Έχουν ήδη γραφτεί πολλά και σε ελάχιστο χρόνο για την απόφαση της κας Γεννηματά να θέσει ουσιαστικά εκτός κοινοβουλίου τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Έναν πολιτικό που από το 2015 και δώθε όταν μιλούσε στο κοινοβούλιο, έσπαγε ρεκόρ τηλεθέασης το κανάλι της Βουλής! Οι τοποθετήσεις του Βενιζέλου στο εν λόγω διάστημα δεν αποτέλεσαν μόνο την αιχμή του αντιπολιτευτικού δόρατος εναντίον του καθεστωτικού κυβερνητικού μορφώματος, ούτε μόνο ασπίδα των θεσμών του πολιτεύματος, όσο μια αισθητική διαφυγή από την ασχήμια, τη χυδαιότητα, την ευτέλεια, την μιζέρια και την κοινοβουλευτική αφασία. Οι τοποθετήσεις του Βενιζέλου στο κοινοβούλιο έσωσαν την χαμένη τιμή και υπόληψη του κοινοβουλευτισμού. 

Αλλά και στα επίσης μαύρα χρόνια που προηγήθηκαν, ο Βενιζέλος ήταν αυτός που έδωσε αγώνες πραγματικούς για να κρατήσει ζωντανή την ανάσα της χώρας έχοντας μάλιστα την τραγική επίγνωση του βέβαιου τιμήματος των κατηγοριών και της αγνωμοσύνης που θα  εισέπραττε. 
Στα χρόνια της κρίσης, ο Βενιζέλος υπήρξε ο πλέον δημοφιλής στόχος όλου του φάσματος του εθνολαϊκίστικου συρφετού, του ακροαριστεροδέξιου κανιβαλισμού. Ταυτόχρονα, υπήρξε ο άνθρωπος εκείνος που παρέμεινε ακλόνητος απέναντι στην προσπάθεια δαιμονοποίησης και κατασυκοφάντησής του. Ένας  υπέρμαχος του ορθολογισμού και της λογικής που με υποδειγματικό ύφος και ήθος αντιμετώπισε  τον εκτσογλανισμό της πολιτικής από το μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. 

Δείγμα του υψηλού ήθους αλλά και του αισθήματος ευθύνης απέναντι στην χώρα είναι το ότι ενώ κατηγορήθηκε με πρωτοφανή σφοδρότητα, απ’ όλο το αφιονισμένο για εξουσία, αντιμνημονιακό λεφούσι και τον αρχιλαϊκιστή ηγέτη του, Αλέξη Τσίπρα με την συνδρομή του Πάνου Καμμένου, προσήλθε όταν εκλήθη ανερυθρίαστα από τον ίδιο τον Τσίπρα και υπεράσπισε το ελληνικό δημόσιο στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Για την ιστορία, το «βαρίδι» καταθέτει ακόμα, μαχόμενος υπέρ των συμφερόντων της χώρας…    

Βέβαια, ο Βενιζέλος δεν είναι ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος εξέχων πολιτικός που εισπράττει γενναίες δόσεις αγνωμοσύνης. Το ζήτημα που προκύπτει δεν είναι η συνολική προσφορά του Βενιζέλου αλλά ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκε από την ίδια του την παράταξη.  Μια ανακοίνωση με ιστορικές ανακρίβειες αποτελεί δείγμα προχειρότητας που προσβάλει την Δημοκρατική Παράταξη: «Δεν είθισται σε κανέναν πολιτικό χώρο να ηγούνται οι πρώην πρόεδροι»… Στην πρόσφατη ιστορία της μεταπολίτευσης, ο Ευάγγελος Αβέρωφ ηγήθηκε δις του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΝΔ, τρεις φορές ο  Μιλτιάδης Έβερτ και δυο η Αλέκα Παπαρήγα στο ΚΚΕ. Αυτό θα μπορούσε μεταξύ άλλων να είναι και μια εξήγηση του γιατί η ΝΔ κράτησε και επανέκαμψε θριαμβευτικά ως κόμμα – αντίθετα με το ΠΑΣΟΚ. Η κα Γεννηματά πήρε μιαν απόφαση η οποία υπερβαίνει τα πλαίσια του κόμματός της και πλήττει την καρδιά του κοινοβουλίου. Το ότι ο Βενιζέλος θα απουσιάσει από την επόμενη βουλή, είναι μια ήττα του κοινοβουλευτισμού. Αντ’ αυτού η Δημοκρατική Παράταξη θα προτάξει τα στήθη της Βάνας Μπάρμπα για την τελική νίκη! 

Χαραμάδα ελπίδας παραμένει το ότι ο Ευάγγελος Βενιζέλος συνεχίζει -όπως μας υποσχέθηκε- τον πολιτικό του βίο ως ενεργός πολίτης και όχι ως σιωπηλός αναχωρητής – κι αυτό το υπογραμμίζουμε σαν υπόσχεση ελπίδας για τον τόπο, τους πολίτες, την πολιτική, τους θεσμούς και την πολύπαθη Δημοκρατική Παράταξη.