◆ Στα υπόλοιπα της διμορφίας, τα ψευδολογήματα, επιγράμματα επιθυμίας ανεξέλεγκτης, κατοχυρώνουν το παγωμένο στο σχήμα των συναισθημάτων.

◆ Στα υπόλοιπα της διμορφίας, τα ψευδολογήματα, επιγράμματα επιθυμίας ανεξέλεγκτης, κατοχυρώνουν το παγωμένο στο σχήμα των συναισθημάτων.
◆ Στη συνοικία των απολεσθέντων συνειδήσεων, απεγνωσμένες οι προσπάθειες των λεξημάτων να συγκρατήσουν τα σημεία στίξεως στην ισορροπία των γραμμών.
◆ Η μεγαλειότης της χυδαιότητας αναζητά την αιτιατική άλλου ουσιαστικού για να συμπληρώσει στις διακεκομμένες ευθείες τα γράμματα της συνέχειας.
◆ Συνάντηση φωνηέντων στις ασυνάρτητες κραυγές και φασαρία το τίποτα στην πρόθεση που συνοδεύει.
◆ Στη χώρα των ικανών πολιτών και των ανίκανων πολιτικών, ο σαρκασμός της αναλογίας σέρνεται κρατώντας την κοιλιακή επικράτεια, δακρυβρέχοντας το δάπεδο. Και το φιλοθεάμον κοινό, κενού διανοήματος, παρατηρεί ανέκφραστο χειροκροτώντας από καιρού εις καιρόν τα προφορικά επιτεύγματα της απεικονίσεως.
◆ Σκηνογραφία της παράνοιας στις εκφορές των προτάσεων και οι συναντήσεις πίσω από τα φώτα του αποπροσανατολισμού εντέχνως ερριμμένες λερώνουν το αυτονόητο με την αλλοπρόσαλλη τοποθέτηση των κατευθυνόμενων γραμμάτων. Υπονοούμενα κατευθυντήριας συλλογιστικής και ασκήσεις της εξουσίας του παραλόγου στις μακρόστενες τράπεζες των ορθογωνίων παραλληλεπιπέδων της στερεομετρίας των στεγνών ιδεών και των ξύλινων φλυαρημάτων.
◆ Τα χαμόγελα να αναδεικνύουν απερίφραστα την όμοια ενδυματολογική άποψη των σχηματισμών πάσης μορφής και φύσεως, ενώ οι ιδέες μεταμφιεσμένες παράγραφοι πασχίζουν να επικαλύψουν τις διευθύνσεις των αναπνοών.
◆ Υφολογία παλαιών χρόνων, ξεσηκώματα του ψιλού χάρτου, τεχνάσματα παρωχημένων διηγήσεων, υπεκφυγές ολιγόπνοες και θρησκευτική προσήλωση στην πολυγλωσσία της επιτήδευσης.
◆ Ένθεν κακείθεν
◆ Στο μεσοχείμωνο
◆ Της παρακμής
◆ Οι δρόμοι στολίζονται με τις προφάσεις και τα συνθήματα θα διακόψουν τη μονοτονία των παγωμένων ημερών. Οι ανακοινώσεις, δευτερώματα καθημερινότητας, θα προσπαθήσουν να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Κι αυτές, ομοιομορφίες του παρελθόντος, θα γράψουν για πολλοστή φορά τη γραφικότητα μιας ολόκληρης εποχής.
◆ Και η σειρά των επεισοδίων, προσηλωμένη και αναμενόμενη εκδήλωση στάσεως, παρέμεινε ετήσια ημερολογιακή γραφή αναρτημένη στα μανταλάκια.
◆ Και στον πληθυντικό του τέλους το ομόηχον προκαλεί την απόγνωση, ενώ στα στοιβαγμένα χαρτιά οι αριθμοί αποσυντονίζουν εντελώς το μειδίαμα.
◆ Απαύγασμα Παλιλλογίας στην παραλήγουσα.
◆ Απαγγελίες βαρυπρεπείς και η ουσία χαμένη στα σύμφωνα παραληρεί αλλοπαρμένη για τις χαμένες στιγμές. Συνοπτικά σημειώματα αναμνήσεως και ο χρόνος κατακερματίζει τη διάθεση των συναισθημάτων.
◆ Κρυμμένη στα μάτια η υγρασία συμμαζεύει τη θλίψη κρατώντας το πρόσχημα στην κόρη. Και ένα τρελό χαμόγελο μηχανεύεται την ευτυχία.
◆ Στους τοίχους η αλαζονεία φιλοσοφεί κινούμενη παλινδρομικώς και οι τεντωμένοι αντίχειρες επικροτούν την ποίηση της αμπέλου, ενισχύοντας την άποψη περί της επικρατήσεως των ζαρζαβατικών, στην εποχή των διορισμένων επιφανών.
◆ Και οι γνώμες φεύγουν και έρχονται αφήνοντας πίσω τους την αυτοκρατορία της απογοητεύσεως.
◆ Σίγαση!
◆ Στο λευκό η απόσταση μικρή. Ένα κόμμα έδωσε στην αναπνοή την ανάγκη του μονοσύλλαβου και το μακρόσυρτο ανακατεύτηκε με την ομίχλη.
◆ Έτσι ήθελε!

