Με άρθρο του στην εφημερίδα «Εποχή» το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Λάμπρου κωδικοποιεί τις βασικές ενστάσεις που καταγράφονται στο εσωτερικό του κόμματος εν όψει της οργανωτικής ανασυγκρότησης και διεύρυνσης.

 

Καλεί την ηγεσία να πει ξεκάθαρα ποιο είναι το πολιτικό σχέδιο για τον «μετασχηματισμό» του ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικότερα σημειώνει:

 

«Πρώην υπουργός και κεντρικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ σε συνέντευξή του είπε ότι πρέπει να μιλήσουμε καθαρά. Το “ναι μεν αλλά” είπε, δεν βοηθάει. Πείτε, λέει, αν διαφωνείτε! Ωστόσο, για να μπορέσει οποιοδήποτε μέλος του κόμματος να πει αν διαφωνεί ή συμφωνεί θα χρειαστεί να ειπωθεί με απόλυτη ειλικρίνεια και καθαρό τρόπο η πρόταση. Να μην κρυφτεί πίσω από το όμορφο και σίγουρα ελκυστικό άνοιγμα στον κόσμο που μας στήριξε, με το οποίο, άλλωστε, όλοι και όλες συμφωνούμε. Να μιλήσει για την ουσία».

 

Ασκεί κριτική σε συμπεριφορές που παραπέμπουν σε χειρισμούς της ηγεσίας και του περιβάλλοντός της, κάνοντας λόγο για φαινόμενα παραγοντισμού και προσωπικών πολιτικών, για λογικές κλειστών γραφείων, έπαρσης και αλαζονείας, για λαϊκισμό, κραυγές και δήθεν πολιτικό τσαμπουκά ορισμένων (αιχμή που προφανώς παραπέμπει στον Παύλο Πολάκη) «που αναμφίβολα μας κόστισε και που ουδεμίαν σχέση με την αναγκαία μαχητικότητα, αλλά και με την κουλτούρα της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής αριστεράς». Τέλος κάνει λόγο για «ηγετικό συγκεντρωτισμό καλώντας αυτό ν’αλλάξει και να ενισχυθούν η συλλογική λειτουργία και οι δημοκρατικές διαδικασίες.

 

Υπό αυτό το πρίσμα θέτει τέσσερα ερωτήματα:

 

«Πρώτο: Θα παραμείνει ο ΣΥΡΙΖΑ κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς ή θα μετασχηματιστεί σε μια θολή παράταξη του λεγόμενου προοδευτικού – δημοκρατικού χώρου;

 

Δεύτερο: Θα διατηρήσει την ταυτότητά του, τα φυσιογνωμικά του χαρακτηριστικά ή ο “νέος” ΣΥΡΙΖΑ, θα χωράει πολλές ταυτότητες, πολλές φυσιογνωμίες, κάτι σαν σούπερ μάρκετ, που διαθέτει τα πάντα;

 

Τρίτο: Θα ενισχυθεί ο ρόλος του μέλους ως προς τη συζήτηση και λήψη των αποφάσεων ή το νέο μοντέλο παραπέμπει στη λογική του μέλους – εκλέκτορα; Τέταρτο: Θα εντάξουμε στον πυρήνα της λογικής και του προγράμματός μας το οικολογικό στοιχείο, κάνοντας την αναγκαία αυτοκριτική για τα πεπραγμένα, ή η οικολογική οπτική θα είναι πινελιά επικοινωνιακού χαρακτήρα χωρίς περιεχόμενο»;

 

Επίσης, διατυπώνει ενστάσεις σχετικά με το ενδεχόμενο αλλαγών στο όνομα κατά το πρότυπο «ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική συμμαχία» που, όπως τονίζει, θα δώσει το μήνυμα ότι πρόκειται για μετωπικό σχήμα και όχι για κόμμα που προβάλει ισότιμα μια δεύτερη “ισχυρή” συνιστώσα, ένα δεύτερο κόμμα δίπλα στο υπάρχον, διχάζοντας αντί να ενώνει.

 

Τέλος, αναφορικά με την ηλεκτρονική πλατφόρμα, σημειώνει ότι καταρχάς όλοι είναι σύμφωνοι αρκεί να μη χρησιμοποιηθεί ως όχημα για μια διεύρυνση με «εικονικούς» φίλους χωρίς αυτοπρόσωπη παρουσία:

 

«Οι ηλεκτρονικές πλατφόρμες δίνουν τη δυνατότητα σε ευρύτερο κόσμο, κυρίως σε νεότερες γενιές, να έχουν ενημέρωση, να συμμετάσχουν σε διάλογο και διαβούλευση πάνω σε κρίσιμα ζητήματα, που μας απασχολούν. Στο χέρι μας είναι αυτή η τεράστια και αναγκαία δυνατότητα να μην μετατραπεί σε στρατό εκλεκτόρων. Το ένα κλικ, λοιπόν, μπορεί να μετασχηματιστεί σε συμμετοχή και δράση. Αρκεί να έχουμε αυτό τον προσανατολισμό. Τους ανθρώπους, που καλούμε να γίνουν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν τους θέλουμε εικονικούς μας φίλους, τους θέλουμε συμμέτοχους σε μια πορεία δύσβατη, αλλά ταυτόχρονα απελευθερωτική. Δεν θέλουμε ανθρώπους που δεν θα γνωρίσουμε ποτέ από κοντά. Η αυτοπρόσωπη, λοιπόν, παρουσία είναι ασφαλώς αναγκαία, όπως αναγκαία είναι και η διεύρυνση των δυνατοτήτων συμμετοχής και διαλόγου».