Σοβαρό ατύχημα είχε ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Νότης Μαυρουδής στο Παλαιό Φάληρο, με αποτέλεσμα να βρεθεί στο νοσοκομείο.

 

Ο συνθέτης έπεσε σε πεζοδρόμιο, έσπασε τον γοφό του και στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ και υποβλήθηκε σε αρθροπλαστική ισχίου.

 

Ο ίδιος ο Νότης Μαυρουδής περιέγραψε την περιπέτειά του μέσω ανάρτησής του στο Facebook, την οποία τιτλοφόρησε «ΑΘΛΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ»:

 

«Ήρθε η στιγμή που θέλω να το πω και δημόσια· απ’ όσο γνωρίζω εξακολουθεί βεβαίως η έννοια του πεζοδρομίου να σημαίνει χώρος του πεζού, του περιπατητή. Όμως γνωρίζουμε όλοι μας πως τα πεζοδρόμια της ελληνικής επικράτειας, όλων των δήμων, είναι μια ακραία τριτοκοσμική πραγματικότητα!

 

Ξηλωμένες πλάκες, κακές κατασκευές, καταστροφές από παρκαρισμένα αυτοκίνητα, δενδροφυτεύσεις άνευ σχεδίου και προοπτικής, έχουν γίνει ο φόβος και ο τρόμος ενός ολόκληρου κόσμου (γυναίκες με τα καροτσάκια των μωρών τους, ηλικιωμένοι, άνθρωποι με ειδικές ανάγκες κλπ).

 

Σε ένα τέτοιο πεζοδρόμιο στο Παλαιό Φάληρο, στις 10/12, σκόνταψα, έπεσα και τσακίστηκα σπάζοντας το δεξιό γοφό μου. Οι συνέπειες: ΚΑΤ, άμεση επέμβαση με ολική αρθροπλαστική ισχίου, μεταγγίσεις αίματος, επίπονες φυσικοθεραπείες, ενέσεις, αρτηριακές παροχές, οροί, νοσοκομειακό περιβάλλον, ιατρικό προσωπικό ευτυχώς πάντα πρόθυμο να εξυπηρετήσει

 

Ένα περιβάλλον καθόλου συμβατό με τις μέρες των Χριστουγέννων, ξεκίνησε από τα προβληματικά μας πεζοδρόμια τα οποία στην χώρα μας ΔΕΝ ΕΙΝΑ ΠΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ αλλά για πάσης άλλης χρήσης ιδιότητες. Τα πεζοδρόμια είναι ο ακαταλληλότερος τόπος για τον πολίτη. Είναι η ντροπή των δήμων, των υπουργείων, των πόλεων και της δήθεν «προστασίας» του πολίτη, ο οποίος δικαιούται —οπωσδήποτε—τουλάχιστον— να περπατά με ασφάλεια.

 

Η άτυχη δική μου στιγμή, είναι μια από τις τόσες (αμέτρητες) καθημερινές περιπτώσεις που καταλήγουν σε νοσοκομεία, φάρμακα, χειρουργεία, θεραπείες και τα συν αυτώ.

 

Λέω λοιπόν στους αναγνώστες μου, πως η… αποχή μου από τις αναρτήσεις μου για μεγάλο διάστημα, οφείλεται σε αυτή την άθλια πεζοδρομιακή μας κατάσταση, η οποία με έχει περιορίσει στο στενό και στενάχωρο πλαίσιο ενός κρεβατιού…».