Μέσα στον ζόφο της καταστροφής από τις φονικές πυρκαγιές, η ματιά της κοινωνίας δεν κατάφερε να εστιάσει στις φωτεινές εξαιρέσεις: τους ανθρώπους που έγκαιρα, οργανωμένα και με ασφάλεια εκκένωσαν τις παιδικές κατασκηνώσεις στην περιοχή του Ματιού, οδηγώντας 621 παιδιά στα σπίτια τους άθικτα από τα κύματα φωτιάς.

 

Οι έμπειρες Ένοπλες Δυνάμεις, ο «ετοιμοπόλεμος» Δήμος Αθηναίων και το – πάντα παρόν, με πολυετή εθελοντική παρουσία, στην πρόληψη και αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών – Σώμα Ελλήνων Προσκόπων λειτούργησαν υποδειγματικά, σε άμεση και πλήρη συνεργασία με τις αστυνομικές αρχές, αλλά και με τους γονείς των παιδιών, τους οποίους, π.χ., οι πρόσκοποι εγκαίρως ειδοποίησαν να μην πάρουν το ρίσκο να τρέξουν κοντά στα παιδιά.

 

Χάρη στην ετοιμότητα όλων των υπευθύνων των κατασκηνώσεων, όχι μόνο τα παιδιά επέστρεψαν ασφαλή – παρ’ ότι το ανεξέλεγκτο τέρας της φωτιάς κατάπινε τα πάντα γύρω του –, αλλά και οι γονείς παρέμειναν μακριά από το πύρινο μέτωπο.

 

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία για να αντιληφθούμε τι θα συνέβαινε αν μερικές ακόμη εκατοντάδες αυτοκίνητα, με τουλάχιστον έναν ή δύο επιβάτες, έσπευδαν στην περιοχή της πυρκαγιάς, αυξάνοντας το ήδη τεράστιο ρίσκο όχι μόνο για τους γονείς των μικρών κατασκηνωτών, αλλά και για τους κατοίκους και τους επισκέπτες που επιχειρούσαν να απεγκλωβιστούν από τη φλεγόμενη περιοχή.

 

Όσο περισσότερο κάποιος διαπιστώνει την ανετοιμότητα, τη σύγχυση, την ανεπάρκεια και την αυθαιρεσία κράτους, τοπικής αυτοδιοίκησης και κοινωνίας, τόσο περισσότερο εκτιμά τις εξαιρέσεις: αυτούς που στον κίνδυνο αντιπαρατάσσουν ετοιμότητα, οργάνωση, ψυχραιμία και αίσθηση κοινωνικού καθήκοντος. Ας πάρουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι το μήνυμα που τους αναλογεί.