«Διαλύτης, ο». Σύμφωνα με το Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής η λέξη περιγράφει την ουσία που χρησιμοποιείται για τη διάλυση άλλων ουσιών, δηλαδή για τη δημιουργία διαλύματος.

Πιο κοινός διαλύτης είναι το νερό, κάτι που… επιβεβαιώνεται και στην περίπτωση του Κινήματος Αλλαγής. Το κόμμα του οποίου ηγείται η Φώφη Γεννηματά προσπαθεί να μην αφήσει το… νερό των Πρεσπών να το βυθίσει ακόμη περισσότερο, γι’ αυτό και η επικεφαλής του Κινήματος έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να συγκρατήσει τα διαλυτικά φαινόμενα που προκαλεί η συμφωνία με την ΠΓΔΜ.

 

Μπροστά στον κίνδυνο της βύθισης, και ενώ βρισκόμαστε, επί της ουσίας, σε προεκλογική περίοδο, η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής του ΚΙνήματος Αλλαγής αφήνει πίσω τις (πάλαι ποτέ) προσκλήσεις για τη συγκρότηση μιας ευρύτερης πολιτικής συμμαχίας των κομμάτων του προοδευτικού χώρου και προχωρά στην κλασική συνταγή του ενιαίου φορέα.

Την απόφαση αυτή φέρονται να στηρίζουν και πολλά στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη που μάλλον διαπιστώνουν ότι τα ρήγματα στην αρχιτεκτονική της Κεντροαριστεράς είναι δύσκολο να «μπαζωθούν», με αποτέλεσμα το οικοδόμημα του Κινήματος Αλλαγής να έχει φτάσει στα όριά του.

 

Άλλωστε ο χρόνος πιέζει και οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το Κίνημα Αλλαγής συμπιεσμένο, πολύ πιο χαμηλά από τις φιλοδοξίες της Φώφης Γεννηματά και των στελεχών του, αν και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η πρόεδρος, με «σκληρό ροκ» απέναντι στον πρωθυπουργό, επιχειρεί να δείξει ότι το κόμμα της μπορεί να γίνει ρυθμιστής των εξελίξεων και ότι ασκεί δυνατή αντιπολίτευση.

 

Η απόφαση που έλαβε η Κεντρική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ, την περασμένη Κυριακή, για υπερψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών, ανάβοντας το «πράσινο φως» στον Θανάση Θεοχαρόπουλο για θετική ψήφο στην κρίσιμη ψηφοφορία στη Βουλή, αποτέλεσε τον καταλύτη προκειμένου να «τρέξουν» οι εξελίξεις στην Κεντροαριστερά. Η Γεννηματά έθεσε εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας τον Θεοχαρόπουλο και μετά, ως απάντηση στις ισχυρές αναταράξεις που κλυδωνίζουν το Κίνημα Αλλαγής το τελευταίο διάστημα, επέλεξε τη φυγή προς τα εμπρός.

 

Στοχεύοντας να δώσει τέλος στον πολυκομματικό χαρακτήρα του Κινήματος Αλλαγής, με τη δημιουργία ενός ενιαίου φορέα της Κεντροαριστεράς, η Γεννηματά αποφάσισε να προχωρήσει σε έκτακτο πολιτικό και καταστατικό συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής στα τέλη Μαρτίου ύστερα από εκλογή συνέδρων από τη βάση. Το συνέδριο θα εκλέξει τα συλλογικά όργανα του Κινήματος Αλλαγής, ολοκληρώνοντας με αυτό τον τρόπο άμεσα τον ενιαίο φορέα, όπως αναφέρουν τα στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη.

 

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, στην απόφαση της Γεννηματά έπαιξε ρόλο τόσο η απόφαση του Θεοχαρόπουλου να υπερψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών όσο και η συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου (επικεφαλής του ΚΙΔΗΣΟ) στην «Εφημερίδα των Συντακτών», το περασμένο Σάββατο, στην οποία εμφανίστηκε θετικός έναντι της συμφωνίας. Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι για τον ίδιο ακριβώς λόγο (Συμφωνία των Πρεσπών) το Ποτάμι, το καλοκαίρι, είχε αποφασίσει να διαβεί την πόρτα εξόδου και να αποχωρήσει από το Κίνημα Αλλαγής.

 

Σχετικά με τη διαγραφή Θεοχαρόπουλου, σε συνέντευξή της στον ΣΚΑΙ η Γεννηματά τόνισε πως «σεβόμαστε τις διαφορετικές απόψεις. Αποτυπώνονται μέσα στο κόμμα μας. Ο κ. Θεοχαρόπουλος είχε εκφράσει την άποψή του. Τα μέτρα πάρθηκαν γιατί ανακοίνωσε ότι σκοπεύει να ψηφίσει τη Συμφωνία των Πρεσπών. Αυτό από εμάς δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό», υποστηρίζοντας πως η ψήφος στις Πρέσπες αποτελεί στήριξη προς τον Αλέξη Τσίπρα.

 

«Τα κόμματα λειτουργούν στη βάση της πλειοψηφίας. Οφείλουν να σέβονται οι μειοψηφίες τις πλειοψηφικές απόψεις» πρόσθεσε η επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής.

Για όσα υποστήριξε ο Θεοχαρόπουλος περί ανταλλαγμάτων προκειμένου να καταψηφίσει τη συμφωνία των Πρεσπών η Γεννηματά ανέφερε: «Εγώ δεν είμαι Τσίπρας. Δεν κάνω παζάρια. Το αν έχει υπάρξει συμφωνία ανάμεσα σε Τσίπρα – Θεοχαρόπουλο θα φανεί στην πορεία».

 

Για τις θέσεις που εκφράζει ο Παπανδρέου η Γεννηματά απάντησε πως «πάντα οι Σκοπιανοί διεκδικούσαν την εθνικότητα και τη γλώσσα. Και αν τόσο ο κ. Σημίτης όσο και ο κ. Παπανδρέου, που ασχολήθηκαν με το ζήτημα, τα είχαν “δώσει” στην άλλη πλευρά, θα είχε “επιλυθεί” το ζήτημα πολύ νωρίτερα. Δεν το έκαναν όμως. Δεν θέλησαν να τα δώσουν. Ο κ. Παπανδρέου είχε εξαρχής διατυπώσει τη θέση του ότι η συμφωνία των Πρεσπών περιέχει θετικά στοιχεία, ωστόσο επεσήμανε τα μειονεκτήματα σε αυτά τα δύο σημεία».