Eδώ και σχεδόν μιάμιση δεκαετία ο τομέας της ηλεκτρικής ενέρ­γειας στη χώρα μας είναι θεω­ρητικά απελευθερωμένος. Άλλα τόσα χρόνια διαρκεί το σίριαλ των παραπό­νων, των αντιθέσεων, των αντιπαρα­θέσεων και των εντάσεων μεταξύ φο­ρέων και παραγόντων, καθώς η κάθε πλευρά προσπαθεί να αποσπάσει όσο γίνεται περισσότερες θετικές – για τα δικά της συμφέροντα – νομοθετικές παρεμβάσεις.

Eδώ και σχεδόν μιάμιση δεκαετία ο τομέας της ηλεκτρικής ενέρ­γειας στη χώρα μας είναι θεω­ρητικά απελευθερωμένος. Άλλα τόσα χρόνια διαρκεί το σίριαλ των παραπό­νων, των αντιθέσεων, των αντιπαρα­θέσεων και των εντάσεων μεταξύ φο­ρέων και παραγόντων, καθώς η κάθε πλευρά προσπαθεί να αποσπάσει όσο γίνεται περισσότερες θετικές – για τα δικά της συμφέροντα – νομοθετικές παρεμβάσεις.
 
Από το 1999, λοιπόν, το θεσμικό πλαίσιο έχει αλλάξει αμέτρητες φορές, ενώ εκατοντάδες είναι οι τροποποιη­τικές ρυθμίσεις, οι οποίες έχουν δημι­ουργήσει ένα δαιδαλώδες πλέγμα νο­μοθετημάτων, που κάθε άλλο παρά βο­ηθάει στην ανάπτυξη της αγοράς, όπως ήταν και ο αρχικός στόχος της «απελευθέρωσης».
 
Κατανοώντας την ανάγκη για αλλα­γές στο ισχύον καθεστώς, αλλά και διαπιστώνοντας πως η σημερινή κατάστα­ση δεν πάει άλλο, η σημερινή διοίκηση της ΡΑΕ έθεσε σε δημόσια διαβούλευ­ση από το τέλος Ιουλίου τις προτάσεις της για την αναδιοργάνωση της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
 
Επιχειρώντας να κάνει όσα δεν έγι­ναν κατά την προηγούμενη 15ετία και να παρέμβει εκεί που δεν τόλμησαν διάφοροι αρμόδιοι (αλλά παντελώς άσχετοι με το αντικείμενο), ώστε να διαμορφώσουν ένα νέο θεσμικό πλαί­σιο, που να ανταποκρίνεται στις σημε­ρινές συνθήκες.
 
Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι οι πρώτοι νόμοι για την απελευθέρωση της αγο­ράς ηλεκτρισμού ψηφίστηκαν τη δεκαε­τία του ’90, όταν την εγχώρια αγορά μονοπωλούσε η ΔΕΗ και στα τρία στάδιά της (παραγωγή, μεταφορά, διανομή).
Σήμερα, οι ιδιωτικές μονάδες παρά­γουν σχεδόν το 23% του ηλεκτρισμού που καταναλώνεται σε όλη την Ελλά­δα, ενώ κυριαρχούν σε ορισμένες τεχνολογίες, όπως οι Ανανεώσιμες Πη­γές Ενέργειας.
 
Την ίδια στιγμή, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, παράλληλα με την απώλεια κι άλλων μεριδίων στην παραγωγή και τη δι­ανομή, μπορεί να προκαλέσει ισχυρές αναταράξεις, με συνθήκες χάους και απόλυτης αναρχίας στην αγορά.
 
Δεν είναι εμπόρευμα
 
Η ηλεκτρική ενέργεια, ωστόσο, δεν αποτελεί ένα εμπόρευμα που εάν λεί­ψει από τα ράφια ενός καταστήματος δεν θα προκαλέσει κάποιες παρενέρ­γειες. Οι σύγχρονες κοινωνίες «νεκρώ­νουν» χωρίς ρεύμα, δημιουργώντας
συνθήκες κόλασης (είτε με καύσωνα, είτε με κρύο) για τους καταναλωτές.
 
