Από το 2012 μέχρι και σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ ανέπτυξε όλο τον πολιτικό του σχεδιασμό στην τυφλή σύγκρουση, στον καταγγελτικό λόγο, στον διχασμό. «Ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν!», ήταν το σύνθημά τους. Δεν επεδίωξαν καμιά συναίνεση παρά μόνο την τυφλή σύγκρουση με όλα τα μέσα: την κατασυκοφάντηση, τους τραμπουκισμούς, τις καταστροφές, την κατ’ εξακολούθηση εξαπάτηση, τις βίαιες επιθέσεις εναντίον του κοινοβουλευτισμού, έργω και λόγω. Συνέπλευσε αρμονικά  με την ίδια τακτική μαζί με την Χρυσή Αυγή, την άλλη πολιτική συνιστώσα που αυγάτισε λόγω της κρίσης και της ακρισίας, του λαϊκισμού και της τυφλής εκδίκησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, σε όλη τη πορεία προς την εξουσία, χρησιμοποίησε ως ιδεολογικά εργαλεία την βία, την καταστροφολογία, την διαστρέβλωση, την ολοκληρωτική εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων με κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο. Λοιδόρησε, κανιβάλισε,  κατασυκοφάντησε, συνωμότησε, διαπόμπευσε, αλλοίωσε κάθε έννοια της πραγματικότητας, παρουσίασε μια χώρα όπου τα πάντα πριν την έλευσή του ήταν διαφθορά, μιζέρια, ατίμωση, καταστροφή. Αυτή ήταν και εξακολουθεί να είναι η στρατηγική του η οποία πηγάζει από την ιδεολογική του ταυτότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως κομμουνιστογενές κόμμα, απεχθάνεται βαθύτατα την αστική δημοκρατία, τον κοινοβουλευτισμό, την ελευθερία της έκφρασης και των ιδεών. Ήταν και παραμένει ένα ολοκληρωτικό καθεστωτικό  μόρφωμα που δεν μπορεί να υπάρξει σε συνθήκες δημοκρατικής νομιμότητας και πλουραλισμού, παρά μόνο μέσα από μια αυταρχική διακυβέρνηση η οποία έχει ως αυτοσκοπό την εξουσία.  

«Ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει μόνο για τα δικά του λάθη -όχι για τη 40ετία διαπλοκής», δηλώνει ο Νίκος Ξυδάκης που αντιμετωπίζει  όλη τη μεταπολίτευση ως μια περίοδο διαπλοκής που κλήθηκε να καθαρίσει  η Αριστερά με το ενισχυμένο αμονιαζόλ του ηθικού της πλεονεκτήματος. Όλες οι κολοσσιαίες μεταρρυθμίσεις της μεταπολιτευτικής περιόδου είναι μια fake πραγματικότητα… Όπως αναφέρει εύστοχα  ο επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας του ΕΚΠΑ, κ. Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος σε μια πρόσφατη συνέντευξη του neolaia.gr, ο ΣΥΡΙΖΑ «είναι ένας πολιτικός μηχανισμός που καλλιεργεί για τον εαυτό του και για το κοινό του μια καταστατική γνωστική ασυμφωνία με την πραγματικότητα.»

Πρόκειται για έναν κομματικό μηχανισμό που καίει μόνο το καύσιμο της σύγκρουσης σε συνθήκες εξέγερσης και χάους. Το όχημα δεν μπορεί να «τσουλήσει» σε κανονικό δρόμο ούτε σε συνθήκης δημοκρατίας, ειρήνης, ελευθερίας και δημιουργικότητας.

Μετά την εκλογική συντριβή τόσο στις αυτοδιοικητικές εκλογές όσο και στις ευρωεκλογές και μπροστά σε μιαν επερχομένη ήττα στις εθνικές, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να διασώσει το ρόλο του μέσα από ένα παρδαλό κάλεσμα συνεργασιών, ρίχνοντας ανεμογέφυρες απελπισίας. Ωστόσο, παρά το εναγώνιο κάλεσμα «των προοδευτικών δυνάμεων» ενάντια στην παλινόρθωση της Δεξιάς, δεν μπορεί να ξεφύγει από τη διχαστική του ψύχωση, το μίσος και τις ιδεολογικές του αναλύσεις που αντιλαμβάνονται την μεταπολίτευση ως συνέχεια της χούντας (το υπέροχο βίντεο της Ακριβοπούλου στην ΕΡΤ είναι χαρακτηριστικό) και την Ελλάδα σαν μια βαλκανική αντανάκλαση της Βενεζουέλας. Μετά το ακροδεξιό σάλπισμα της συνεργασίας του με την πιο ευτελή ακροδεξιά των ΑΝΕΛ, τώρα αναβαθμίζει  τους πρώην προδότες, γερμανοτσολιάδες, πουλημένους, όλους τους υποψήφιους για τις κρεμάλες του 2012 σε προοδευτική συμμαχία.  Το τελευταίο χαρτί του ΣΥΡΙΖΑ, πριν την επιστροφή στο 3%  θα παιχτεί με την υπόθεση της απλής αναλογικής και τις εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ.