Αμερικανίδα συγγραφέας, την οποία έχουμε απο­λαύσει ήδη στα δυο πρώτα της βιβλία, «Τα αιχμηρά αντικείμενα» και τον «Σκοτεινό Τόπο». Στο νέο της βιβλίο, η Φλιν δεν ξεφεύγει από τα αγαπημένα της μοτίβα: ήρωες με ακραίες ψυχώσεις, δραματικές κορυφώσεις και σασπένς, τεκμηριωμένες δικαστι­κές και αστυνομικές πληροφορίες και πάνω από όλα η ψυχογραφία των μεσοδυτικών πολιτειών των ΗΠΑ.

Τζίλιαν Φλιν

Μετάφραση: Βάσια Τζανακάρη

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Σελ.: 568

Αμερικανίδα συγγραφέας, την οποία έχουμε απο­λαύσει ήδη στα δυο πρώτα της βιβλία, «Τα αιχμηρά αντικείμενα» και τον «Σκοτεινό Τόπο». Στο νέο της βιβλίο, η Φλιν δεν ξεφεύγει από τα αγαπημένα της μοτίβα: ήρωες με ακραίες ψυχώσεις, δραματικές κορυφώσεις και σασπένς, τεκμηριωμένες δικαστι­κές και αστυνομικές πληροφορίες και πάνω από όλα η ψυχογραφία των μεσοδυτικών πολιτειών των ΗΠΑ. Ο Νικ και η Έιμι είναι δυο νέα παιδιά που γνωρίζονται και παντρεύονται στη Νέα Υόρκη, και απολαμβάνουν την απόλυτη επιτυχία στον γάμο. Όλα αυτά, μέχρις ότου ξεσπάσει η γνωστή οικονο­μική κρίση που έπληξε τις ΗπΑ το 2008. Όταν ο Νικ χάνει τη δουλειά του ως δημοσιογράφος για να τον ακολουθήσει και η Έιμι λίγο αργότερα, τίθεται στο ζευγάρι επιτακτικά το ζήτημα της μετακόμισης στο Μιζούρι, ιδιαίτερη πατρίδα του Νικ. Στη δύσκολη αυτή απόφαση παίζει καθοριστικό ρόλο και η αρ-ρώστια της μητέρας του Νικ. Η Έιμι, βέρα Νεοϋορ­κέζα, δεν μοιάζει να είναι ευτυχισμένη με αυτή την εξέλιξη, ωστόσο δεν δείχνει φανερά τουλάχιστον τη διάθεση να δημιουργήσει πρόβλημα. Η σχέση του ζευγαριού, όμως, αρχίζει να παρουσιάζει ρωγ­μές. Έτσι, δυο χρόνια μετά την εγκατάστασή τους στη γενέτειρα του Νικ, την ημέρα της πέμπτης επε­τείου του γάμου τους η Έιμι εξαφανίζεται. Το βιβλίο είναι δομημένο κατά κεφάλαια, όπου η υπόθεση εξελίσσεται εναλλάξ από τη μεριά των δυο ηρώων – του Νικ και της Έιμι – σαν δυο παράλληλες ιστο­ρίες. Η Φλιν ξέρει να χειρίζεται με επιδεξιότητα το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Το μεγάλο της ταλέ­ντο είναι ότι καταφέρνει να τον εντάξει μέσα στην ιστορία χαρίζοντάς του την αίσθηση του αυτόπτη μάρτυρα της εξέλιξης.

Ξενοφών Μπρουντζάκης