«Πληρώναμε στην Ελλάδα για δύο λόγους: Με την Ελλάδα υπήρχαν πολύ μακροχρόνιες προ γραμματικές συμφωνίες, και στον τομέα των τηλεπικοινωνιών οι τιμές μειώνονται κάθε τρία, τέσσερα χρόνια στο μισό. Οι Έλληνες όμως δεν επαναδιαπραγ ματεύονταν και δεν ζητούσαν μείωση των τιμών στον βαθμό που το επέβαλλε η αγορά. Από την άλλη θέλαμε να κερδίζουμε νέα συμβόλαια και αυτά τα πετυχαίναμε με πληρωμές…».

«Πληρώναμε στην Ελλάδα για δύο λόγους: Με την Ελλάδα υπήρχαν πολύ μακροχρόνιες προ γραμματικές συμφωνίες, και στον τομέα των τηλεπικοινωνιών οι τιμές μειώνονται κάθε τρία, τέσσερα χρόνια στο μισό. Οι Έλληνες όμως δεν επαναδιαπραγ ματεύονταν και δεν ζητούσαν μείωση των τιμών στον βαθμό που το επέβαλλε η αγορά. Από την άλλη θέλαμε να κερδίζουμε νέα συμβόλαια και αυτά τα πετυχαίναμε με πληρωμές…».

Τάδε έφη Ράινερ Πέτερ Νιντλ, σε κατάθεση στη Γερμανίδα ανακρίτρια (από το βιβλίο «Το Δίκτυο – Φάκελος Siemens» του Τάσου Τέλλογλου).

Ένας εκ των βασικών πρωταγωνιστών της υπόθεσης Siemens, ο υπεύθυνος του τμήματος «συμμόρφωσης με τους νόμους» (τους οποίους… παραβίαζε συστηματικά) Ράινερ Πέτερ Νιντλ, αποκαλύπτει στη Γερμανίδα εισαγγελέα ΜπόιμλερΧερσλ απρο σχημάτιστα τη βασική κακοδαιμονία της ελληνικής δημόσιας διοίκησης. Διαφθορά! Διαφθορά ώς το μεδούλι μιας δημόσιας διοίκησης, απόλυτα ελεγχόμενης και εξαρτημένης από τα κόμ ματα εξουσίας, που κινείται όχι με βάση το συμφέρον των «με τόχων» της, δηλαδή του ελληνικού λαού, αλλά της κορυφής της «πυραμίδας», με την ανοχή και σύμπνοια πολιτικών προσώπων και οργανισμών, ακόμη και προς εξυπηρέτηση των ιδιοτελών επιδιώξεών τους.

Αυτά τα λίγο πολύ γνωστά, αλλά συνήθως αναπόδεικτα, τεκ μηριώνει με στοιχεία, νούμερα, αποδείξεις, μαρτυρίες στο βιβλίο του «Το Δίκτυο – Φάκελος Siemens» ο συγγραφέας του, δημο σιογράφος Τάσος Τέλλογλου.

 

Νοσηρή διαπλοκή

Ο Τέλλογλου σκιαγραφεί μια δεκαετία βαθιάς και νοσηρής διαπλοκής, έναν οχετό διαφθοράς, που διαπότισε σχεδόν όλα τα κλιμάκια της πολιτικής πυραμίδας και τις απολήξεις τους στη διοικητική «πυραμίδα» του δημόσιου τομέα. Σε επίπεδα συναλ λαγής, όπου οι μίζες ονομάζονται «πληρωμές», το φαγοπότι «δώ ρο», το πλιάτσικο της δημόσιας περιουσίας «εκσυγχρονισμός» και η διακίνηση μαύρου χρήματος «επιχειρηματική πρακτική».

