Η «Αθηναΐδα» και η ΔΕΘ ήταν οι πρώτες προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ να οικοδομήσει το προφίλ μιας εν αναμονή κυβερνητικής δύναμης, με νωπή ακόμη την εκτίναξή του από το 4,6% του 2009 στο 27% τον περασμένο Ιούνιο.

Η «Αθηναΐδα» και η ΔΕΘ ήταν οι πρώτες προσπάθειες του ΣΥΡΙΖΑ να οικοδομήσει το προφίλ μιας εν αναμονή κυβερνητικής δύναμης, με νωπή ακόμη την εκτίναξή του από το 4,6% του 2009 στο 27% τον περασμένο Ιούνιο.

Από τότε αρκετό νερό κύλησε στο αυλάκι μιας πορείας που ονομάστηκε «βίαιη ωρίμανση», με την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να στρέφεται όλο και πιο συστηματικά στο λεγόμενο κοινωνικό κέντρο, σπεύδοντας να προλάβει και τις υπό τους Βενιζέλο και Κουβέλη διεργασίες στην «κεντροαριστερά», ενώ σταδιακά ανέβασε τις στροφές της απεύθυνσης και προς το κεντροδεξιό κοινό, με δεδομένη τη στόχευση της πλειοψηφικής έκφρασης της κοινωνίας – που συνάμα είναι και το μέσο για την άνοδό του στην εξουσία.
Ακολούθησαν τα ταξίδια του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο εξωτερικό και κυρίως εκείνα στο Βερολίνο και τις ΗΠΑ, με τα οποία η Κουμουνδούρου έκανε ανοίγματα στο διεθνές πολιτικό σκηνικό, προσερχόμενη απευθείας σε επαφές με τις μεγάλες δυνάμεις, επιχειρώντας έτσι να στείλει και στο εσωτερικό το μήνυμα ότι είναι σε θέση να αξιοποιήσει τον ρόλο της ως αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Τριπλός στόχος
Πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά του να παγιώσει τη θέση του στο πολιτικό – κοινωνικό γίγνεσθαι προβαίνει σε περαιτέρω κινήσεις ενίσχυσης του θεσμικού του ρόλου με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στη χθεσινή εκδήλωση για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Κίνηση που υπηρετεί έναν τριπλό στόχο, καθώς αξιοποιεί αντιθέσεις στο εσωτερικό της Ν.Δ. – υπογραμμίζοντας την πολύ δεξιά και αντιδημοκρατική κατά τον ΣΥΡΙΖΑ μετατόπιση της παράταξης υπό τον Σαμαρά –, οι οποίες φάνηκαν πρόσφατα, διεγείρει τα «αντιμνημονιακά αντανακλαστικά» σημαντικής μερίδας ψηφοφόρων της γαλάζιας παράταξης που πλήττεται από τα μνημόνια και αναδεικνύει το προφίλ μιας θεσμικής πολιτικής δύναμης, που σέβεται και συνομιλεί με τους πολιτικούς της αντιπάλους ακόμη και αν διαφωνεί ριζικά μαζί τους.
Να σημειωθεί ότι ανάλογο χαρακτήρα φαίνεται να έχουν επιλογές όπως ο κύκλος επαφών που ανοίγει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με τα διευθυντικά επιτελεία των μεγάλων μιντιακών ομίλων – αρχής γενομένης από την «Καθημερινή» προχθές –, που μεταξύ άλλων έχουν στόχο διερευνητικό όσον αφορά τις διαθέσεις τους για το μεταβαλλόμενο τοπίο στα ΜΜΕ, για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ έχει σηκώσει τους τόνους.
Πέρα όμως από τις όποιες κινήσεις τακτικού χαρακτήρα, η αξιωματική αντιπολίτευση διαβλέποντας την αυξανόμενη κοινωνική δυσαρέσκεια, που μπορεί να πάρει απρόβλεπτες διαστάσεις, και έχοντας κατά νου το ενδεχόμενο εκλογών, «ξεσκονίζει» τις προγραμματικές της θέσεις και προχωρεί σε περαιτέρω επεξεργασίες, που – όπως επισημαίνεται πλέον από τα περισσότερα κορυφαία στελέχη – λαμβάνουν υπόψη την καθοδική δυναμική της οικονομίας, κατάσταση η οποία μοιραία στερεί πόρους και δυνατότητες από την επόμενη κυβερνητική δύναμη.
Σε αυτό το πλαίσιο ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί το τελευταίο διάστημα, με αφορμή και το πιεστικό για την κυβέρνηση ζήτημα των αποκρατικοποιήσεων και των επενδύσεων, που θα βρίσκεται στην κορυφή της ατζέντας του κόμματος το επόμενο δίμηνο, να αναδείξει την εναλλακτική αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ για τους στρατηγικούς πυλώνες της οικονομίας και τους τομείς που συνιστούν κοινωνικά αγαθά και συνεπώς την ανάγκη αυτοί να βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο, ώστε να διασφαλίζονται τα έσοδα του κράτους και η «κοινωνική ανταποδοτικότητα».

