Η απόσυρση των ΗΠΑ από τη συμφωνία των «5+1» χωρών για τα πυρηνικά του Ιράν ανοίγει μια νέα επικίνδυνη περίοδο στη Μέση Ανατολή. Ο Τραμπ αποφάσισε να ικανοποιήσει το αίτημα των δύο κύριων συμμάχων του στην περιοχή, της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ, για περιορισμό της ισχύος του Ιράν βάζοντας σε ρίσκο όχι μόνο την περιφερειακή ασφάλεια, αλλά – αναλόγως του πώς θα εξελιχθεί αυτή η αντιπαράθεση – ακόμη και την αξιοπιστία της χώρας του και του ιδίου.

Παράλληλα με την απόφασή του αυτή άνοιξε ένα ακόμη πεδίο αντιπαράθεσης με τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές δυνάμεις – Μ. Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία –, οι οποίες, στο όριο των δυνατοτήτων τους, θα επιχειρήσουν το επόμενο εξάμηνο (έως ότου δηλαδή εφαρμοστούν οι κυρώσεις κατά του Ιράν) να διατηρήσουν ζωντανή τη συμφωνία της εποχής Ομπάμα είτε στο σύνολό της είτε κατά ένα μεγάλο μέρος της.

● Το Ιράν – είναι αλήθεια – είχε μπει για τα καλά στο ρουθούνι Σαουδαράβων, Ισραηλινών και Αμερικανών.

● Του αναλογεί το ένα τρίτο της παγκόσμιας ημερήσιας προσφοράς πετρελαίου.

● Ελέγχει την κυβέρνηση του Ιράκ.

● Ελέγχει τις δυνάμεις των σιιτών ανταρτών στην Υεμένη, οι οποίοι αποτελούν έναν μπελά διαρκείας για τη Σαουδική Αραβία.

● Έκανε επίδειξη δύναμης στον Λίβανο με τη νίκη της Χεζμπολάχ στις πρόσφατες εκλογές και τη σιιτική πλειοψηφία που επετεύχθη στη Βουλή.

● Έχει κατοχυρώσει σημαντικές θέσεις στη Συρία, όπου ο υποστηριζόμενος από την Τεχεράνη Μπασάρ Αλ Άσαντ σταθεροποιείται ύστερα από επτά χρόνια εμφυλίου.

● Έχει συμπήξει μια σταθερή συμμαχία με τη Ρωσία και μια πιο επισφαλή με την Τουρκία, η οποία βρίσκεται στον προθάλαμο του «άξονα του κακού» και αντλεί σημαντική πολιτική και διπλωματική υπεραξία από την τριαδική αυτή συμμαχία.

● Αποτελεί μια από τις χώρες που αντιτίθενται στη δημιουργία ενός ισχυρού κουρδικού κράτους λόγω της κουρδικής μειονότητας στο έδαφός του.

Για όλους αυτούς τους λόγους είναι προφανές ότι η απόφαση του Τραμπ να αποσυρθεί από τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν ελάχιστα σχετίζεται με την αδύναμη εικασία ότι η Τεχεράνη δεν τηρεί τα υπεσχημένα. Εξ άλλου η Διεθνής Επιτροπή για την Ατομική Ενέργεια, οι διεθνείς θεσμοί επίβλεψης, η ισχυρότατη αμερικανική παρουσία στην περιοχή και τα ζωτικής σημασίας οικονομικά οφέλη για το Ιράν πρακτικά ελαχιστοποιούν τη δυνατότητά του να κινηθεί αντισυμβατικά.

Συνεπώς θα πρέπει να δούμε το δεύτερο σκέλος του σκεπτικού του Προέδρου των ΗΠΑ, το οποίο αφορά την περιφερειακή ισχύ του Ιράν και την ανάγκη περιορισμού της. Αυτή είναι μια καταφανώς ισχυρότερη ερμηνεία για την απόφαση του Τραμπ.