Αναρωτιόμαστε στα αλήθεια γιατί πτωχεύσαμε; Αναρωτιόμαστε στα σοβαρά γιατί είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης; Αναρωτιόμαστε, τέλος, γιατί είμαστε ο περίγελος της Ευρώπης;

ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Αναρωτιόμαστε στα αλήθεια γιατί πτωχεύσαμε; Αναρωτιόμαστε στα σοβαρά γιατί είμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης; Αναρωτιόμαστε, τέλος, γιατί είμαστε ο περίγελος της Ευρώπης;

Περίπου τρία χρόνια βρισκόμαστε σε ελεύθερη πτώση. Περίπου τρία χρόνια όλα χάνονται. Περίπου τρία χρόνια κόβονται και ξανακόβονται μισθοί, συντάξεις, βεβαιότητες, κοινωνικές παροχές… Περίπου τρία χρόνια μας εξευτελίζουν διεθνώς. Περίπου τρία χρόνια μας ζητάνε να ανοίξουμε τα συντεχνιακά – κλειστά επαγγέλματα και αυτό το νομοσχέδιο για τα ταξί, το οποίο η ελληνική κοινωνία το έχει πληρώσει ανυπολόγιστα στο μεταξύ (με το κλείσιμο των δρόμων, των λιμανιών των αεροδρομίων – πράγματα που όλοι εύκολα ξεχνάμε!), δεν λέει να ολοκληρωθεί. Μετατίθεται από πρωθυπουργό σε πρωθυπουργό, από υπουργό σε υπουργό, από προεκλογική σε μετεκλογική περίοδο, παρά το γεγονός ότι μας το ζητάνε επιμόνως και εξαιτίας αυτής της α-ταξίας μειώνεται ξανά και ξανά ο μισθός των συνταξιούχων και των μισθωτών, θα χαθούν ο 13ος και ο 14ος μισθός των ιδιωτικών υπαλλήλων (που όλοι τούς έχουν γραμμένους καθώς φαίνεται) – αλλά τα ταξί, η υπ’ αριθμόν 1 ΑΞΙΑ της χώρας, αυτή η άψογη συντεχνία που προσφέρει τα μέγιστα στο κοινωνικό σύνολο, δεν θα θιγεί. Δεν θα τολμήσει κανένας Σαμαράς, κανένας Βενιζέλος να αντιπαρατεθεί απέναντι στον Λυμπερόπουλο. Εύλογα λοιπόν μπορεί να αναρωτηθεί κανείς γιατί δεν κάνουμε τον Λυμπερόπουλο πρωθυπουργό και τους ταξιτζήδες κυβέρνηση να διαπραγματευτούν απ’ ευθείας και απρόσκοπτα με την τρόικα, να τελειώνουμε…

ΥΓ.: Πόσες εκατονταετίες πρέπει να περάσουν μέχρι η ελληνική κοινωνία να αποβάλει τις κακές και απαράδεκτες συνήθειές της: η μια περιοχή δεν θέλει τους λαθρομετανάστες, η άλλη δεν θέλει να πληρώνει φόρους, η τρίτη θέλει ειδικό ΦΠΑ, η παραδίπλα δεν θέλει ΧΥΤΑ, η πιο κει δεν γουστάρει τους ελέγχους, η παρακάτω δεν ανέχεται τις φυλακές, η απέναντι δεν μπορεί τα… ρούχα της. Σε ποια Δημοκρατία του υπαρκτού κόσμου υπάρχει αυτή η έλλειψη στοιχειώδους σεβασμού απέναντι στους νόμους; Η κάθε περιοχή πρέπει να εξαιρείται του νόμου, ο κάθε πολίτης πρέπει να απαλλάσσεται από τις στοιχειώδεις υποχρεώσεις του! Μέχρι πότε δηλαδή θα παράγουμε μαϊμούδες συνταξιούχους, τυφλούς Ζακύνθου, ανάπηρους παντός καιρού, φοροφυγάδες, αετονύχηδες, κουτοπόνηρους, λαμόγια; Ως πότε θα μας ανέχονται – όσοι επιτέλους μας ανέχονται – ως Δημοκρατία ειδικών περιπτώσεων;