Η «άλλη» πρόταση
Σε αυτή την κατεύθυνση παρουσιάστηκε και το πλαίσιο της φορολογικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, κομβικό στοιχείο κάθε κυβερνητικής πρότασης εφόσον σχετίζεται με τα έσοδα του κράτους. Ωστόσο η έμφαση από την Κουμουνδούρου δίνεται κυρίως στη φιλοσοφία του φορολογικού και όχι στις λεπτομέρειες – αποφεύχθηκε άλλωστε να προσδιοριστούν φορολογικοί συντελεστές καθώς, όπως διευκρίνισε σε ραδιοφωνικές του δηλώσεις (Real FM) ο διευθυντής του γραφείου του Αλέξη Τσίπρα Νίκος Παππάς, το πρόγραμμα του κόμματος «εξαρτάται πάρα πολύ από την κατάσταση την οποία θα παραλάβουμε, δεν θα κάνουμε την ίδια κουβέντα σε έναν χρόνο από τώρα εάν αυτή η κυβέρνηση έχει σταθεί στα πόδια της και το ΑΕΠ της Ελλάδας θα είναι 20 μονάδες παρακάτω».
Υπογραμμίζεται επομένως η θέση του κόμματος ότι πάνω απ’ όλα το φορολογικό αποτελεί ένα εργαλείο δίκαιης αναδιανομής του πλούτου, με κύρια κατεύθυνση να ενισχύσει τα ταμεία του κράτους αναζητώντας χρήματα κυρίως εκεί όπου υπάρχουν και πριν πάρουν την άγουσα για τις διάφορες τράπεζες του εξωτερικού, δηλαδή στα υψηλά εισοδήματα.

Ζήτημα εσόδων το δημοσιονομικό πρόβλημα
Αξίζει ιδιαίτερα να επισημανθεί ότι η παρουσίαση του φορολογικού την περασμένη Δευτέρα, η οποία έγινε στην έδρα του Μίχαλου (στο ΕΒΕΑ), συνδέθηκε και με την ανάλυση του ΣΥΡΙΖΑ για το δημοσιονομικό, ως ζήτημα κρίσης στα έσοδα και όχι ως ζήτημα δαπανών. Με άλλα λόγια, το ηγετικό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει τη θέση ότι το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας στην αρχή της κρίσης ήταν πρόβλημα εσόδων – οφειλόμενο στη φοροδιαφυγή, τις σπατάλες, τη μη οχύρωσή του απέναντι στη διαπλοκή κ.λπ. – και όχι υπερβολικών δαπανών, όπως ήθελε η επίσημη προπαγάνδα προκειμένου να χτυπήσει τον δημόσιο τομέα για να δημιουργηθεί χώρος για την ιδιωτική… πρωτοβουλία.
Και περαιτέρω ότι σήμερα το πρόβλημα είναι πως η μνημονιακή πολιτική επιτείνει την υστέρηση εσόδων, καθώς αδυνατεί να συλλάβει τη μεγάλη φοροδιαφυγή ή εξακολουθεί να της παρέχει τη διαχρονική φοροασυλία, καταστρέφει τις παραγωγικές δυνάμεις και διογκώνει την ανεργία σε πρωτοφανή μεγέθη, στερώντας ζωτική ρευστότητα από την κατανάλωση και την πραγματική οικονομία, και οδηγώντας κατά συνέπεια σε λουκέτα χιλιάδες επιχειρήσεις (στερώντας περαιτέρω φόρους και εισφορές από το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία).
Στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με την ημερίδα στο ΕΒΕΑ θέλησε να καταδείξει την ανάγκη μιας συμμαχίας με τα κατώτερα στρώματα, του εμπορικού κόσμου και όλων όσοι εκπροσωπεί το επιμελητήριο, στοιχείο που επισήμανε σε μια αποστροφή του λόγου του, εφόσον σήμερα έχει διαφανεί ότι το μνημόνιο καταστρέφει τους πάντες και δεν περικλείει «ευκαιρίες», όπως κατά τα πρώτα στάδιά του παρουσιάστηκε η επίθεση στα δικαιώματα και τους μισθούς των εργαζομένων…