Ένα πράγμα με στενοχωρεί, αν τελικά γίνει οριστική και αμετάκλητη η μη συμμετοχή μας στην Eurovision. Τι θα κάνουν εκείνες τις ημέρες οι μεσημεριανές εκπομπές – και όχι μόνο.

Ένα πράγμα με στενοχωρεί, αν τελικά γίνει οριστική και αμετάκλητη η μη συμμετοχή μας στην Eurovision. Τι θα κάνουν εκείνες τις ημέρες οι μεσημεριανές εκπομπές – και όχι μόνο. Αυτές που γεμίζουν ώρες τηλεοπτικού χρόνου με πετυχημένες ή όχι ζεϊμπεκιές, με φανταχτερά φορέματα, με πενιές, κοιλιακούς και μαυρισμένα κορμιά. Που ταυτίζουν το αίσθημα της εθνικής υπερηφάνειας με μια καλή χορογραφία, η οποία μας βγάζει ασπροπρόσωπους σε ένα ούτως ή άλλως κακόγουστο και κιτς πανηγύρι αισθητικής και μετριότητας. Στο οποίο, αφού τελειώσει το σόου, αναδεικνύεται το ύψιστο θέμα της εθνικής αδικίας.
Γιατί η Ελλάδα, για όλους αυτούς, πάντα αδικείται από μια πολιτική συμμαχία χωρών που ψηφίζονται μεταξύ τους – ένα πράγμα όπως το 12άρι που μας δίνει τόσο γενναιόδωρα η Κύπρος, το μόνο στανταράκι με το οποίο ξεκινάει η ελληνική συμμετοχή.
Εκείνες τις ημέρες, το γούστο πάει… περίπατο. Τόσο το μουσικό, αφού οι επιλογές μας είναι συνήθως ευκολοχώνευτα τραγουδάκια που ξεχνάμε αμέσως μόλις πέσουν οι τίτλοι τέλους, όσο και το αισθητικό, αφού στην Eurovision στέλνουμε την υποκουλτούρα των μπουζουκιών.
Έχει και τις θετικές πλευρές της, αντιτείνουν πολλοί. Το ότι η νεολαία πολλών χωρών – γιατί αυτό κυρίως είναι το κοινό – ακούει για την Ελλάδα. Ουδέν κακόν αμιγές καλού, άλλωστε. Μια έμμεση διαφήμιση που αποσκοπεί σε τουριστικά οφέλη είναι πάντα καλοδεχούμενη. Βέβαια, το τι ακριβώς θέλουμε να διαφημίσουμε είναι ένα «θέμα». Γιατί αν η Ελλάδα ήταν μόνο αυτό που βλέπουμε στην Eurovision, θα είχαμε πιάσει «πάτο» πολύ νωρίτερα.
Προφανώς δεν είναι λόγοι αισθητικής αυτοί που έκαναν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Σίμο Κεδίκογλου να δηλώσει ότι «η δημόσια τηλεόραση δεν θα πρέπει να συμμετάσχει φέτος στον διαγωνισμό, ανταποκρινόμενη στο κυρίαρχο λαϊκό αίσθημα». Τι ακριβώς εννοούσε, όμως, με το λαϊκό αίσθημα; Ότι αποχωρούμε από την Eurovision γιατί είμαστε σε βαρύ πένθος και δεν «σηκώνουμε» φιέστες; Ότι δεν τις αντέχει η τσέπη μας; Διότι πριν από λίγες μέρες υποτίθεται ότι είχε βρεθεί χορηγός για την ελληνική συμμετοχή. Μήπως ήταν άνθρακες ο… χορηγός; Και μήπως, αν τελικά βρεθεί, έστω στο παρά πέντε, και καλύψει όλα τα έξοδα της ελληνικής συμμετοχής, το λαϊκό μας αίσθημα θα υποχωρήσει μπροστά σε ένα ακόμα φαντασμαγορικό εντυπωσιασμό δίχως ουσία;

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.