Όσον αφορά στην αριστεία, δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνία που να μην την αποδέχεται: όλοι θέλουν να αγοράζουν άριστα προϊόντα κάθε είδους, όλοι θέλουν να απολαμβάνουν τις καλύτερες υπηρεσίες, όλοι επιθυμούν να διαβάσουν το καλύτερο δοκίμιο, την πλέον εκλεπτυσμένη λογοτεχνία…  Όλοι επιδιώκουν σε γενικές γραμμές μια καλύτερη ζωή. Συμβαίνει πάντα σε κάθε μας συναλλαγή να ρωτάμε, συνήθως ρητορικά, ωστόσο, υποκινούμενοι από την βαθύτερη επιθυμία να το απαιτήσουμε, αν είναι καλό αυτό το ρούχο, είναι καλές οι ντομάτες, αν είναι καλό αυτό το βιβλίο, ακόμα κι αν είναι καλός αυτός ο άνθρωπος. Όλοι επιθυμούμε το ξεχωριστό, όχι ως έκφραση ανισότητας αλλά αντίθετα ως επιθυμία να γίνουμε καλύτεροι. 

Πριν πάμε στο γιατρό, το πρώτο που ζητάμε συνήθως είναι τα διαπιστευτήριά του. Είναι καλός γιατρός; ρωτάμε με αγωνία. Στην ουσία ρωτάμε αν ήταν καλός μαθητής, καλός φοιτητής, καλός άνθρωπος σύμφωνα  με τα κοινωνικά μέτρα. Αν ήταν η αριστεία να χώριζε τους ανθρώπους, γιατί να κοπιάζει ο γιατρός να βρει νέες θεραπείες για την αντιμετώπιση των ασθενειών;  Ποιος ο λόγος να αριστεύσει σε ένα εργαστήριο βρίσκοντας νέα και πιο αποτελεσματικά φάρμακα; Φανταστείτε  έναν χειρουργό που έχει να αντιμετωπίσει μια δύσκολη εγχείρηση και να μην χρησιμοποιεί όλες του τις δεξιότητες για να μην ξεχωρίσει δημιουργώντας ένα καθεστώς ανισότητας με τους συναδέλφους του!  Ο αθλητής τρέχει για να βγει πρώτος  και όχι για να δημιουργήσει ανισότητα. Αντίθετα, δημιουργεί  νέες δυνατότητες και πρότυπα σε όλους. Ο κατασκευαστής που δημιουργεί ένα άριστο προϊόν, δεν δημιουργεί ανισότητα αλλά πρόοδο και την δυνατότητα μιας καλύτερης ζωής για όλους. Κανείς δεν επιθυμεί να αναθέσει την ανοικοδόμηση του σπιτιού του σε έναν μηχανικό που έκανε κοπάνα, που αντέγραφε, που βαριόταν να ασχοληθεί με την επιστήμη του, που έβγαλε την σχολή του με κομματικά ένσημα και στη συνέχεια υπουργοποίησε τον καθηγητή που του εξασφάλισε το δίπλωμα!…   Κανείς δεν ανέχεται να δει μια κακή  παράσταση, να ακούσει έναν παράφωνο τραγουδιστή, να διαβάσει ένα ανόητο ανάγνωσμα.   

Στο όνομα της ισοπεδωτικής ισότητας, όλοι θα έμεναν με αυτά που βρήκαν. Αντιθέτως, παντού υπάρχει αξιολόγηση. 

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα στην εκπαίδευση, η αριστεία μπήκε σε δοκιμασία, όπως και η αντίληψή μας για την πραγματικότητα. Ο κόσμος δεν είναι όπως τον βλέπουμε αλλά όπως τον ορίζει η ιδεολογία μας.  Η αντίληψη είναι απλοϊκή όσο και τερατώδης. 

Η προβολή αυτής της άποψης κάτω από την ιδεολογική μέγγενη μιας επικίνδυνης ισοπέδωσης, στρέφεται ενάντια στην ανθρώπινη φύση και  δημιουργικότητα.  Αυτός ο ιδεολογικός σκοταδισμός που εισήγαγε ο ΣΥΡΙΖΑ, απευθυνόμενος συνειδητά στα πλέον ευτελή ανθρώπινα αισθήματα, είναι που υποκινεί το τυφλό μίσος και την ισότητα στην μιζέρια και την καθυστέρηση. Αυτή η αντίληψη είναι που δημιούργησε τον πιο ακραίο ολοκληρωτισμό όπως τον βίωσαν οι κοινωνίες της Ανατολικής Ευρώπης, δίχως ελευθερίες και οράματα, μέσα σε χώρες- φυλακές! Και λόγω αυτής της απάνθρωπης διαστρέβλωσης, κατέρρευσαν τελικά.