4 Μαρτίου. Τι ’ναι πατρίδα μας; Αν παρακολουθήσεις τα trendy media, ένα αυτί δαγκωμένο, αλλά και μια βουλευτική σύνταξη, προσφορά στο καλάθι της χρεοκοπημένης χώρας μας.

* 4 Μαρτίου. Τι ’ναι πατρίδα μας; Αν παρακολουθήσεις τα trendy media, ένα αυτί δαγκωμένο, αλλά και μια βουλευτική σύνταξη, προσφορά στο καλάθι της χρεοκοπημένης χώρας μας. * Εντάξει, είναι και η άνοιξη που σε 17 μέρες θα είναι εδώ, είναι και ο έρωτας που συνήθως την ακολουθεί, είναι και οι βόλτες στο κέντρο τα Σάββατα το μεσημέρι, είναι και η τεχνολογική αισιοδοξία των διαφημίσεων, είναι οι κουβέντες οι εξοικειωμένες με την οικονομική κρίση, είναι και η συνειδητοποιημένη διάθεση για ανθρώπινη επαφή… είναι και ο Ανδρέας Μικρούτσικος, που, μεγάλος άνθρωπος πια, συνεχίζει από ραδιοφώνου αυτό που του έμαθε καλά η TV, να βγάζει τα άπλυτά του στη φόρα… είναι ένα τραγούδι του Χατζιδάκι που τυχαία θα παίξει το ραδιόφωνο… είναι η μοναξιά που σου επέβαλε η ελευθερία σου. * Είναι οι νυχτερινές έξοδοι στα μουσικά στέκια που, ευτυχώς, δεν έχουν χάσει όλα την πελατεία τους. * Κάποιοι μη βολεμένοι και συνεπείς στην ποιοτική τους πορεία τραγουδιστές έχουν ξορκίσει και για φέτος τον φόβο της αποτυχίας με το διαρκές δημιουργικό τους πείσμα. * Μια τέτοια περίπτωση καλλιτέχνη είναι η Τάνια Τσανακλίδου. * Πήγα να τη δω στο καινούργιο της πρόγραμμα, πάντα Δευτέρα και Τρίτη, και κατάλαβα γιατί αυτή η γυναίκα έχει τόση επιτυχία τα τελευταία χρόνια. * Γιατί απελευθερώθηκε εντελώς από κάθε σύμβαση καριέρας. Από κάθε δέσμευση κοινού. * Ακολούθησε το κέφι της, το ένστικτό της, το δικό της «περνάω καλά» και αυτή η απροκάλυπτη αλήθεια τής άνοιξε δρόμους επικοινωνίας με το μεγάλο κοινό. * Φέτος, στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, στη Λ. Συγγρού, είναι πολύ εξωστρεφής, πολύ ροκ, πολύ hot, πολύ ελεύθερη και πολύ θαρραλέα. * Πάντα εξομολογητική, πάντα ακομπλεξάριστη και αυτοσαρκαστική, αλλά περισσότερο χαριτωμένη και περισσότερο κινητική. * Μπορεί να έπεσα σε ξεχωριστή βραδιά, μπορεί να είχε ξυπνήσει καλά εκείνο το πρωί, μπορεί να ένιωσε την αύρα ενός θετικού ακροατηρίου, σ’ έκανε να νομίζεις πάντως πως αυτή θα ήταν η τελευταία της συναυλία. Τόσο πάθος και ένταση είχε. * Τη μια στιγμή ροκ σταρ και την άλλη θηλυκός κλόουν. * Η Τσανακλίδου σ’ αυτό το πρόγραμμα αλλάζει συνεχώς ψυχολογίες. * Αλλά είναι πάντα εντός του κλίματος των τραγουδιών. * Μαζί με τον Μπλέιν Ράινινγκερ, που έχει «αράξει» πια στην Αθήνα, χάνει τις «αποσκευές» της για να κερδίσει κάποιες άλλες. * Ωραία φωνή κι ο άλλοτε τραγουδιστής των Tuxedomoon. * Και καλός μουσικός, αλλά γιατί χορεύει; * Η κίνησή του χαλάει την ατμόσφαιρα των τραγουδιών του. * Χορεύει σαν να μην υπήρξε ποτέ νέος. * Κατά τα λοιπά, η ορχήστρα πετάει και η επιλογή των τραγουδιών είναι συναρπαστική (στα highlights το «Ρίξε τσιγγάνα τα χαρτιά» του Βαμβακάρη, το «Καίγομαι» του Ξαρχάκου, η «Μαριάνθη των ανέμων» του Χατζιδάκι, το «Μεγάλωσα» της Αλεξίου…). * Φέτος, στην Τσανακλίδου δεν μελαγχολούμε ομαδικώς. * Υπάρχει βεβαίως η χαρμολύπη, αλλά τα «κόντρα» τραγούδια δεν σ’ αφήνουν παρά ελάχιστα στα πατώματα. * Φέτος, υπάρχει λαχτάρα για φως, ανάταση, διαύγεια. * Όχι, εκεί ήταν και οι τρυφερές αναμνήσεις. * Αναδύθηκαν σαν χθεσινές σκηνές, γιατί κάποια τραγούδια της αυτόν το ρόλο έχουν: να σου θυμίζουν τις συναισθηματικές οάσεις σου.

Άννα Βλαβιανού