Σπάνια καταφέρνει ένα διαφημιστικό σποτ να συγκεντρώσει τόσο πολλές αστοχίες.  Το βασικό θέμα που ήθελε να αναδείξει, ήταν η ενδεχόμενη μεροληψία υπέρ κάποιων ΜΜΕ από την μεριά της κυβέρνησης, το πώς και σε ποιούς μοίρασε τα 20 εκατομμύρια της διαφημιστικής καμπάνιας «Μένουμε Σπίτι».  Θεμιτό και επιθυμητό. Αυτή είναι η δουλειά της αντιπολίτευσης.  

Να σημειώσουμε εδώ ότι αυτά τα σποτ χρησιμοποιήθηκαν για να βοηθήσουν στην εφαρμογή των άκρως επιτυχημένων μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας και με την ευκαιρία να μοιραστεί ένα βοήθημα στα ΜΜΕ που πλήττονταν από την κρίση. Το ποσό ήταν 20 εκατομμύρια,  ασήμαντο μπροστά στις επιχορηγήσεις που μοίρασε η κυβέρνηση για να βοηθήσει διάφορους άλλους επαγγελματικούς κλάδους που επλήγησαν από την πανδημία. 

Το θέμα δεν ήταν μείζων, ωστόσο, στον ΣΥΡΙΖΑ εκτιμήθηκε  ότι βρήκαν αντιπολιτευτική φλέβα χρυσού κι έτσι αποφάσισαν να προχωρήσουν σε ένα δικό τους διαφημιστικό σποτ στο οποίο θα κατήγγειλαν τα κακώς κείμενα. Το θέμα είναι, πώς το κάνεις! 

Βέβαια, είναι γνωστό ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλούν για σχοινί. Είναι εντυπωσιακό αυτό με την αμνησία που παθαίνουν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ  και δεν θυμάται κανείς τους ότι σχεδόν πέντε χρόνια υπήρξαν κυβέρνηση η οποία μάλιστα με τα καμώματά της απέκτησε πλούσιο παρελθόν… Υπάρχουν τα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα, η …υπερπαραγωγή για τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών, οι δηλώσεις του Ιβάν Σαββίδη και γενικότερα η υιοθέτηση της  τραμπικής αντιμετώπισης του τύπου, που εξακολουθεί να υιοθετεί ο ΣΥΡΙΖΑ εναντίον των δημοσιογράφων και ως αξιωματική αντιπολίτευση. 

Η λογική τού  «δημιουργώ ή αναδεικνύω μιαν υποψία “σκανδάλου” για να καλύψω τις δίκες μου πομπές» δεν πιάνει πλέον. Είναι ξεπερασμένη.  Το θέμα Παπαδημούλη είναι μείζων και ηθικό και δεν καλύπτεται.. Μαζί με το διαμέρισμα, αγοράζεις και τον λεκέ. Το κόλπο «φτιάχνω μια φουσκοθαλασσιά για να καλύψω  το δικό μου ναυάγιο» δεν πιάνει. 

Ας πάμε τώρα στο «σοσιαλδημοκρατικό» σποτ. Το μήνυμα είναι σαφές και εικονογραφείται άγρια.  Όλοι οι δημοσιογράφοι είναι αργυρώνητοι, τα πιάνουν χοντρά και τα λεφτά που αρπάζονται με ιδιαίτερη βουλιμία από την …Αντί-Δούρου -πρωταγωνίστρια, τα δίνει ο πρωθυπουργός της χώρας τον όποιο και υμνούν αλαλάζοντας ευγνώμονες το όνομά του. Δεν χρειάζεται να ιδρώνει ο κύριος Σκουρλέτης για να μας εξηγήσει ότι δεν διαθέτουμε την  αίσθηση του χιούμορ. Τι προσπαθεί να μας πει;  Ότι διαθέτουμε  μειωμένη αντιληπτικότητα και δεν καταλαβαίνουμε τα βαθυστόχαστα σποτ του ΣΥΡΙΖΑ;  Μια βλακεία, πάντως, δεν καλύπτεται από μια δεύτερη βλακεία.  Απλώς αυξάνεται. Τι άραγε δεν καταλαβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ όταν προσβάλλουν το μέσο νου; Εκτός αν απευθύνονται αποκλειστικά στο νοήμον κοινό τους του  3% …  

Ένα ακόμα αδύνατο σημείο του σποτ είναι ότι η στοχοποίηση  του πρωθυπουργού ως πρόσωπο και όχι της κυβέρνησης και των πολιτικών της, αναδεικνύει υποσυνείδητα αλλά σαφώς την αποδοχή της υστέρησης του Τσίπρα που καταγράφεται διαχρονικά και σε όλες τις δημοσκοπήσεις έναντι του Μητσοτάκη. Στόχος είναι να θιγεί ο Μητσοτάκης, και όχι οι πολιτικές του. Έτσι δρα το μήνυμα και η σημειολογία του, σύντροφοι. 

Αλλά αυτά τα προβλήματα του αριστερού λαϊκισμού είναι γνωστά και ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με μαθητή ανεπίδεκτο μαθήσεως – για να προβιβαστεί στην επομένη τάξη της σοσιαλδημοκρατίας!  Το τραγικό είναι το τελευταίο, που δεν χρειαζόταν καν, και αναδεικνύει κάτι πολύ σκοτεινό κι επικίνδυνο. Η ακατανόητη, πέρα για πέρα, εμπλοκή του Μωυσή -ονόματος που παραπέμπει  ευθέως στην Εβραϊκή παράδοση η οποία συμπτωματικά συνδέεται με το άθλιο στερεότυπο του διψασμένου για χρήματα  Εβραίου, εντάσσεται δίχως περιστροφές στην ναζιστική ρατσιστική φυλετική απαξίωση των Εβραίων. 

Εδώ ειλικρινά σταματώ έντρομος. Πώς έφτασε ένα απλό σποτ το οποίο θα μπορούσε να εγκαλείται η κυβέρνηση να φέρει στο φως την λίστα με τα χρήματα που δόθηκαν στα ΜΜΕ, να μετατρέπεται σε ένα ναζιστικό παραλήρημα;  Πραγματικά είναι ανατριχιαστικό αλλά και απορίας άξιο!