Ακριβώς αυτές τις καταστάσεις επι­χειρεί να προλάβει η ΡΑΕ, με τη δη­μόσια διαβούλευση σχετικά με το θε­σμικό πλαίσιο της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.
Η διαβούλευση διήρκεσε περίπου τρεις μήνες και συμμετείχαν όλοι οι φο­ρείς της αγοράς, επιχειρήσεις και πα­ράγοντες που γνωρίζουν το αντικείμε­νο. Ήδη, η ΡΑΕ έχει ξεκινήσει την επε­ξεργασία των θέσεων που έχουν διατυ­πώσει οι φορείς και οι παράγοντες της αγοράς και στη συνέχεια θα κωδικοποι­ήσει τις αλλαγές που είναι αναγκαίες. Η τελική μορφή των προτάσεων θα παρουσιαστεί σε ειδική ημερίδα που ανα­μένεται να γίνει το αμέσως επόμενο δι­άστημα, ώστε να υπάρξει και δημόσια συζήτηση, με ανταλλαγή απόψεων με­ταξύ των ενδιαφερόμενων πλευρών.
 
Στη συνέχεια, οι κωδικοποιημένες προτάσεις θα κατατεθούν στο υπουρ­γείο ΠΕΚΑ, για έναν ακόμη γύρο (τελι­κής αυτή τη φορά) διαβούλευσης και στη συνέχεια θα προωθηθούν προς ψή­φιση στη Βουλή υπό τη μορφή ενιαίου νομοσχεδίου.
 
Οι πάντες συμφωνούν στο ότι είναι απαραίτητο το νέο πλαίσιο να δημιουρ­γεί τις προϋποθέσεις ώστε η αγορά να λειτουργεί με ενιαίους και ισότιμους για όλους κανόνες, με αυστηρή επο­πτεία από τις αρμόδιες αρχές και με γνώμονα την κάλυψη των εθνικών ανα­γκών σε βάθος χρόνου.
 
Οι πάντες, επίσης, δίνουν όρκους για τον τελικό στόχο, που είναι η παραγω­γή και διάθεση όσο γίνεται φθηνότε­ρης ηλεκτρικής ενέργειας, προς όφε­λος των καταναλωτών και της εθνικής οικονομίας.
 
Ωστόσο, τα διαθέσιμα στοιχεία, τό­σο για τη χώρα μας όσο και για τις άλ­λες ευρωπαϊκές χώρες, όπου η «απε­λευθέρωση» λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια, οδήγησαν σε πολύ ακριβότερο ρεύμα. Ένα και μόνο στοιχείο για τις τιμές στην ελληνική αγορά αποτυπώνει την πραγματικότητα, η οποία δεν έχει να κάνει μόνο με τις στρεβλώσεις, αλ­λά κυρίως με το γεγονός ότι η ανεξέλεγκτη ιδιωτικοποίηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας καλλιεργεί το έδαφος για κερδοσκοπία από εκείνους που εκμεταλλεύονται καταστάσεις και πουλάνε την ενέργεια όπως και οποιο­δήποτε άλλο προϊόν: με υψηλά ποσο­στά κέρδους. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, στην Ελλάδα την τελευ­ταία 10ετία (από το 2001 έως το 2011) οι τιμές κατανάλωσης ρεύματος στη βιομηχανία αυξήθηκαν κατά 60,6% (!!!) από τα 57,1 ευρώ/MWh σε 91,7 ευρώ, ενώ στην οικιακή κατανάλωση το άλμα των τιμών σχεδόν διπλασίασε το κό­στος (81,7%).
 
Να σημειωθεί, επίσης, ότι ακόμη και στην ισχυρή Γερμανία, όπου η απελευθέρωση των ενεργειακών αγορών «τρέχει» πολύ περισσότερα χρόνια, στην τελευταία 10ετία οι βιομηχανίες πληρώνουν κατά 34,5% ακριβότερα το ρεύμα και οι απλοί καταναλωτές έχουν επιβαρυνθεί κατά 15,25%.
Στα ίδια στοιχεία (Eurostat) και για το ίδιο διάστημα (10ετία) δεν υπάρχει
ούτε μία χώρα της Ε.Ε. που να εμφανί­ζει μειώσεις στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος. Ακραίο παράδειγμα είναι η εξωκοινοτική Νορβηγία, όπου οι τιμές τριπλασιάστηκαν! Παράλληλα, παρα­τηρείται ένα «άνοιγμα» στην ψαλίδα των τιμολογίων προς τη βιομηχανία και τους καταναλωτές, καθώς σε πολλές περιπτώσεις (όπως είναι και η Ελλάδα) στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας οι τιμές βιομηχανικού και οικιακού ρεύματος ήταν περίπου στα ίδια επίπε­δα, ενώ σήμερα το τιμολόγιο για τους απλούς καταναλωτές έχει ξεφύγει και είναι κατά πολύ ακριβότερο.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.