Σε περίπτωση κλιμάκωσης της έντασης, η Ελλάδα σε ποιες χώρες πρέπει να προστρέξει για βοήθεια; Να το θέσουμε αλλιώς: από ποιες χώρες οι Έλληνες πολίτες θεωρούν ότι μπορεί να υπάρξει μια πιθανή υποστήριξη;  Για παράδειγμα από την Βενεζουέλα; Θα προστρέξουμε στον τόσο αγαπητό μας Μαδούρο για να μεσολαβήσει με το τεράστιο διεθνές του κύρος υπέρ των εθνικών μας δικαίων;

Με ποιες χώρες οφείλουμε να επιδιώκουμε στρατηγικές συμμαχίες και με το σκεπτικό ότι δεν είμαστε η μοναδική χώρα στο κόσμο  που οι υπόλοιπες της χρωστάνε  προστασία και προδέρμ…    

Επειδή είχε προταθεί το 2015 το θέμα της αξιοπρέπειας από το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το σωστό είναι να αποκλείσουμε την παρέμβαση της Ευρώπης των μονοπωλίων, της Ευρώπης που καταψηφίσαμε προς χάριν  του Τσίπρα στο δημοψήφισμα με τους χορούς και τα νταούλια. 

Κρατάμε λοιπόν το γερό χαρτί Μαδούρο!

Φυσικά για τους Αμερικανούς δεν γίνεται κουβέντα.  Όταν αποσοβήσανε την κατάληψη των Ιμίων από τον τουρκικό στρατό, όλο το πάνσοφο έθνος με την ενορχήστρωση του πατριωτικού αντιπολιτευόμενου πολιτικού συστήματος, έβριζε τον Σημίτη ως προδότη γιατί τόλμησε να εκφράσει τις ευχαριστίες του στην αμερικανική κυβέρνηση που μας έσωσε κυριολεκτικά με την μεσολάβησή της.  

Σήμερα γκρινιάζουμε διότι η Αμερική κρατά ίσες αποστάσεις και δεν μας στηρίζει. Τώρα, τι σόι αξιοπρέπεια είναι αυτή, να διαδηλώνουμε σε όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης κραυγάζοντας «Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι» και να ζητάμε από τους φονιάδες να μας βοηθήσουν, είναι ένα ζήτημα  της ψυχιατρικής των λαών…   

Αλλά και πάλι δεν τρέχει τίποτα, έχουμε τους Ρώσους, άσχετα αν ποτέ μα ποτέ δεν προσέφεραν την παραμικρή βοήθεια στην χώρα μας. Γενικά, στην Ελλάδα θεωρείται διαχρονικά ότι οι Ρώσοι είναι σύμμαχοί μας και μας αγαπούν για την …ορθοδοξία μας. Έτσι γουστάρουμε, έτσι πιστεύουμε. Άλλο ένα ζήτημα της ψυχιατρικής για βαριά περιστατικά.

Θα μας εξηγήσει κανείς γιατί αυτή η κυβέρνηση έφερε τον Ερντογάν στη χώρα μας  και γιατί μετά από τις προφανώς αποτελεσματικές σκληρές διαπραγματεύσεις παρατηρείται αυτή η κλιμάκωση της έντασης που έφτασε σε οριακό σημείο;

Τι διαπραγματεύτηκαν επί τέλους; Τι διαπραγματεύονται στα Σκόπια αυτοί οι πρόθυμοι αριστεροί διεθνιστές; Την παγκόσμια ειρήνη, την αδελφοσύνη μεταξύ των λαών; Τι ακριβώς;

Μέσα σ’ αυτό το διχασμένο και ανθρωποφάγο πολιτικό περιβάλλον είναι δυνατόν να υπάρξει εθνική στρατηγική; Αφήστε που σ’ αυτήν την κρίσιμη κατάσταση ηγείται του Υπουργείου Αμύνης ο Πάνος Καμμένος…  Επί τέλους, δεν λυπάται κανείς αυτή τη χώρα;  

Κάποια στιγμή, δεν γίνεται, θα πληρώσουμε …και θα είναι και δίκαιο.  Ευχόμαστε, όχι τώρα.