Είναι σχεδόν αδύνατο να συγκρατήσει κανείς τα νούμερα:

u Πακτωλός εκατομμυρίων ευρώ (πάνω από 57 εκατ. στην Ελλάδα) που διακινήθηκαν από βαλίτσες μέχρι θυρίδες για να φτάσουν στους τελικούς αποδέκτες (κόμματα και υπηρεσιακούς παράγοντες).

u Εκατοντάδες εταιρείες δευτέρου και τρίτου επιπέδου (Placid Blue, Martha Overseas, Fiberlite LLC κ.ά.) που επινόησαν και ίδρυσαν σε δεκάδες φορολογικούς παραδείσους οι υπεύθυνοι της μητρικής Siemens για «να χαθούν τα χάρτινα ίχνη του χρήμα τος».

u Λεπτομέρειες σε χιλιάδες σελίδες δικογραφίας που ερεύνησε ο συγγραφέας σε Γερμανία, Λιχτενστάιν και Ελλάδα για να προ σεγγίσει την ουσία της υπόθεσης. u Πάμπολλες συνεντεύξεις προσώπων (Γερμανών και Ελλήνων) που πήραν μέρος στη διαδρομή του μαύρου χρήματος.

Αξίζει να σταθούμε μόνο σε ορισμένα από τα περιστατικά δια φθοράς, ενδεικτικά του μεγάλου πάρτι που πλήρωσε ο ελληνικός λαός, μέσω των ζημιών που υπέστησαν οι κρατικές εταιρείες (ΟΤΕ, ΟΣΕ) και το ελληνικό Δημόσιο δίνοντας προνομιακές συμ βάσεις στη Siemens. Το βιβλίο του Τάσου Τέλλογλου, τεκμηριω μένο έως την τελευταία του λέξη και βασισμένο σε καταθέσεις, μαρτυρίες, συνεντεύξεις του με τους πρωταγωνιστές της υπό θεσης, από κάθε άποψη αποδει κνύεται διαφωτιστικό:

1Για την προϊστορία της μίζας στις ελληνικές τηλεπι κοινωνίες και στις μεταφορές (ΟΤΕ, ΟΣΕ) από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, την εναλλαγή των κυβερνήσεων το 198990 που ετεροκαθόριζαν τους όρους επιρροής και ανταγωνισμού, την κυβέρνηση «εθνικής ενότητας», την κυβέρνηση Μητσοτά κη, την επιστροφή του ΠΑΣΟΚ το ’93, την κυβέρνηση Σημίτη και τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μέχρι και τις τελευταίες κυβερνήσεις Καραμανλή…

2Για τους τρόπους με τους οποίους πολυεθνικές φέρνουν τον διεθνή ανταγωνισμό στα μέτρα τους. Παρά την εισαγωγή της στο χρηματιστήριο της Ν. Υόρκης, το 1999, η Siemens όχι μό νο δεν έκοψε τα «μαύρα» ταμεία, αλλά τα «επιστημονικοποίησε» χτίζοντας άπειρα πλοκάμια διακίνησης μίζας.

3Για τα «γκόλντεν μπόις» και τα χρυσοπληρωμένα μεγα λοστελέχη ιδιωτικών κολοσσών, που με κουμπαριές και φιλίες με κρατικούς και κυβερνητικούς παρά γοντες διασφαλίζουν τη συνέχιση των σκανδαλωδών συμβάσεων σε βάρος του Δημοσίου.

Τους έκανε ρόμπα

Αποκαλυπτικός γίνεται επίσης ο τρόπος που οι μεγάλες εταιρείες διαχειρίζονται τον κίνδυνο της πιθανής αποκάλυψης των παράνομων δραστηριοτήτων τους. Ο διαμοιρασμός των στελεχών σε εν δυνάμει «καμένα» και άλλα «απρόσβλητα», αυτά που βρίσκονται πιο κοντά στην καρδιά της επιχείρησης, πρόεδροι, Δ.Σ. «που δεν ξέρουν, δεν είδαν τίποτε».