Μυογράφημα
 
Περιποιημένη η κόμη και ρόδινες οι παρειές. Πρόσωπο χωρίς αλάτι και ματιά κατοικίδιου ξαπλωμένου σε ανάκλιντρο πολυτελείας. Φανέρωμα συμπαθητικό, χρωματιστή πολυλογία, κατασκευασμένη νοημοσύνη στη στοματική κοιλότητα και παλαιότροπη κίνηση χειρών στη συνοδεία των λέξεων.
Στην είσοδο της πολυκατοικίας. Καμιά δεκαριά. Ατημέλητη ενδυμασία της επιτήδευσης, φρασεολογία κλειστού δωματίου και χοντρά μαύρα παπούτσια με μακριά κορδόνια.
Ρητορική με κρύο καφέ, άφιλτρο και μια εφημερίδα γραφομηχανής με αναλύσεις και συνθήματα. Κουβεντολόι στα σκαλοπάτια, νεολογισμοί και διαφωνίες.
Νιότη με όνειρα στάμπες στα μπλουζάκια, αγώνες συλλαλητήρια. Πεζοδρόμια γεμάτα λευτεριά, έρωτες στα χαρακώματα.
Με τα χρόνια.
Να αλλάζουν τα πρόσωπα. Τα άρβυλα να γίνονται σκαρπίνια κι οι στάμπες υπογραφές πολυτελείας. Οι στάσεις να παίρνουν το κατά, να έρχονται οι μεταμορφώσεις. Δουλειά, σπίτι, παιδιά.
Κι απόμειναν οι εκφράσεις.
Περιεχομένου παρελθοντικού στη μεγαλοπρέπεια του ενεστώτα.
Αποτύπωμα της συνέχειας των ψευδαισθήσεων στους καιρούς της παραπλανήσεως.
Μεγάλα τα λόγια, αδειανοί δρόμοι, πεζοδρόμια ρημαγμένα, έρωτες βυθισμένοι στη μοναξιά του περιβάλλοντος.
Κι η γλώσσα να κτυπά στον ουρανίσκο αργά την επόμενη παράγραφο.
Στην ερυθρόχροη εκδήλωση του πάθους η ματιά ξεπατικώνει τα απαγορευμένα είδωλα. Αργόσυρτη η εκφορά προς εντυπωσιασμό του πληρώματος και το χαμόγελο μορφή εξουσίας καθησυχάζει τα ερωτήματα.
Και στην είσοδο.
Στην παλιά γειτονιά.
Πάνω στο τζάμι στο τρίτο πρόσωπο.
Με κόκκινα γράμματα.
Ενοικιάζεται.
 
Σύριγξ 
 
Η πύλη
Στην ανηφοριά
Κοσμητικό επίθετο χωρίς άμφια
Να περιμένει
Να ξεπροβάλει
Να τρέχει
Αμυγδαλιά στη λαγκαδιά
Σκισμένο νυφικό
Γυμνό
Μισοσκότεινο
Του απογεύματος
Ενώ στην εξώθυρα
Πέτρα και φως πλουμίδι το χρώμα
Στον μαντρότοιχο
Στις χαρακιές
του παράλληλου
έδωσε
το ορκίζομαι
η φωνή
στην υπόσχεση

Ακολουθήστε το topontiki.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν.