Επί τέλους, η Μεγάλη Βρετανία θα μπορεί πλέον απερίσπαστη από τις οχλήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αφοσιωθεί στα κορυφαία προβλήματα που την απασχολούν, όπως το πώς θα χρηματοδοτείται ο Πρίγκιπας Χάρυ  και η Μέγκαν μετά τη συγκλονιστική τους απόφαση να αποχωριστούν το Ηνωμένο Βασίλειο και το Μπάκιγχαμ, τους πολύχρυσους τίτλους και τις μακραίωνες παραδόσεις του βρετανικού θρόνου μεταναστεύοντας στον παγωμένο Καναδά.  Γενικότερα, θα έλεγε κανείς ότι πάνω από την ένδοξη Μεγάλη Βρετανία «πλανιέται ένα φάντασμα» …φυγής. Η χώρα φεύγει από την ΕΕ, ο πρίγκιπας  Χάρυ και η Μέγκαν από το Μπάκιγχαμ και η Σκωτία επιθυμεί διακαώς να αποχαιρετίσει την Κοινοπολιτεία…  Σε κίνηση να βρισκόμαστε!  

Αποσύρθηκε η βρετανική σημαία από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και αναμένονται μια σειρά οικονομικές, ταξιδιωτικές και ευρύτερες αλλαγές στις σχέσεις μας με την Μεγάλη Βρετανία όπως τις γνωρίσαμε περίπου εδώ και μισό αιώνα. Αποτελεί παραδοξότητα, είναι η αλήθεια, να μην συμπεριλαμβάνεται η Μεγάλη Βρετανία στην ευρωπαϊκή οικογένεια και να συμπεριλαμβάνεται η Βουλγαρία, για παράδειγμα…  Η αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας πρέπει παρ’ όλα αυτά, να προσληφθεί ως μια εξελικτική διαδικασία στον δύσκολο αλλά φιλόδοξο δρόμο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. 

Την ίδια στιγμή, η απόφαση της Μεγάλης Φυγής μεταδόθηκε και στο  Σίτυ του Λονδίνου όπου μια σειρά επιχειρηματικών δραστηριοτήτων αναμένεται να μεταφερθούν σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Η Βρετανία, ωστόσο, κρατά σταθερά το περιβόητο φλέγμα της, την ιδιαίτερη υπεροψία της, το Big Ben, τον επίσκοπο του Καντέρμπερι, το τιμόνι δεξιά και την ακρίβεια του Γκρίνουιτς στο απογευματινό τσάι, υπό την σκιά πάντα του βαρύτιμου -και βαρύτατου- Στέμματος. Η αλαζονεία της σίγουρα πλήττει την Ευρωπαϊκή Ένωση, ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτή η χώρα σήκωσε στους ώμους της ολόκληρη την Ευρώπη στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Για αυτό, και οι οφειλές παραμένουν μεγαλύτερες από την απογοήτευση που προκαλεί η τεράστια ζημιά της αποχώρησής της σε βάρος τού πιο μεγαλειώδους ευρωπαϊκού  οράματος στην ιστορία…  

Τα επόμενα χρόνια, το δίχως άλλο, θα σημαδευτούν από τις αλλεπάλληλες συνέπειες αυτής της Μεγάλης Φυγής. Το σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μιαν απόφαση ήττας για όλες τις πλευρές: πριν από όλα για το όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Αλλά και η Βρετανία βγαίνει πληγωμένη, καθώς επηρεάζονται οι σχέσεις της με τον υπόλοιπο κόσμο. Αν, δε, ληφθεί υπόψη ότι υπήρξε ο συνδετικός κρίκος της Αμερικής με την Ε.Ε., τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο περίπλοκα. 

Προφανώς, η αποχώρησή της αλλάζει τις ισορροπίες εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η απουσία της, θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τις ανταγωνιστικές σχέσεις Γερμανίας – Γαλλίας. Σημαντικές θα είναι και οι επιπλοκές που θα δημιουργήσει το κενό της σε πολλά ζητήματα όπως για παράδειγμα στις ασταθείς θέσεις των χωρών που δεν ανήκουν στην Ευρωζώνη. Αλλά και η ευρωπαϊκή, έστω και σε αναστολή, προοπτική της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ, γίνεται απίθανη καθώς η Βρετανία ήταν υπέρμαχος της ευρωπαϊκής της «ενσωμάτωσης». Προβλήματα θα προκληθούν και στον οικονομικό τομέα, καθώς η Βρετανία έρχεται δεύτερη στην χρηματοδότηση του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού. Ήδη δημιουργούνται έντονοι προβληματισμοί για το πώς θα καλυφθεί αυτό το κενό. Προβλήματα θα έχει και το εμπόριο, καθώς η Ε.Ε. απορροφά το μεγαλύτερο μέρος των βρετανικών εξαγωγών. Τεράστια αναμένεται να είναι επίσης και η σημασία των στρατιωτικών ζητημάτων και των θέσεων απέναντι σε θέματα διεθνών σχέσεων,  συμμαχιών και αποκλίσεων.

Καθώς φαίνεται, αυτή η βρετανική απόφαση δεν αναμένεται να αποβεί τουλάχιστον στο προσεχές μέλλον προς όφελος κανενός, έτσι που καμιά πλευρά δεν έχει λόγους να πανηγυρίζει για αυτήν την απίθανη εξέλιξη…