερά ξεπερασμένη εκδοχή της electronica». (Blender)

8. Stereophonics – «Pull The Pin» (2007)

Βαθμολογία κριτικών: 46/100

Βαθμολογία κοινού: 7.8/10

Διαφορά: 32%

Τι είπαν οι κριτικοί: «Κάθε τραγούδι αγκομαχάει με έναν “υδάτινο” ρυθμό ενώ οι ξύλινες μελωδίες του Τζόουνς εκλιπαρούν να κερδίσουν την προσοχή σου». (Pitchfork)

9. Ρότζερ Γουότερς – «In The Flesh» (2000)

Βαθμολογία κριτικών: 55/100

Βαθμολογία κοινού: 8.7/10

Διαφορά: 32%

Τι είπαν οι κριτικοί: «Τα ύπουλα στροβιλίσματα των φόβων, της παράνοιας και της απέχθειας του Γουότερς σε κάνουν να δυσανασχετείς, ανεξάρτητα από το πόσο επιβλητική είναι η σύνθεση». (Q Magazine)

10. Σόφι Έλις – «Make a Scene» (2011)

Βαθμολογία κριτικών: 53/100

Βαθμολογία κοινού: 8.6/10

Διαφορά: 33%

Τι είπαν οι κριτικοί: «Το μεγαλύτερο μέρος του δίσκου είναι ποπ μουσική πολυκαταστήματος, κάτι που μάλλον κοστίζει ακριβά να το πετύχεις, αλλά τελικά ακούγεται θλιβερά φθηνό ως αποτέλεσμα». (The Guardian)