Θεέ μου! Τώρα που τελείωσαν οι εκλογές και ώσπου να καταλάβω γιατί έγιναν και ξανάγιναν και τι άλλαξε σε σχέση με την κυβέρνηση Παπαδήμου, σε παρακαλώ κάνε να μην ξαναδώ, τουλάχιστον για δεκαπέντε μέρες, τον κ. Στρατούλη, τον κ. Μηλιό, την κ. Κωνσταντοπούλου, τον κ. Βορίδη, τον κ. Άδωνι, τον κ. Βενιζέλο, την κ. Ρεπούση, τον κ. Μιχελάκη και την κ. Λιάνα στην τηλεόραση.

       

                                                                  Μαντινάδα

                                                                  (μνήμη Αρχέλαου)

                                                                  Στον κόσμο δεν ματάγινε τέτοιο κουτί-ρημάδι

                                                                  ΣΥΡΙΖΑ ρίχνεις το πρωί, Νου Δου βγαίνει το βράδυ

 

Θεέ μου! Τώρα που τελείωσαν οι εκλογές και ώσπου να καταλάβω γιατί έγιναν και ξανάγιναν και τι άλλαξε σε σχέση με την κυβέρνηση Παπαδήμου, σε παρακαλώ κάνε να μην ξαναδώ, τουλάχιστον για δεκαπέντε μέρες, τον κ. Στρατούλη, τον κ. Μηλιό, την κ. Κωνσταντοπούλου, τον κ. Βορίδη, τον κ. Άδωνι, τον κ. Βενιζέλο, την κ. Ρεπούση, τον κ. Μιχελάκη και την κ. Λιάνα στην τηλεόραση. Το ξέρω ζητάω πολλά, το ξέρω πως αν και Μεγαλοδύναμος δεν έχεις και μεγάλη εξουσία στον χώρο της τέταρτης εξουσίας, αλλά, Θεέ μου, κάνε κάτι! Βλέπεις, Θεέ μου; Δεν σου ζητάω να μην ξαναδώ τη Στάη ή τον Πρετεντέρη. Ξέρω ότι και τα πιο τρελά θαύματα έχουν την αίσθηση του εφικτού και πως η πραγματικότητα είναι μια κόλαση που απλώς γράφει στην είσοδο «Ενδεχομένως Παράδεισος». Έπειτα είμαι ευτυχής που δεν βλέπω τον Χατζηνικολάου, την Πετρούλα, τον Μάκη, τον Τράγκα ή τη μαντάμ Φραπελιά. Δεν είναι λίγα όλα αυτά, Πανάγαθε, και δεν υποτιμώ καθόλου τη διπλωματική σου παρέμβαση σχετικά. Εκτός κι αν μερικοί άθεοι πιστεύουν ότι έχουν εξαφανιστεί όλοι αυτοί χωρίς μεταφυσική παρέμβαση! Οπότε σύντριψέ τους, Κύριε, ως σκεύη κεραμέως. Μήπως και μάθουν!

 

 Ας αφήσουν αυτό τον λαό, λοιπόν, αφού τον σώσανε όπως τον σώσανε, να ξαναγυρίσει στις δουλειές του, αν έχει δουλειές, και ας αφήσουν την κυβέρνηση που όλοι συγκρότησαν, όπως συγκρότησαν, να κάνει κάποια δουλειά μπας και βρουν δουλειά κάποιοι από τους χιλιάδες χιλιάδων που την έχουν χάσει. Και προπαντός όχι άλλα λόγια, όχι άλλα «όνειρα», όχι άλλοι αγώνες εκ του ασφαλούς και χωρίς ρίσκο, όχι άλλος αριστερός επαγγελματισμός, όχι άλλες πομφόλυγες, αλλά και λίγη σιωπή και ο ελάχιστος διαλογισμός μπας και αντιληφθούμε το τι μας συμβαίνει κατά βάθος. Σε τι δηλαδή φταίμε και εμείς, αφού οι προειρημένοι κύριοι δεν πρόλαβαν ούτε να μας το πουν, ούτε να μας το εξηγήσουν, επειδή έπρεπε να λένε άλλα. Τώρα, για λίγο, σιωπή. Α, λίγη, κατευναστική ησυχία. Εφόσον ό,τι ήταν να γίνει, έγινε και ό,τι είναι να γίνει, ελάχιστα μπορούμε να το επηρεάσουμε, ώστε να μην γίνει, αν συνεχίσουμε να έχουμε τέτοια νοοτροπία «αναβλητικότητας», τέτοια «ενημέρωση». Θεέ μου, κάνε κάτι! Κάν’ τους να σιωπήσουν για ελάχιστο μήπως και γίνουν ελάχιστα δημιουργικοί, κάν’ τους να διαβάσουν κανένα βιβλίο, να στοχαστούν ανάλογα, να δουν κάποια αξιόλογη παράσταση, να ακούσουν λίγη μουσική. Και αν, ο μη γένοιτο, ξαναπαρουσιαστούν, να τους ρωτάνε μόνο για βιβλία, μόνο για μουσικές. Αυτό και αν είναι θαύμα! Η δε τηλεόραση να δείχνει αντί πολιτικών αναλύσεων και πολιτικών αναλυτών που χρειάζονται επειγόντως ψυχανάλυση και φαρμακευτική αγωγή – με την καλή έννοια, Λιάνα μου – φιλοσόφους, καλλιτέχνες, επιστήμονες και ντοκιμαντέρ για τον Αμαζόνιο που καταστρέφεται και για τα μνημεία της κλασικής Ελλάδας που έχουν είδη καταστραφεί. Θέλω να πω, Θεέ μου, πως εκτός από λόγια του αέρα από αέρος χρειαζόμαστε επειγόντως περισσότερη παιδεία, καλλιέργεια, ουσιαστική ενημέρωση, δηλαδή ουσιαστικότερη ευαισθητοποίηση. Γι’ αυτήν τη δύστυχη πατρίδα.

Αμήν.

 

Υ.Γ.

Παντού βιντεοοθόνες, παντού video walls, παντού κάμερες που καταγράφουν, κάμερες που εκπέμπουν screens που κάτι παίζουν, μια αέναη ροή εικόνων παντού, ένας συνεχής βομβαρδισμός κινουμένων μορφών που σε καταδιώκει όπου και αν βρίσκεσαι. Στις καφετέριες, στις τράπεζες, στο μετρό, στις πλατείες, στα δημόσια γραφεία, στα τεράστια πολυκαταστήματα, στα μαγαζιά στοιχημάτων, στην κεντρική αγορά (!), στα κομμωτήρια, στα εστιατόρια, στις γκαλερί… παντού! Μια κινούμενη εικόνα σε ακολουθεί παντού τιμωρώντας σε με θόρυβο και οπτική ρύπανση. Καθηλώνοντας το βλέμμα σου για να μην μπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο. Όλη σου η ύπαρξη παγιδευμένη έτσι σε μια ληθαργική εικόνα που σε απορροφά ώστε και το θυμικό και το λογικό να ατονούν. Η δικτατορία της εικόνας, η εξάρτηση από την εικόνα, η κατάλυση του λόγου, η ανέχεια των λόγων, ο εφιάλτης του Orwell είναι ήδη εδώ…

 

Μάνος Στεφανίδης

Μελλοντικός υπουργός περιττών υποθέσεων,

προταθείς από το κίνημα όλων όσοι ξύνονται

ενώ δεν έχουν φαγούρα και το κόμμα παλιμπαίδων.