Λίγες μέρες πριν από την απόφαση για την κατάργηση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου εκδότες παραπονιούνταν πως το ΕΚΕΒΙ «αδιαφορούσε για τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε.

Λίγες μέρες πριν από την απόφαση για την κατάργηση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου εκδότες παραπονιούνταν πως το ΕΚΕΒΙ «αδιαφορούσε για τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε. Όχι δηλαδή να οργανώνει εκθέσεις, αλλά να αναλάβει δράσεις που θα δημιουργήσουν αναγνώστες». Διαμαρτύρονταν για αδιαφάνεια στις αποφάσεις του, έλλειψη κριτηρίων και πολλά άλλα. Μια μέρα αφότου ο υπουργός αναπληρωτής Κ. Τζαβάρας ανακοίνωσε πως στο εξής η κρατική πολιτική για το βιβλίο θα ασκείται από Διεύθυνση του ΥΠΑΙΘΠΑ άρχισαν οι δηλώσεις περί «επιστροφής σε αδιαφανείς πρακτικές» και «επιχείρησης σκούπας στον πολιτισμό».
Σε πλήρη αντίθεση με όσα ακούγονταν πριν από λίγες μέρες που υπήρχε ο θεσμός οι σημερινοί θρήνοι για την κατάργησή του. Τι ισχύει λοιπόν; Είναι πλήγμα στον πολιτισμό η κατάργηση του ΕΚΕΒΙ; Ναι, αν αυτό σημαίνει εγκατάλειψη οποιασδήποτε εθνικής πολιτικής για το βιβλίο. Χάραζε, όμως, τέτοια το ΕΚΕΒΙ; Σίγουρα σημαντικότατη είναι η ενίσχυση των σχολικών βιβλιοθηκών (όχι όμως με το σύστημα «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει», το οποίο καταγγέλθηκε), το να δημιουργείς λέσχες ανάγνωσης (όχι όμως και να τις βάζεις να διαλέγουν με αδιαφανέστατα κριτήρια ποιο βιβλίο θα κερδίσει ένα αμφιλεγόμενο βραβείο). Καλές είναι και οι ευρωπαϊκών προδιαγραφών εκθέσεις (γνωρίσαμε ενδιαφέροντες ξένους συγγραφείς, αλλά κανένας ξένος δεν έμαθε τίποτα παραπάνω από μερικούς μυθιστοριογράφους, σκόρπιους, λες και δεν ανήκουν σε μιαν εθνική λογοτεχνία, για την οποία δεν μιλήσαμε ποτέ). Καλά είναι και τα στατιστικά στοιχεία που συγκέντρωνε το ΕΚΕΒΙ (αλλά χρειάζεται ολόκληρος οργανισμός για αυτό;).
Πολιτική για το βιβλίο σημαίνει ενίσχυση της παιδείας και σε αυτό θα έπρεπε ένας παρόμοιος οργανισμός να παρεμβαίνει δυναμικά, με άποψη, σαφή και διαφανέστατα κριτήρια (που δεν είναι το «στέλνουμε όποιον θέλουμε στα παιδάκια να τους πει ό,τι νομίζει»). Σημαίνει προβολή του συνόλου της ελληνικής γραμματείας, ενίσχυση εκδόσεων που εκπροσωπούν είδη λιγότερο εμπορικά και πολλά άλλα που δεν τα είδαμε 19 χρόνια. Από την ίδρυσή του το ΕΚΕΒΙ όχι απλώς φαινόταν να ακολουθεί τα κριτήρια της αγοράς, αλλά έμοιαζε με μιαν εκδοχή της αγοράς μεταμφιεσμένης σε κρατικό θεσμό. Από ’δώ και πέρα θα χαραχθεί μια εθνική πολιτική βιβλίου λιγότερο νεοφιλελεύθερη; Δεν είναι καθόλου σίγουρο. Ας περιμένουμε όμως να δούμε. Στο κάτω – κάτω όσοι τη χαράξουν θα κριθούν, όπως κρίνονταν όλα αυτά τα χρόνια και οι προηγούμενοι.

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.