Γι’ αυτό και ο Ρίχαρντ Σίκατσεκ, ο εντεταλμένος για τις πληρω μές της εταιρείας, γνωστός και ως «άρχοντας των μαύρων ταμεί ων», τους έκανε όλους ρόμπα αποδεικνύοντας ότι η μητρική γνώ ριζε τα πάντα γύρω από τον χορό της μίζας και τον ενθάρρυνε, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε διάφορες άλλες χώρες (Τουρκία, Αρμενία, Ιταλία κ.λπ.).

Τέλος, η ελληνική Δικαιοσύνη γίνεται κυριολεκτικά «ρόμπα» καθώς, από το 2006 που έσκασε η υπόθεση μέχρι σήμερα, μόνο λιγοστά αποκόμματα εφημερίδων και ελάχιστες μη ουσιώδεις καταθέσεις των λίγων μαρτύρων που εξετάστηκαν στη Γερμανία, αποτελούν τη δικογραφία με την οποία θα διωχθούν περί τα 40 άτομα, που φέρονται αναμεμειγμένα στις ελληνικές μίζες. Χώρια ότι κάποιοι αρχιμιζαδόροι το έσκασαν νύχτα για Γερμα νία και Αργεντινή πριν το τότε υπουργείο Εξωτερικών μυριστεί (;) τι θα έκαναν. Όταν το ήξερε όλος ο ελληνικός λαός…

Ταυτόχρονα, όμως, το βιβλίο του Τέλλογλου θέτει και μερικά μακροεπιστημονικά δεδομένα, άξια εκμετάλλευσης από τους ιστορικούς των επιχειρήσεων.

1Ο τρόπος που οι επιχειρήσεις ορίζουν τον χώρο, επενδύ οντας σε «καλλιέργεια κλίματος» και λόμπινγκ, ανάλογα με το «έδαφος» και το πολιτιστικό επίπεδο κάθε περιοχής. Στο Λιχτενστάιν κάνουν δωρεές σε ιδρύματα, στην Ελλάδα πληρωμές σε κόμματα με βαλίτσες, στη Νιγηρία απλώς λαδώνουν τον φύ λαρχο πρόεδρο και καθαρίζουν. Είναι θέμα βαθμού εμπέδωσης των… δημοκρατικών θεσμών σε κάθε χώρα, βλέπετε…

2 Ο τρόπος με τον οποίο οι εθνικές αρχές απονομής δι καιοσύνης υποθάλπουν με εθνικά κριτήρια υπερεθνικούς εγκληματίες. Η Γερμανίδα ανακρίτρια προσφέρει αμνηστίες και καλύψεις διαφόρων ειδών για να πετύχει διαφάνεια για ό,τι έγινε στη Γερμανία. Η συνάδελφός της στην Ελβετία ενδιαφέρεται μό νο στον βαθμό που θα πληγεί το κύρος των ελβετικών τραπεζών από την υπόθεση. Και η ελληνική Δικαιοσύνη… ενδιαφέρεται μόνο για να πετάξει τον φάκελο γρήγορα στο αρχείο. Και μέχρι σήμερα έχει βαθιά μεσάνυχτα.

3Η παγκοσμιοποιητική διάσταση της διαφθοράς, που καθιστά σχεδόν αδύνατο τον έλεγχο, που ακόμη και όταν ασκείται είναι αποσπασματικός, υποτυπώδης, ώστε να διασώζο νται τα προσχήματα. Η ουσία παραμένει η ίδια. Η επιτροπή κεφα λαιαγοράς των ΗΠΑ επέβαλε εξοντωτικά πρόστιμα στη Siemens βγάζοντας από τη μέση έναν ικανό ανταγωνιστή.

Από το 1999 που η Siemens έπρεπε να μπει στον χορό του «τίμιου ανταγωνισμού» λόγοι επιβίωσής της την εξανάγκασαν να στήσει το παράνομο δίκτυο και να εντείνει τις παράνομες πληρω μές. Ο Σίκατσεκ σημείωνε ότι τα «μαύρα ταμεία» συνδέονταν «με τη διατήρηση 20.000 θέσεων εργασίας και τζίρο 2 δισ. ευρώ»! Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη…