Μπορεί οι Ευρωπαίοι να απειλούν την Τουρκία με κυρώσεις για τις προκλητικές της ενέργειες τόσο εντός της κυπριακής ΑΟΖ όσο και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, ωστόσο, κατά τα φαινόμενα, ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν μοιάζει να τρομάζει την Άγκυρα, η οποία δεν μειώνει ούτε στο ελάχιστο την εμπρηστική ρητορική της.

 

Όπως σημειώνει εκτενές δημοσίευμα της Deutsche Welle, οι λίστες με τις πιθανές κυρώσεις προς την Τουρκία βρίσκονται σε διαρκή διαπραγμάτευση και επεξεργασία, ενώ ο «υπουργός Εξωτερικών» της Ε.Ε., Ζοζέπ Μπορέλ κρατά ανοιχτούς τους διαύλους επικοινωνιάς με όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές ελπίζοντας σε λύση.

 

Από την πλευρά τους, ωστόσο, Αθήνα και Λευκωσία, γνωρίζοντας τους ρυθμούς με τους οποίους λειτουργεί η Ε.Ε., αλλά και φοβούμενες ότι τελικά οι κυρώσεις θα είναι άνευ ουσιαστικής σημασίας, πιέζουν ενεργά, απειλώντας με μπλόκο των κυρώσεων στη Λευκορωσία, αν δεν ικανοποιηθούν για το ζήτημα της Τουρκίας.

 

Στο πλαίσιο αυτό ο Μπορέλ έχει αφήσει να εννοηθεί ότι οι κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας ενδέχεται να στοχεύσουν τα ερευνητικά πλοία της, τις τράπεζες που χρηματοδοτούν τις αποστολές, αλλά και επιχειρήσεις που απολαμβάνουν την ειδική οικονομική και τελωνειακή σχέση Άγκυρας-Βρυξελλών.

 

Ως λύση-μπαζούκας εκτιμάται ότι θα ήταν η διακοπή των διαπραγματεύσεων Ε.Ε.-Τουρκίας για την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, μια λύση που υποστηρίζεται από την Αυστρία, αλλά όχι και από άλλες χώρες-μέλη.

 

Ωστόσσο, σύμφωνα με τον Sinan Ulgen του think tank Carnegie Europe, «η Τουρκία δεν εντυπωσιάζεται από τα “μπαζούκας”. Η Άγκυρα δεν πιστεύει ότι θα υπάρξει ομοφωνία στην Ε.Ε. για κυρώσεις, καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν αντιπαραγωγικό».

 

Προσέθεσε, δε, ότι εκτιμά ότι στην προσπάθεια για εξεύρεση ομοφωνίας, οι κυρώσεις θα «νερωθούν» πολύ και δεν θα μπορούν να επηρεάσουν τη συμπεριφορά της Τουρκίας, υπογραμμίζοντας, μάλιστα, ότι κυρώσεις κατά προσώπων και εταιρειών δεν έχουν κανένα νόημα και καμία αξία.

 

Σε ίδιο μήκος κύματος, ο Γερμανός υπουργός Οικονομίας και εκ των στενότερων συνεργατών της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ, Πέτερ Αλτμάιερ είπε στο ARD ότι δεν μπορεί να σκεφτεί ούτε μία περίπτωση, στην οποία οι κυρώσεις να έχουν αλλάξει τη στάση μιας χώρας: το αντίθετο, συνήθως την κάνουν πιο σκληρή.

 

Ωστόσο, άλλοι ειδικοί εκτιμούν ότι οι κυρώσεις αποτελούν ένα ισχυρό μέσο πίεσης και αποστολής μηνύματος σε «άτακτες» χώρες, καθώς και ότι έχουν μείζονα επίδραση στο να επιβάλλουν σε βάθος χρόνου πολιτικές αλλαγές, ιδίως, δε, αν είναι στοχευμένες.

 

Από την άλλη, ο ίδιος ο Μπορέλ έκανε λόγο για «μαστίγιο και καρότο», ρίχνοντας στο τραπέζι την ιδέα της επέκτασης της τελωνειακής ένωσης Ε.Ε.-Τουρκίας, ως κίνητρο για την Άγκυρα, να οπισθοχωρήσει στα μαξιμαλιστικά αιτήματά της και σταματήσει τις προκλήσεις.