Για δεκαετίες ολόκληρες, η Αριστερά στο σύνολο των εκδοχών της, έχει καταφέρει να παγιώσει μιαν ιδιότυπη εθιμική κυριαρχία στα ΑΕΙ, έτσι που καμιά κυβέρνηση να μην τολμά  -με απόλυτη ευθύνη όλων των  μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων- να περάσει με το δημοκρατικό δικαίωμα της πλειοψηφίας, νόμους, μεταρρυθμίσεις, αλλαγές δίχως την έγκρισή της. Ακόμα και η αλλαγή στο χαρτί τουαλέτας στα ΑΕΙ πρέπει να περνά από την έγκριση της Αριστεράς, πόσο μάλλον η τοποθέτηση  πανεπιστημιακής αστυνομίας προκειμένου να τεθεί υπό έλεγχο αυτό το εκφυλιστικό όργιο παρανομίας, χάους, αναρχίας, απεριόριστης βίας,  βανδαλισμών, εκβιασμών, τραμπουκισμών, συνδικαλιστικού ολοκληρωτισμού, τρομοκρατίας που ασκούν μικρές ελεγχόμενες κομματικές μειοψηφίες και άτομα του κοινού ποινικού δικαίου, ένα όργιο που χρησιμοποιείται προκειμένου τα κόμματα της Αριστεράς να διατηρούν την διαπραγματευτική ισχύ τους  στο πολιτικό σύστημα εξουσίας…  

Όλοι  οι Έλληνες γνωρίζουν πολύ καλά αυτό το αίσχος που συντελείται στους πανεπιστημιακούς χώρους όπου την εξουσία ασκούν  τραμπούκικες φοιτητικές και εξωφοιτητικές ομάδες που λειτουργούν συντεταγμένα κι αυτόνομα ως παρακράτος. Όλοι γνωρίζουν για την εμπορία και χρήση ναρκωτικών, λευκής σαρκός, για τα εργαστήρια κατασκευής μολότοφ και αποθήκευσης οπλισμού. Όλοι γνωρίζουν ότι πανεπιστημιακοί χώροι χρησιμοποιήθηκαν ως αποθήκες παρανόμων εμπορευμάτων λαθρομεταναστών αλλά και ως καταφύγιο τρομοκρατών. Όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες απίστευτων σκηνών ατιμώρητου και ιδεολογικά καλυπτόμενου τραμπουκισμού όπου καθηγητές κτίστηκαν  κυριολεκτικά στα γραφεία τους, εδάρησαν, απειλήθηκαν,  στοχοποιήθηκαν, εκβιάστηκαν, διαπομπεύτηκαν. 

 Είναι γνωστό σε όλους ότι το συντεταγμένο φοιτητικό κίνημα χρησιμοποιείται ως ελεγχόμενος κομματικός στρατός προκειμένου να εξυπηρετούνται κάθε λογής κομματικές σκοπιμότητες, κυρίως όμως να επιβεβαιώνεται δυναμικά ο χώρος εξουσίας τους. Το πιο τραγικό είναι ότι όλη αυτή η δυσώδης κατάσταση προβάλλεται στην ελληνική κοινωνία ως το προοδευτικό απόσταγμα στο οποίο ομνύει και η καθηγητική κοινότητα στην πλειοψηφία της! 

Με δυο λόγια, τα ελληνικά πανεπιστήμια αποτελούν άνδρα παρανομίας εστίες βίας, εκβιασμών, τρομοκρατίας, ναρκωτικών  – ένα ιδεολογικό γκέτο που εξυπηρετεί την σκοτεινή πλευρά της πολιτικής και των σκοπιμοτήτων της. Αυτό πρέπει να τελειώσει. 

Η εξωφρενική αυτή σκοτεινή εκδοχή των πανεπιστημίων διαφεύγει του κυρίου Νίκου Φίλη. Όπως του διέφευγε ότι υπηρέτησε ως Υπουργός  Παιδείας  συγκυβερνώντας με υπερψεκασμένους ακροδεξιούς. Όπως του διέφυγε ότι εκπαραθυρώθηκε με συνοπτικές διαδικασίες από το Υπουργείο Παιδείας από τον συγκυβερνήτη Πάνο Καμμένο, προς χάρη του Αρχιεπισκόπου ημών, κου Ιερωνύμου – αδιαμαρτύρητα!

Αντιθέτως εμφανίστηκε λαλίστατος και με προοδευτικά αντανακλαστικά (που δεν επέδειξε όταν ήταν Υπουργός Παιδείας) δηλώνοντας ότι θα «θα αγωνιστούμε να μην εφαρμοστεί η πανεπιστημιακή αστυνομία»! Λησμονεί επίσης ότι η Δημοκρατία διεκδικεί -επί τέλους- το δίκιο  της μετά από  μισόν αιώνα πανεπιστημιακής ανομίας.